Ορέστης Κολοζώφ

Πέθανε, 7/2/2014, ο Ορέστης Κολοζώφ, πολιτικός, ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ

Ο σ. Ορέστης Κολοζώφ γεννήθηκε στις 6 Ιούνη του 1940 στην Αλεξανδρούπολη του Εβρου, από οικογένεια κομμουνιστών.
Από τα παιδικά του χρόνια γαλουχήθηκε με τα ιδανικά του σοσιαλισμού και τους αγώνες του ΚΚΕ στη χώρα μας. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο το 1952 στην Αλεξανδρούπολη.
Από το 1955 ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου τελείωσε το γυμνάσιο το 1959 και έφυγε το 1960 για την Ιταλία. Τέλειωσε τις σπουδές του ως φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Πίζας.

Ο σ. Ορέστης Κολοζώφ τίμησε την εργατική τάξη, το λαό και το Κόμμα μας.
Πορεύτηκε ακριβώς όπως το Κόμμα τον γαλούχησε. Με τις αρχές του ΚΚΕ και των αγώνων του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ και της αντιδικτατορικής πάλης του λαού.

Με την πολύχρονη και πολύμορφη δράση του, με το παράδειγμά του, τη συνέπεια λόγων και έργων, συνέβαλε να ανοίξουν δρόμοι και έδειξε ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα οποιοδήποτε Κόμμα, αλλά σάρκα από τη σάρκα του λαού, ασυμβίβαστος αντίπαλος με τους εκμεταλλευτές, μπροστάρης του αγώνα για έναν άλλο κόσμο, ανθρώπινο και δίκαιο.

Ασκούσε πάντοτε στην καθημερινή ζωή του το περιεχόμενο της ιδιότητας του κομμουνιστή και εκπλήρωνε με απαράμιλλη υπευθυνότητα τα μεγάλα και σοβαρά κομματικά του καθήκοντα, παλεύοντας μαχητικά, αναδεικνύοντας κάθε φορά την ευθύνη του αγωνιστή. Τον διέκρινε η σταθερή, συνεπής στάση, που θα παραμείνει το κύριο στην πολιτική πάλη ως την οριστική εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Τον διέκρινε η κομμουνιστική σεμνότητα και η επιμονή για την πραγματοποίηση των στόχων του λαϊκού κινήματος και του Κόμματος. Τον διέκρινε πάντα η νηφαλιότητα στη σκέψη και στο σχεδιασμό της πάλης.

Υπήρξε επιστήμονας, διανοούμενος της δράσης που είχε συνειδητοποιήσει ότι η επιστημονική γνώση τότε μόνο είναι αληθινή δύναμη, όταν χρησιμοποιείται και μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Ενίσχυσε με τις γνώσεις του το συλλογικό αγώνα και απέδειξε ότι η προσωπικότητα συμβαδίζει και αναπτύσσεται μέσα στην αναντικατάστατη συλλογική δράση. Απέδειξε ότι η προσωπικότητα πλαταίνει και βαθαίνει όταν σμίγει με το λαό, τα βάσανα και τον πόνο του.

Η συμβολή του ήταν σημαντική για το Κόμμα μας και το λαϊκό κίνημα. Από τη θέση ευθύνης στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να δυναμώσει η πάλη των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για το σοσιαλισμό. Συνέβαλε σημαντικά για το δυνάμωμα του διεθνισμού, της αλληλεγγύης στους λαούς ενάντια στους πολέμους και την εκμετάλλευση. Με επιμονή και πίστη στα ιδανικά και την κοσμοθεωρία μας, πάλεψε για το δυνάμωμα της κοινής δράσης των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο, την ενίσχυση της κομμουνιστικής επιλογής και της πάλης για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Ο σ. Ορέστης Κολοζώφ από το 1963 υπήρξε μέλος της ΕΔΑ και το 1967 έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Στην Ιταλία, μέχρι τη δικτατορία του '67, διετέλεσε συνδικαλιστικό στέλεχος του φοιτητικού κινήματος, Γραμματέας του Συλλόγου Φοιτητών Ρώμης, καθώς και Γραμματέας της Ομοσπονδίας Φοιτητικών Συλλόγων Ιταλίας. Η δικτατορία τον βρήκε στην Ιταλία, όπου ήταν μέλος του Γραφείου της ΕΔΑ Ιταλίας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης και είχε την ευθύνη από το Κόμμα της δουλειάς για τους φοιτητές της Ιταλίας και αργότερα της Δυτικής Ευρώπης. Διετέλεσε, επίσης, μέλος του Γραφείου των Οργανώσεων στο Εξωτερικό του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, με ευθύνη για το φοιτητικό κίνημα των Ελλήνων στο εξωτερικό.

Ο σ. Ορέστης Κολοζώφ στο 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στο 10ο και 11ο Συνέδριο τακτικό της μέλος. Από το 10ο έως το 11ο Συνέδριο διετέλεσε μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου από το 11ο μέχρι το 12οΣυνέδριο. Από το 12ο το 1987 μέχρι και το 17ο Συνέδριο του Κόμματος το 2005 διετέλεσε μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Από το 1975 δούλεψε κομματικά στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων και από το 1978 έως το 17ο Συνέδριο υπήρξε υπεύθυνός του. Εκλέχτηκε βουλευτής του Κόμματος το 1993 και διετέλεσε υπεύθυνος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Στις δύσκολες στιγμές για το επαναστατικό κίνημα, τόσο την περίοδο του 1968 όσο και στην περίοδο 1989 - 1991, όταν λυσσομανούσε ο άγριος άνεμος της αντεπανάστασης, στάθηκε ακλόνητος, υπερασπίστηκε το σοσιαλισμό και τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος, ενάντια στις επιθέσεις και τις προσπάθειες διάλυσής του από αστούς και οπορτουνιστές. Ηταν αδιάλλακτος τόσο απέναντι στο δεξιό όσο και στον "αριστερό" οπορτουνισμό.