«Το Κόμμα μας έχασεν έναν ορμητικό και δυνατόν Αγωνιστή. Ο σοσιαλιστικός αγώνας μας έχασε τον πιο αφοσιωμένο σύντροφο της Μεγάλης Ιδέας. Το πένθος μας είναι βαρύ και μεγάλο. Ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος δεν ήταν μοναχά αφοσιωμένος αγωνιστής. Φωτισμένος καλά στα ζητήματα που απασχολούν το εργατικό μας κίνημα βρισκόντανε πάντα στην πρωτοπορεία του αγώνα. Από την ιδιαίτερη εκείνη ψυχική παρόρμηση που χαρακτηρίζει τα επαναστατικά πνεύματα, τραβούσε με ακατάβλητο θάρρος προς τα εμπρός, άκαμπτος και αμείλικτος σε κάθε συμβιβασμό που θα νόθευε ή θα μπαστάρδευε την επαναστατικότητα της σοσιαλιστικής ιδεολογίας. Οδηγητής του ήταν μονάχα ο επαναστατικός Μαρξισμός και η πίστη του έβγαινεν από την Ρωσικήν Επανάσταση. Χωρίς ποτέ να υπολογίση τις στερήσεις και τις θυσίες, αναλάμβανε την πιο δύσκολη αποστολή θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό της Ιδέας (...)»