Χιροσίμα

Οι Αμερικανοί ρίχνουν, 6/8/1945, την πρώτη ατομική βόμβα στη ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα. Σε 90.000 έως 166.000 εκτιμώνται οι άνθρωποι –άμαχος πληθυσμός- που πέθαναν είτε άμεσα είτε ως αποτέλεσμα των φρικτών εγκαυμάτων, της δηλητηρίασης από τη ραδιενέργεια, κλπ.

Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που δεν υπαγορευόταν από καμιά πολεμική ανάγκη. Τρεις μέρες αργότερα θα ακολουθήσει και νέα ρίψη ατομικής βόμβας στην πόλη Ναγκασάκι.

Στις 6 Αυγούστου του 1945, ώρα 1 και 37', τρία αμερικανικά ανιχνευτικά αεροπλάνα Β - 29 απογειώνονται από τη νήσο Τινιάν. Μισή ώρα αργότερα, θα τα ακολουθήσει ένα άλλο, βομβαρδιστικό Β - 29, που το 'χαν βαφτίσει Enola Gay (Ενόλα Γκέι) από το όνομα της μητέρας του πιλότου, συνταγματάρχη Τίμπετς. Τούτο το βομβαρδιστικό κουβαλούσε στην κοιλιά του ένα τρομερό όπλο, που άκουγε στο όνομα «ατομική βόμβα», με αποστολή να τη ρίξει πάνω σε πραγματικό στόχο.

Η νυχτερινή πτήση γίνεται χωρίς προβλήματα και κατά τα χαράματα, στις 6 και 40', το «Ενόλα Γκέι» αρχίζει να ανεβαίνει από το ύψος πτήσεως των 9.000 ποδών, στο ύψος του βομβαρδισμού των 30.000 ποδών.

Στις 7 και 9' από τα ανιχνευτικά Β - 29 αναγγέλλεται ότι «ο ουρανός είναι αίθριος πάνω από τη Χιροσίμα», την ιαπωνική πόλη που απλώνεται στο δέλτα του ποταμού Οτα, ο οποίος πηγάζει από την οροσειρά Τσουγκόκου και διαχωρίζεται σε έξι ρεύματα κατά τη δίοδό του μέσα από κοιλάδες προς τη θάλασσα Σέτο.

Στις 8 και 11', η Χιροσίμα φαίνεται καθαρά από τα μέλη του πληρώματος του «Ενόλα Γκέι». Δυόμισι λεπτά αργότερα, ο πιλότος, συνταγματάρχης Τσίμπετς, διατάζει τον βομβαρδιστή του σκάφους ταγματάρχη Τομ Φέρεμπι μ' ένα απλό παράγγελμα: «Εμπρός!».

Στις 8 και 15', μια βόμβα 10.000 λιμπρών εγκαταλείπει το «Ενόλα Γκέι» και 45 δευτερόλεπτα αργότερα μια τρομερή αστραπή τυφλώνει τους αεροπόρους, που φοράνε γυαλιά οξυγονοκολλητών. 

Επειτα, ένα τεράστιο κοκκινωπό μανιτάρι υψώνεται στον ουρανό. Τι ήταν αυτό που είχε συμβεί; Τι συνέβαινε εκείνη την ώρα κάτω, στο έδαφος της Χιροσίμα;

Θάνατος και καταστροφή κυριεύουν τη Χιροσίμα

«Εκείνο το πρωί, στις 7.30 - γράφει ο Ιάπωνας καθηγητής Αράτα Οσάντα - είχε σημάνει συναγερμός, αλλά έπαψε αμέσως μετά. Επακολούθησε η έκρηξη της μοιραίας βόμβας πάνω από το εμπορικό κέντρο της Χιροσίμα. Το συμβάν ήταν πέρα για πέρα ξαφνικό, γιατί όλοι ήταν συνηθισμένοι σε αναγνωριστικές πτήσεις. Πλήθος από εργαζόμενους, όπως απασχολούμενοι σε υποχρεωτικά έργα, εθελόντριες γυναίκες και οι περισσότεροι μαθητές από τη δευτέρα Γυμνασίου και πάνω, ήταν ευτυχώς απασχολημένοι με τη δουλιά τους, σε ειδικούς χώρους που απείχαν πάνω από τέσσερα χιλιόμετρα από το κέντρο της έκρηξης, με αποτέλεσμα να παραμείνουν σώοι. Ολοι οι άλλοι κάτοικοι παρέμειναν στην πόλη. Πολλά μικρά παιδιά προσχολικής ηλικίας έπαιζαν στα σπίτια τους ή έξω, στους δρόμους της γειτονιάς τους. Οι μαθητές της πρώτης και της δευτέρας Δημοτικού έκαναν το μάθημά τους είτε σε προσωρινές αίθουσες, είτε στους ναούς και τις εκκλησίες της περιοχή τους... ή βρίσκονταν καθ' οδόν προς τα μέρη όπου έκαναν μάθημα... Πολλοί εργάτες και δημόσιοι υπάλληλοι είχαν αρχίσει τη δουλιά τους, ενώ άλλοι πήγαιναν να δουλέψουν. Οι περισσότεροι καταστηματάρχες είχαν ήδη ανοίξει τα μαγαζιά τους. Στο κεντρικό τμήμα της πόλης, γινόταν η πραγματοποίηση ενός μεγάλης κλίμακας σχεδίου, το οποίο αποσκοπούσε στην κατεδάφιση ενός μεγάλου αριθμού σπιτιών προς σχηματισμό αντιπυρικών ζωνών. Ολα τα αγόρια και τα κορίτσια της πρώτης Γυμνασίου δούλευαν στην κατεδάφιση. Πολλές ομάδες που είχαν προσφερθεί να δουλέψουν εθελοντικά, για την όσο το δυνατό συντομότερη αποπεράτωση του έργου, αποτελούνταν από φοιτητές και νοικοκυρές από τα γύρω χωριά και τις κωμοπόλεις, από τις οποίες οι περισσότερες ήταν νεαρές μητέρες που κουβαλούσαν στην πλάτη τους τα μωρά τους. Ακόμη, βοηθούσαν και ορισμένοι που δεν είχαν γίνει δεκτοί στο στρατό ή στα εργοστάσια, λόγω ηλικίας ή άλλων σωματικών παθήσεων».

Ετσι βρήκε τη Χιροσίμα ο θάνατος και η καταστροφή που σκόρπισε η ατομική βόμβα. Ο Ρεμόν Καρτιέ δίνει την εικόνα της φρίκης: «Η πόλη άρχιζε την εργάσιμη ημέρα της. Σύμφωνα με τον κανόνα, δεν είχε δοθεί το σύνθημα του συναγερμού για αεροπλάνα μεμονωμένα που πετούν από πάνω της. Μια τρομακτική αστραπή την κατάπιε, αφήνοντας πίσω της μια κολοσσιαία πυρκαγιά, που άναψε και διαδόθηκε μέσα σ' ένα δευτερόλεπτο. Τα τροχιοδρομικά οχήματα έμειναν γεμάτα με τους απανθρακωμένους επιβάτες τους στριμωγμένους στα καθίσματα ή στοιβαγμένους όρθιους στους εξώστες. Ενας άνεμος ταχύτητος 1.200 χλμ. την ώρα σηκώθηκε και γκρέμισε τους τοίχους σε μια ακτίνα 1.500 μ., θρυμματίζοντας τα τζάμια των παραθύρων ακόμα και σε απόσταση 12 χλμ. από το σημείο Μηδέν. Ενας πύρινος κυκλώνας, όμοιος με αυτούς που άναψαν οι εκατοντάδες βομβαρδιστικών στη Δρέσδη, στο Αμβούργο ή στο Τόκιο, στροβιλιζόταν επί έξι ώρες. Επειτα διαπιστώθηκαν στους επιζώντες παράξενα φαινόμενα: έμετοι, διάρροιες εξαιρετικής εντάσεως, πλήθος μικρών αιμορραγιών στο στόμα και στο λαιμό. Πολλά από τα θύματα που παρουσίασαν τέτοια συμπτώματα ψυχορραγούν. Ο απολογισμός που θα καταρτισθεί αργότερα θα εμφανίσει 78.150 νεκρούς, 9.284 βαριά τραυματισμένους και 13.938 εξαφανισθέντες. Δεν υπολογίζονται μέσα σ' αυτούς οι στρατιωτικοί, 40.000 περίπου, από τους οποίους οι μισοί υπήρξαν θύματα της εκρήξεως. Το γενικό στρατηγείο της 2ης στρατιάς, ή έδρα της περιφερειακής διοικήσεως της δύσεως, η στρατιωτική σχολή και το στρατιωτικό νοσοκομείο εκμηδενίσθηκαν».

Οι σοβιετικές ιστορικές πηγές παρουσιάζουν την εικόνα της καταστροφής ακόμη μεγαλύτερη: «Για μια στιγμή - αναφέρει η Παγκόσμια Ιστορία της Ακαδημίας Επιστημών - άναψε ένα εκτυφλωτικό φως. Σχηματίστηκε ένα γιγάντιο σύννεφο σε σχήμα μανιταριού. Η πόλη σκεπάστηκε με κουβάρια καπνό. Σε ακτίνα 4 χιλιομέτρων από το επίκεντρο της έκρηξης, φούντωσαν πυρκαγιές, τα εννέα δέκατα από τα σπίτια της Χιροσίμα έγιναν στάχτη. Ανθρωποι πέθαιναν από εγκαύματα, από το εκρηκτικό κύμα. Στη Χιροσίμα ξετυλίγονταν εικόνες γεμάτες απ' όλες ταυτόχρονα τις φρικαλεότητες της κόλασης». Και ο Γ. Α. Ντεμπόριν προσθέτει: «Οι ιθύνοντες κύκλοι των ΗΠΑ έδειξαν πλήρη περιφρόνηση προς τους πιο στοιχειώδεις και καθιερωμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, τα έθιμα του πολέμου και τις αρχές του ανθρωπισμού... Οπως αναφέρουν οι Ιάπωνες συγγραφείς, στη Χιροσίμα σκοτώθηκαν όχι λιγότεροι από 247 χιλιάδες άνθρωποι».