Tango - Rumba - Kolotumpa

Όταν μαθαίνεις να χορεύεις στους ρυθμούς και το τέμπο της πλουτοκρατίας, τότε και βαλς θα χορέψεις και tango και rumba και θα κάνεις και καμιά κωλοτούμπα.
Έτσι πάνε αυτά.

Κάπως έτσι έγινε με αυτόν τον Ιανό-ΣΥΡΙΖΑ που έγινε ΠΑΣΟΚ και από ΠΑΣΟΚ στην πράξη με τη ΝΔ πέρασαν αλά μπρατσέτα όλα τα αντιλαϊκά
μέτρα ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση και συνεχίζουν χωρίς καμία αναστολή.

Έτοιμος, αλλά προβλέψιμος από καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να φτιάξει το αντίστοιχο πολυμορφικό προφίλ ούτως ώστε να κουμπώνει στις περιπτώσεις συγκυβέρνησης.

Χωνευτήρι πολιτικού νεκροταφείου θύμιζε η πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ.


Θεατρικό πλατό και πασαρέλα «προοδευτικών δυνάμεων», που αφού έκαναν αγρανάπαυση μετά το σιγοντάρισμα κάθε αντιλαϊκής πολιτικής του παρελθόντος, σήμερα βγήκαν από τα λαγούμια να μιλήσουν για «τη δυνατότητα να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων».

Θα μου πείτε «Αυτή είναι η στρούγκα, αυτό το γάλα βγάζει».

Ναι, γιατί το μαντρί δεν το αλλάζεις, το κοπάδι αλλάζεις.

Στην προκειμένη, ανομοιογενές, αλλά αυτό το αλλοπρόσαλλο χωνευτήρι πολιτικής πανσπερμίας είναι έτοιμο από καιρό για κάθε υπόκλιση, με θεμιτές και αθέμιτες προς το συμφέρον της αστικής τάξης υπηρεσίες.
Η αστική τάξη δεν πιάστηκε ποτέ στο ύπνο.

Καμιά σημαία, πέραν της κόκκινης, δεν κατάφερε να την ανατρέψει.

Όλες οι άλλες στο τέλος κατέληγαν να γίνουν σημαίες της αστικής τάξης, να υπηρετήσουν την κυριαρχία της, εντέλει να ισχυροποιήσουν το βαθύ εκμεταλλευτικό ταξικό καπιταλιστικό κράτος.

Αν ήταν αλλιώς, ο λαός θα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας.

Το αντίθετο, ο λαός ζει στην πλήρη δυστυχία, όπου ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και όλα τα παράγωγά τους ως στρατιωτάκια παρελαύνουν από τα σαλόνια της αστικής τάξης υπηρετώντας τη στρατηγική της, θωρακίζοντας την κερδοφορία της, δηλαδή την κυριαρχία της.

Ο ρεαλισμός της αστικής τάξης καθορίζεται από την καθαρότητα των προσφερόμενων κομμάτων να υπηρετούν την πολιτική της.

Στην περίπτωση ανάγκης συγκυβέρνησης, το πράσινο φως σήμερα το έχει δώσει η πολιτική πρακτικά τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΝΔ στην ψήφιση των μνημονίων και των μέτρων καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Η μορφή θα βρεθεί, το περιεχόμενο είναι δεδομένο, τις φιοριτούρες, τις στημένες «ανάγκες συγκυβέρνησης», τη στάχτη στα μάτια του λαού θα αναλάβουν να την ρίξουν οι image makers και τα αστικά media.

Πρόταγμα «το εθνικό συμφέρον», χιλιοειπωμένη απειλή, εργαλείο εκφοβισμού για να μην σηκώσει κεφαλή ο λαός, με στόχο να υποταχθεί σε νέες θυσίες, μια συνταγή δοκιμασμένη, η οποία, όποτε επιχειρήθηκε, έφερε ολέθριες καταστροφές στο λαό και την πατρίδα, που σήμερα απειλούν μέχρι τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Το «εθνικό συμφέρον» δεν λέει τίποτε στην πραγματικότητα, αν δεν το δεις στα πλαίσια του διεθνούς περιβάλλοντος, των ανταγωνισμών και των οικονομικών στοχεύσεων και εδώ κυρίαρχος είναι ο ρόλος των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που ορίζουν ως ζωτικό χώρο την Ελλάδα και τους γειτόνους ως πεδίο πολεμικής εμπλοκής με απρόβλεπτες συνέπειες.

Δεμένη η Ελλάδα στα γκέμια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, βρίσκεται στη δίνη ενός προμελετημένου εγκλήματος σε βάρος του λαού και των λαών της περιοχής.
Ο ρεαλισμός της αστικής τάξης ορίζεται από το μερίδιο που θα αρπάξει από τα ενεργειακά αποθέματα στις ΑΟΖ της περιοχής, τους ενεργειακούς δρόμους.

Σε αυτή την κατεύθυνση υποτάσσει όλα τα μέσα, από δύναμη πυρός έως το πολιτικό προσωπικό της, τους διεθνείς οργανισμούς και σαφώς και το μοντέλο των πολυμορφικών κυβερνήσεων - συγκυβερνήσεων το οποίο δοκίμασε στο πρόσφατο παρελθόν και τώρα ετοιμάζεται και κυοφορείται το νέο μοντέλο.

Σε αυτό το πεδίο εκπαιδεύονται σε ασκήσεις ακριβείας μετά κοκορομαχίας τόσο η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα παράγωγα σχήματά τους, αλλά και κάτι ξέμπαρκοι της πολιτικής, έτοιμοι και αυτοί να συνεισφέρουν στο δέσιμο του λαού χειροπόδαρα.

Του Αεροπεζοναύτη