Φρίντα Κάλο

Φρίντα Κάλο, αν και η ίδια υποστήριζε ότι γεννήθηκε το 1910, χρονιά που ξέσπασε η Μεξικανική Επανάσταση, στην πραγματικότητα γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου του 1907. 

Πέθανε στις 13/7/1954 σε ηλικία 47 ετών. 

Τα τελευταία της λόγια στο ημερολόγιό της ήταν:«Ελπίζω το τέλος να είναι χαρούμενο και ελπίζω να μην επιστρέψω ποτέ ξανά. Φρίντα».

Το έργο της Φρίντα , γυναίκας – σύμβολο για την πατρίδα της ήταν επηρεασμένο από τη βασανιστική της ζωή και από τον προβληματικό γάμο της με τον διάσημο Μεξικάνο ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα. Ετσι, η Κάλο ανακάλυψε τη σουρεαλιστική έκφραση μέσα από βιωματικές καταστάσεις και η ιδιότροπη τέχνη της, από ζωντανά σχέδια και χρώματα, είχε ένα χαρακτήρα ανακουφιστικό, σχεδόν εκτονωτικό.

Η Φρίντα Κάλο, σουρεαλίστρια ζωγράφος και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών χρησιμοποίησε την τέχνη της για να διερευνήσει την ταυτότητά της, ως φακό μέσω του οποίου εξέτασε τη μεξικανική κληρονομιά, την πολιτική και την αναπηρία της.

Ανέδειξε βασικά στοιχεία μέσω των ενδυματολογικών επιλογών και της εμφάνισής της, με τα έντονα βαμμένα χείλη, τα φωτεινά φορέματα και τα μαλλιά πλεγμένα σε πλεξούδες που την χαρακτήριζαν.

Η Κάλο υπήρξε η σπουδαιότερη γυναίκα δημιουργός μεταξύ των μεγάλων της μεξικανικής επαναστατικής τέχνης και κατέλαβε μια θέση μεταξύ των μεγάλων, διεθνώς, εικαστικών καλλιτεχνών του 20ού αιώνα. Θρυλική υπήρξε και η ζωή της, με το γεμάτο πάθος έρωτα, γάμο και χωρισμό της με τον μέγιστο, επαναστάτη, κομμουνιστή Μεξικανό ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα, την ερωτική σχέση της με τον Λέοντα Τρότσκι, αλλά και μοναδικός, κόντρα στους αβάσταχτους πόνους του κορμιού της, ο τρόπος που ζωγράφιζε, με λεπτότατα πινέλα, κυρίως πάνω σε λεία μέταλλα και ινοσανίδες, διεκτραγωδώντας, με σουρεαλιστικά συμβολικές αυτοπροσωπογραφίες, τις αόρατες οδύνες του κορμιού της και τους εσώτατους πόθους της ψυχής της, συνθέτοντας εντέλει πίνακες – δοξαστικά για τη ζωή, τον άνθρωπο, τη μεξικανική φύση, τις λαϊκές παραδόσεις και την καλλιτεχνική δημιουργία.

Στην ηλικία των έξι αρρώστησε από πολιομυελίτιδα, με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. Το Σεπτέμβρη του 1925 ένα τρομακτικό αυτοκινητικό ατύχημα άλλαξε για πάντα τη ζωή της Φρίντα Κάλο . Η σπονδυλική της στήλη, τα πλευρά, η λεκάνη κι ο αυχένας είχαν πάθει σοβαρές ζημιές. Το κάτω μέρος του δεξιού της ποδιού ήταν διαλυμένο κυριολεκτικά, ενώ το υπόλοιπο, σακατεμένο χρόνια πριν από την πολιομυελίτιδα είχε σπάσει σ’ ένα σωρό σημεία.

Ακολούθησαν μήνες γεμάτοι από οδυνηρές και δαπανηρές θεραπείες. Η φυσική της αποκατάσταση περιλάμβανε την καθήλωσή της σε γύψο και πολύ συχνά βάρβαρες πειραματικές εγχειρήσεις. Ομως η πραγματική έλλειψη της Φρίντα προερχόταν από την αναγκαστική απομόνωση και η μοναξιά που προκαλούσε η σωματική της κατάσταση. Ετσι άρχισε να περνά τον καιρό της εκφράζοντας τα συναισθήματά της μέσα από τη ζωγραφική.

Μόλις η Φρίντα ήταν σε θέση να περπατήσει ξανά είχε το θάρρος να επισκεφθεί τον ήδη καθιερωμένο Ντιέγκο Ριβέρα για να της πει την άποψή του για έργα της. Ο Ντιέγκο γοητεύτηκε όχι μόνο από τους εντυπωσιακούς της πίνακες, αλλά και από την προσωπικότητα της νεαρής καλλιτέχνιδας, την εμμονή, το πείσμα και την ομορφιά της. Ετσι χωρίς κανείς από τους δυο να το έχει επιδιώξει συνειδητά αυτή η συνάντηση αποτέλεσε το καθοριστικό σημείο στη ζωή της.

 iraklis3