Ισχυρό ΚΚΕ, εγγύηση για τους αγώνες και την προοπτική

Μέσα στην προεκλογική περίοδο εντείνεται η κάλπικη αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος τους είναι να παρουσιαστεί στους εργαζόμενους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία μια εντελώς διαφορετική εικόνα της κατάστασης, που δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα και έρχεται εξολοκλήρου σε σύγκρουση με την πείρα που υπάρχει από «τα έργα και τις ημέρες τους»,

με τον ανταγωνισμό τους να εγκλωβίζουν εργαζόμενους στον αντεργατικό «μονόδρομο» και ταυτόχρονα να αποδεικνύουν στο κεφάλαιο ότι είναι οι καταλληλότεροι για την προώθηση των συμφερόντων του.

Στην πραγματικότητα, «διαφωνούν» στα λόγια ενώ συμφωνούν στα έργα και την πολιτική που ακολουθούν, που απορρέει από τη στρατηγική τους σύμπλευση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Κριτήριο ψήφου η αντιμετώπιση της εξίσου αντιλαϊκής επόμενης μέρας

Επειδή, όμως, η επόμενη μέρα των εκλογών θα είναι το ίδιο αντιλαϊκή για τους εργαζόμενους, με ενισχυμένο το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που θα αξιοποιήσει η επόμενη αντεργατική κυβέρνηση για να συνεχίσει να στραγγίζει τον ιδρώτα του λαού, με έτοιμους τους αντεργατικούς σχεδιασμούς για την παραπέρα διεύρυνσή του, είναι κρίσιμο ζήτημα οι εργαζόμενοι να αποφασίσουν και να επιλέξουν πού θα ρίξουν την ψήφο τους, έχοντας ως ασφαλές κριτήριο το πώς θα αντιμετωπίσουν ακριβώς αυτή την επόμενη μέρα. Με τι όπλα, με ποια δύναμη στο πλευρό τους.

Είναι φανερό ότι χρειάζεται ένα δυνατό ΚΚΕ, η μόνη πολιτική δύναμη που στέκεται σταθερά δίπλα στους εργαζόμενους και τους αγώνες τους.

Μια δύναμη η ενίσχυση της οποίας, κατευθείαν, από την επόμενη κιόλας μέρα, θα κατατεθεί για το δυνάμωμα των εργατικών διεκδικήσεων, για να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να απαλλαγεί από τη «γάγγραινα» του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, των ανθρώπων της εργοδοσίας, των δυνάμεων εκείνων που στα προεκλογικά μπαλκόνια και τις τηλεοράσεις τα κόμματά τους «κονταροχτυπιούνται», αλλά μέσα στα συνδικάτα τα βρίσκουν μια χαρά, ομονοούν σε απόλυτο βαθμό για να προωθήσουν τα συμφέροντα του ΣΕΒ, των εφοπλιστών και των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Η ταύτισή τους εδώ, πλέον όχι μόνο στα έργα αλλά και απροκάλυπτα στα λόγια, είναι η ζωντανή απόδειξη, τα αποκαλυπτήρια του θεάτρου που παίζουν τα κόμματα του κεφαλαίου στις τηλεοράσεις για να υφαρπάξουν την ψήφο των εργαζομένων.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ «τρέχουν» αγκαζέ την αντεργατική επίθεση

Θέλει να παρουσιαστεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως «υπερασπιστής» των εργατικών δικαιωμάτων και κάνει «κριτική» στη ΝΔ για το ζήτημα της επταήμερης εργασίας. Γελάνε και οι πέτρες!

Το παραμύθιασμα πάει σύννεφο, τόσο που αναγκάζεται και η ΝΔ να στρογγυλεύει τις χοντροκομμένες δηλώσεις του αρχηγού της για να παρουσιαστεί, όπως περίπου ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πλευρό των εργαζομένων. Τα ψέματα και από τους δύο μπαίνουν σε πρώτο πλάνο για να κρυφτεί η αλήθεια.

Η αντεργατική πραγματικότητα της επταήμερης εργασίας έχει θωρακιστεί με νόμους που έχουν ψηφίσει τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι προηγούμενες, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Καταγράφεται και μέσα σε απαράδεκτες Συλλογικές Συμβάσεις που υπέγραψε η εργοδοσία με τους ανθρώπους της και με πολλά «ταρατατζούμ» γνωστοποίησε το υπουργείο Εργασίας την επέκτασή τους!

Οσα ψέματα κι αν πουν τα κόμματα του κεφαλαίου στο τέλος ισχύει αυτό που λέει ο λαός: «Ο ψεύτης γεννά έναν ψεύτη, ώσπου να γίνουν μια γενιά». Και από ψέματα έχουν πει μπόλικα και οι δύο για να στρεβλώσουν τα κριτήρια των εργαζομένων, για να τους εγκλωβίσουν στην αντεργατική κατεύθυνση.

Αλλά για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία, για τη συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ στα έργα, αρκεί να ανατρέξει κανείς λίγο πιο πίσω, μόλις την προηγούμενη χρονιά, το 2018.

Η χρονιά ξεκίνησε με την ψήφιση του νόμου για τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας, που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ψήφισε και η ΝΔ. Μόνο το ΚΚΕ αντιτάχθηκε και καταψήφισε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αποδεικνύοντας με επιχειρήματα ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη απόδειξη πως τα περί «επιστροφής στην κανονικότητα», τα περί έναρξης μιας δήθεν φιλολαϊκής πολιτικής το επόμενο διάστημα, αποτελούν λόγια του αέρα. Η ενίσχυση της καταστολής απέναντι στο δικαίωμα της απεργίας, συνολικά απέναντι στους αγώνες, αποτελεί πάγια απαίτηση του κεφαλαίου και δείχνει ότι η αντεργατική πολιτική θα κλιμακώνεται, όπως και συμβαίνει, ανεξαρτήτως των αντιλαϊκών κυβερνήσεων που εναλλάσσονται.

Η δεύτερη απόδειξη είναι ο περιβόητος νόμος Βρούτση, της ΝΔ, που στο τέλος του 2018 απέκτησε... νέους «πατεράδες και μαμάδες»! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν τελικά αυτή που έβαλε σε εφαρμογή τον νόμο για τον μόνιμο καθορισμό του κατώτατου μισθού ανάλογα με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, γεγονός που έκανε τη ΝΔ να πανηγυρίζει, αλλά και να διαμαρτύρεται που της παίρνει την μπουκιά από το στόμα. Δικαίως, σήμερα χαρακτηρίζεται νόμος «Βρούτση - Αχτσιόγλου», δείχνοντας ακριβώς ότι στα μεγάλα και τα σημαντικά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πάνε αγκαζέ.

Στοχεύουμε τον πραγματικό αντίπαλο

Μέσα σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν την ουσία: Οτι χρειάζεται για τους αγώνες του επόμενου διαστήματος να έχουν δίπλα τους ένα ισχυρό ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ έχει αποδείξει ότι αγωνίζεται και θα αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του φτωχού λαού.

Γιατί έχει στρατηγική πρόταση εξουσίας, από την οποία καθορίζεται η δράση του σε όλα τα μέτωπα πάλης, που στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου που γεννάει, πολλαπλασιάζει και οξύνει όλα τα προβλήματα της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

Γιατί βάζει στο επίκεντρο της συζήτησης και της δράσης την προοπτική που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, την οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας με επίκεντρο την ικανοποίηση των εργατικών, λαϊκών αναγκών, με την εξουσία στα χέρια των εργατών.

Από κάθε άποψη, και για τους αγώνες του σήμερα και για το αύριο, για την προοπτική που μπορεί να γίνει πραγματικότητα με τη θέληση του λαού, ο κάθε εργαζόμενος έχει συμφέρον να στηρίξει το ΚΚΕ. Ετσι κι αλλιώς, όταν ο λαός στάθηκε δίπλα στο ΚΚΕ πάντα έβγαινε κερδισμένος!

Του Γιάννη ΤΑΣΙΟΥΛΑ*
* Ο Γιάννης Τασιούλας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά, υποψήφιος βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών