1966: Οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ

 8 Ιανουαρίου 1966: Οι Αμερικανοί αρχίζουν τις επιθέσεις στο Βιετνάμ

Από τις πρώτες μέρες του 1966 ο πόλεμος του Βιετνάμ πήρε μια δραματικά νέα τροπή. Μέχρι τα τέλη του 1965 το στρατιωτικό δόγμα των Αμερικανών απέκλειε την ανάληψη επιθετικών ενεργειών, εκτός αν ζητούσαν κάτι τέτοιο οι αρχές του Ν. Βιετνάμ. Η στροφή επισημοποιείται στις 8 Γενάρη 1966, όταν ξεσπάει η μεγαλύτερη επιθετική επιχείρηση των Αμερικανών από την έναρξη του πολέμου στο λεγόμενο «Σιδηρούν Τρίγωνο», ένα
προωθημένο οχυρό των απελευθερωτικών δυνάμεων, 37 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σαϊγκόν, προστατευόμενο από την πυκνή ζούγκλα της Ινδοκίνας. Στη λυσσαλέα μάχη που ακολουθεί, οι Αμερικανοί ρίχνουν τρομερή δύναμη πυρός, που περιλαμβάνει βομβαρδιστικά «Β-52», μονάδες πυροβολικού και 8.000 πεζοναύτες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η όλη επιχείρηση κρατήθηκε επιμελώς μυστική από τους νοτιοβιετναμέζους, καθώς οι Αμερικανοί υποπτευόταν ότι υπάρχει κίνδυνος διαρροής στις απελευθερωτικές δυνάμεις μέσε από τα ίδια τα στρατιωτικά επιτελεία της Σαϊγκόν. Οι Αμερικανοί είχαν σοβαρούς λόγους να μην εμπιστεύονται το στρατό των συμμάχων τους.

Σύμφωνα με έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου που διέρρευσε στον Τύπο το Νοέμβρη, το 40% της αμερικανικής βοήθειας καταβροχθιζόταν από το απίστευτα διεφθαρμένο στρατιωτικό καθεστώς. Ο ισχυρός άνδρας του καθεστώτος, στρατηγός Κάο Κι, αρεσκόταν να επιδεικνύει το βαρύτιμο, ολόχρυσο αναπτήρα του, σχήματος (και μεγέθους) χειροβομβίδας, στις δημόσιες εμφανίσεις του. Το ούτως ή άλλως ελάχιστα αξιοζήλευτο «αξιόμαχο» των νοτιοβιετναμέζικων Ενόπλων Δυνάμεων φθάνει στο ναδίρ του την άνοιξη και το καλοκαίρι αυτού του χρόνου, καθώς η κυβέρνηση της Σαϊγκόν αναγκάστηκε να αποσύρει μια σειρά μονάδες από τα μέτωπα με τις απελευθερωτικές δυνάμεις προκειμένου να καταστείλει ένα νέο «εσωτερικό εχθρό». Αφορμή γι’ αυτή τη μεγάλη πολιτική κρίση στάθηκε η καθαίρεση του στρατηγού Τσανχ Τι με την κατηγορία της ανυπακοής στην κεντρική διοίκηση.

Η αναγγελία της καθαίρεσής του πυροδότησε μαζικές διαδηλώσεις στις πόλεις Ντανάγκ και Χουέ, στις οποίες προσχώρησαν οι τοπικές στρατιωτικές φρουρές και η Ενωμένη Εκκλησία των Βουδιστών.

Γρήγορα οι ταραχές επεκτάθηκαν στη Σαϊγκόν και απέκτησαν χαρακτήρα λαϊκής εξέγερσης κατά της στρατιωτικής χούντας με αιτήματα τη δημιουργία πολιτικής κυβέρνησης, την προκήρυξη ελεύθερων εκλογών και την κατάρτιση νέου Συντάγματος..

Πηγή: Ριζοσπάστης