Οι εκλεγμένοι με το ΚΚΕ θα αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες

Ο «αναπτυξιακός σχεδιασμός» περνάει μέσα από τις Περιφέρειες και τους δήμους. Οι εκλεγμένοι με το ΚΚΕ θα αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που ανοίγονται από την ανάκαμψη για το καλό του λαού της περιοχής τους;

 

Ο περίφημος «αναπτυξιακός σχεδιασμός» γίνεται με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό άλλωστε αφορά κλάδους από τους οποίους το κεφάλαιο προσδοκά μεγάλα κέρδη, όπως του Τουρισμού, της μεταφοράς εμπορευμάτων, της Ενέργειας, υπηρετώντας το γενικότερο σχεδιασμό για μετατροπή της χώρας σε εμπορικό - ενεργειακό κόμβο συνδεδεμένο με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, ξένα και εγχώρια. Συνδέεται με την υλοποίηση σχεδίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ για την αξιοποίηση λιμανιών, αεροδρομίων, δρόμων και ενεργειακών υποδομών.

Το ερώτημα που τίθεται για άλλη μια φορά είναι: Ανάπτυξη και ευκαιρίες για ποιον; Για το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους ή για τους εργαζόμενους, το λαό; Οι ευκαιρίες στις οποίες αναφέρονται έχουν ταξικό αντιλαϊκό πρόσημο και αφορούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αξιοποιώντας όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Την ίδια στιγμή, ο «αναπτυξιακός σχεδιασμός» αφήνει απέξω τη διαμόρφωση υποδομών με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες που αφορούν την προστασία της ζωής των εργαζομένων αλλά και την εξασφάλιση υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Προσχολικής Αγωγής, δωρεάν πρόσβασης στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό κ.ά.
Σε αυτόν τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό» ταυτίζονται ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, είτε μιλάνε για «δίκαιη ανάπτυξη» είτε για «βιώσιμη ανάπτυξη», αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα.

 

Η Τοπική Διοίκηση έχει τον δικό της καταμερισμένο ρόλο σε αυτόν τον αντεργατικό σχεδιασμό, κάτι που αποτυπώθηκε στα κατά τόπους περιφερειακά «αναπτυξιακά συνέδρια» που διοργάνωσαν οι περιφερειακές αρχές με την αρωγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τα προηγούμενα χρόνια. Σε αυτά τα συνέδρια μίλησαν, παρευρέθηκαν και χαιρέτισαν στελέχη από όλα τα αστικά κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, υπουργοί και βουλευτές τους που ψήφισαν και με τα δυο χέρια και τα τρία μνημόνια, τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους. Επιβεβαιώθηκε ότι οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες που υπηρετούν τους «αναπτυξιακούς σχεδιασμούς» γίνονται τροχονόμοι των επιχειρηματικών συμφερόντων, αναλαμβάνουν το μοίρασμα της «πίτας» ανάμεσα στα μονοπώλια, προωθούν τις Συμπράξεις Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα, δηλαδή τη χρηματοδότηση των επενδύσεων από τον ιδρώτα του λαού, για να καρπώνονται τα κέρδη οι επιχειρηματίες.

Τι θα σήμαινε αν οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ στέκονταν κι αυτοί στη «σειρά» για να υπηρετήσουν αυτόν τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό», μέσα από τους δήμους και τις Περιφέρειες; Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:

Θα σήμαινε π.χ. στην Αττική, οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ να στηρίξουν όλες τις σχετικές προτεραιότητες για τα «επιλέξιμα» έργα που προωθούν κυβερνήσεις και ΕΕ, σύμφωνα με το χωροταξικό σχεδιασμό τους, και να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση έργων αναγκαίων για την προστασία της ζωής του λαού. Θα σήμαινε, στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης και της διαμόρφωσης της ανάλογης βιτρίνας για μεγαλοξενοδόχους και tour operator, να στηρίξουν το έργο των 150 εκατ. ευρώ για την ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου, που υλοποιείται με διαδικασίες fast track. Θα έπρεπε να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, όπως αυτό στη Μάνδρα που το κόστος του δεν ξεπερνάει τα 20 εκατ. ευρώ, κι όμως χρονίζει εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, με τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Θα σήμαινε επίσης στήριξη των σχεδίων αξιοποίησης της διαχείρισης απορριμμάτων με κριτήριο τα επιχειρηματικά συμφέροντα, σχέδια που διατηρούν και διαιωνίζουν καταστάσεις «τύπου Φυλής».

Θα σήμαινε στον Πειραιά να στηρίξουν την ιδιωτικοποίηση, για να μετατραπεί το λιμάνι σε «πύλη εισόδου» και να χρηματοδοτηθεί με 120 εκατομμύρια ευρώ η επέκταση της κρουαζιέρας, μέσω της Περιφέρειας Αττικής (ΣΥΡΙΖΑ). Θα σήμαινε, οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ να δείχνουν ανοχή στο εργασιακό γκέτο των προβλητών του ΣΕΜΠΟ στον Πειραιά, να μη στηρίξουν τον σκληρό αγώνα των εργατών κόντρα σε εργοδοσία, τραμπούκους και δικαστήρια, για να πάρουν έστω και το ένσημο των ΒΑΕ, την ίδια στιγμή που το μονοπώλιο σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.

Στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, θα σήμαινε να στηρίζεται και από τους κομμουνιστές εκλεγμένους η μετατροπή της σε πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG και προώθησης της «ελληνοαμερικανικής συνεργασίας». Θα σήμαινε την αποδοχή ενός σχεδιασμού που περιλαμβάνει την ανάπτυξη των αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων στην περιοχή, δηλαδή τη μετατροπή της σε στόχο των ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών κέντρων. Θα σήμαινε στήριξη στην επικίνδυνη για το λαό θέση που προβάλλουν όλα τα άλλα κόμματα και οι δημοτικές - περιφερειακές τους αρχές ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας συμπίπτουν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Στη Θεσσαλία, θα σήμαινε να χάσουν οι μικρομεσαίοι αγρότες έναν πολύτιμο σύμμαχο στην πάλη τους ενάντια στην «αναπτυξιακή πολιτική» της ΕΕ και των κυβερνήσεών της που τους διώχνει από τα χωράφια τους. Να σηκώνουν και οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ τη «σημαία» των ευκαιριών από τις αναδιαρθρώσεις στην αγροτική παραγωγή, προς όφελος των μονοπωλίων, που φέρνουν τη χρεοκοπία για χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά. Θα σήμαινε επίσης να είναι και οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ «χειροκροτητές» της «ανάπτυξης» που φέρνει για την πόλη του Βόλου η τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ, με την καύση των στερεών αποβλήτων να σπέρνει τη μόλυνση στο λαό της περιοχής, και με την Τοπική Διοίκηση να μαγειρεύει τα στοιχεία κατά το δοκούν, για να μην πληγεί η επένδυση.
Αντίστοιχα θα μπορούσαμε να γράψουμε και για τις άλλες Περιφέρειες.

 

Αντίθετα, το γεγονός ότι το ΚΚΕ συγκρούεται με αυτά τα σχέδια και γενικότερα με την ανάπτυξη που έχει ως κριτήριο τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι και η εγγύηση ότι το ΚΚΕ υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα, απέναντι σε μια πολιτική που τα βάζει στο στόχαστρο. Αποδείχθηκε άλλωστε από τους κομμουνιστές δημάρχους ότι στάθηκαν απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς προτάσσοντας μέτρα και παρεμβάσεις με ακριβώς αντίθετα κριτήρια, δηλαδή με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Το ΚΚΕ, οι υποψήφιοί του σε δήμους και Περιφέρειες παλεύουν για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα βάζει στο επίκεντρο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες με τον πλούτο ιδιοκτησία του λαού, των εργαζομένων, με κεντρικό σχεδιασμό και με το λαό στην εξουσία. Για να ενισχυθεί η λαϊκή πάλη και διεκδίκηση, για να ανοίξει με αγώνα αυτός ο δρόμος παλεύουν από κάθε θέση και τη δύναμη που θα δώσει ο λαός στις ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και δημοτικές, θα την αξιοποιήσουν σε αυτό το μετερίζι.