Σοβαρά τώρα; Είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μιλάει εξ ονόματος των αναγκών των πολλών όταν στην 5χρονη θητεία της δούλεψε ρολόι για τα συμφέροντα των λίγων, των επιχειρηματικών ομίλων;
Η κυβερνητική πρόκληση κάνει κάτι χειρότερο από τη διαστρέβλωση της ίδιας της πραγματικότητας. Ρίχνει ακόμα περισσότερο στα τάρταρα τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του λαού αφού βαφτίζει φιλολαϊκή πολιτική υπέρ των πολλών μέτρα διαχείρισης της φτώχειας, πολλά απ' αυτά προεκλογικού χαρακτήρα και περιορισμένης ισχύος, που καμιά σχέση δεν έχουν με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ταυτόχρονα, ταυτίζει τους «λίγους» μόνο με το τμήμα των επιχειρηματιών που αντιπαρατίθενται με την κυβέρνηση, ενώ όλοι οι άλλοι, που απολαμβάνουν προνόμια, διευκολύνσεις, απαλλαγές κ.λπ., προφανώς συγκαταλέγονται στους «πολλούς».
Γι' αυτό, άλλωστε, συνολικά το κεφάλαιο «στάζει μέλι» για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για να δούμε, όμως, τι εννοεί η κυβέρνηση όταν μιλάει για τις «ανάγκες των πολλών»;
Στην Υγεία, για παράδειγμα, συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, κρατάει καθηλωμένα και μειώνει περισσότερο τα κονδύλια για τα δημόσια νοσοκομεία, φορτώνοντας νέα βάρη στα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να εξοικονομούνται χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό για φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και άλλες διευκολύνσεις στο κεφάλαιο.
Οι λίστες με τους καρκινοπαθείς που περιμένουν για μήνες τη θεραπεία τους, οι πληρωμές των ασθενών που αυξάνουν για τα φάρμακα, η υποστελέχωση των νοσοκομείων και η λειτουργία τους ολοένα και περισσότερο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, είναι η άλλη όψη των δεκάδων φοροαπαλλαγών για το κεφάλαιο, της μείωσης από το 15% στο 10% των φόρων για τα κέρδη των μετόχων, των επιδοτήσεων και ελαφρύνσεων που προβλέπουν ο επενδυτικός νόμος και άλλοι αμέτρητοι νόμοι για τη στήριξη του κεφαλαίου.
Μετά απ' αυτά, η κυβέρνηση έχει το θράσος να διαφημίζει ως «επίτευγμα» την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τους ανασφάλιστους, την οποία πληρώνουν όμως οι ασφαλισμένοι με τις εισφορές τους και όχι το κράτος, ή τις προσλήψεις 1:1 στην Υγεία, που είναι σταγόνα στον ωκεανό των ελλείψεων, ενώ διευρύνει σταθερά την «ευελιξία» στην Υγεία και συνολικά στο Δημόσιο, καθιστώντας το φτηνότερο για το κράτος και άρα πιο «λειτουργικό» για τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Αλλά και σε ό,τι αφορά τη νεολαία, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «εμβληματική» μεταρρύθμιση την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού και την αναπροσαρμογή του κατώτερου, κρύβοντας ότι διατήρησε αυτόν τον βάρβαρο νόμο σε όλη σχεδόν τη θητεία της.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος εφάρμοσε στη συνέχεια τον μνημονιακό νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, ενώ και σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των νέων δουλεύει με ελαστικές μορφές απασχόλησης, αφού 6 στις 10 νέες προσλήψεις είναι στο φάσμα της «ευελιξίας».
Την κατάσταση αυτή της μισοδουλειάς και μισοζωής έρχεται να θωρακίσει τώρα ο «ευρωπαϊκός πυλώνας δικαιωμάτων» της ΕΕ, από τον οποίο «εμπνέεται» το νομοσχέδιο που ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας και περιλαμβάνει μέτρα εξωραϊσμού της προσωρινής και μερικής απασχόλησης, που τείνει να κυριαρχήσει στην αγορά εργασίας.
Ολα αυτά αποτελούν απόδειξη ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι ολετήρας ακόμα και των πιο στοιχειωδών λαϊκών δικαιωμάτων, επειδή υπηρετεί την ανάπτυξη που έχει για κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη του κεφαλαίου.
Επομένως, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν υπηρετεί τις «ανάγκες των πολλών», αλλά αποτελεί τροχοπέδη για την ικανοποίησή τους, όπως βέβαια και η πολιτική όλων των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ. Γι' αυτό χρειάζεται αυτή η πρόκληση να απαντηθεί και στις επικείμενες εκλογές, με δυνατό ΚΚΕ, που μπαίνει μπροστά για την οργάνωση της πάλης του λαού, ενάντια στο κεφάλαιο, στα κόμματα και τις ιμπεριαλιστικές του ενώσεις, για να έρθουν πραγματικά στο προσκήνιο οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου