Ο Λένιν απαντά στο πρακτορείο «Unite Press»

ΛΕΝΙΝ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

(Άπαντα, τόμος 39, σελ. 113 – 117)

Το άρθρο αυτό είναι απάντηση στα παρακάτω πέντε ερωτήματα που έβαλε το πρακτορείο «Unite Press» στον Λένιν :

1). Η Σοβιετική Δημοκρατία της Ρωσίας έκανε οποιεσδήποτε μικρές ή μεγάλες αλλαγές στο αρχικό κυβερνητικό πρόγραμμα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και στο οικονομικό πρόγραμμα, πότε και ποιες ;

2). Ποιά είναι η τακτική της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ρωσίας απέναντι στο Αφγανιστάν, στις Ινδίες και στις άλλες μουσουλμανικές χώρες που βρίσκονται έξω από τα όρια της Ρωσίας ;

3). Ποιους πολιτικούς και οικονομικούς σκοπούς επιδιώκετε όσον αφορά τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής και την Ιαπωνία ;

4). Με ποιους όρους θα είσαστε έτοιμοι να κλείσετε ειρήνη με τον Κολτσάκ, τον Ντενίκιν και τον Μάνερχαϊμ ;

5). Τί θα θέλατε να κάνουμε γνωστό στην κοινή γνώμη της Αμερικής ;

Οι απαντήσεις του Λένιν στάλθηκαν στη Βουδαπέστη για τον αμερικανικό Τύπο. Τον Οχτώβρη του 1919 στο αριστερό σοσιαλιστικό περιοδικό «The Liberator» δημοσιεύτηκε το άρθρο «A Statement and a Challenge» («Δήλωση και πρόκληση»). Η Συντακτική επιτροπή του περιοδικού σε σχόλιό της για το άρθρο έκανε γνωστό ότι το πρακτορείο «Unite Press» έστειλε την απάντηση του Λένιν στις εφημερίδες, όμως αφαίρεσε την απάντηση στο πέμπτο ερώτημα σαν καθαρά μπολσεβίκικη προπαγάνδα.

ΛΕΝΙΝ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

Απαντώ στις πέντε ερωτήσεις που μου υποβλήθηκαν, με τον όρο να τηρηθεί η γραπτή υπόσχεση που μου δόθηκε ότι η απάντηση μου θα δημοσιευτεί ολόκληρη σε εκατό και πάνω εφημερίδες των Ενωμένων Πολιτειών της Βόρειας Αμερικής.

1. Η Σοβιετική κυβέρνηση δεν είχε μεταρρυθμιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα, άλλα επαναστατικό. Οι μεταρρυθμίσεις είναι παραχωρήσεις που παίρνονται από την κυρίαρχη τάξη, ενώ διατηρείται η κυριαρχία της. Επανάσταση είναι η ανατροπή της κυρίαρχης τάξης. Γι’ αυτό τα μεταρρυθμιστικά προγράμματα αποτελούνται συνήθως από πολλά επιμέρους σημεία. Το δικό μας, το επαναστατικό πρόγραμμα αποτελούνταν, συγκεκριμένα, από ένα γενικό σημείο : ανατροπή του ζυγού των τσιφλικάδων και των καπιταλιστών, ανατροπή της εξουσίας τους, απελευθέρωση των εργαζόμενων μαζών από τους εκμεταλλευτές αυτούς. Το πρόγραμμα αυτό ποτέ δεν το αλλάξαμε. Μερικά επιμέρους μέτρα που απόβλεπαν στην εφαρμογή του προγράμματος αυτού συχνά άλλαζαν, η απαρίθμησή τους θα έπιανε ολόκληρο τόμο. Θα αναφέρω μόνο ότι υπάρχει ακόμη ένα γενικό σημείο του κυβερνητικού μας προγράμματος, που προκάλεσε τις μεγαλύτερες, ίσως, αλλαγές μερικών μέτρων. Το σημείο αυτό είναι : συντριβή της αντίστασης των εκμεταλλευτών. Ύστερα από την επανάσταση της 25 του Οκτώβρη (7 του Νοέμβρη) 1917 δεν κλείσαμε και τις αστικές ακόμη εφημερίδες, και για τρομοκρατία ούτε λόγος δεν γινόταν. Απελευθερώσαμε όχι μόνο πολλούς υπουργούς του Κέρενσκι, αλλά και τον Κρασνόφ που πολεμούσε ενάντια μας. Μονάχα όταν οι εκμεταλλευτές, δηλ. οι καπιταλιστές, άρχισαν να αναπτύσσουν την αντίστασή τους, αρχίσαμε να τη συντρίβουμε συστηματικά, φτάνοντας και ως την τρομοκρατία. Αυτή ήταν η απάντηση του προλεταριάτου στις ενέργειες αυτές της αστικής τάξης, όπως ήταν η κοινή συνωμοσία με τους καπιταλιστές της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Ιαπωνίας, της Αμερικής, της Γαλλίας για την παλινόρθωση της εξουσίας των εκμεταλλευτών στη Ρωσία, η εξαγορά των τσεχοσλοβάκων με χρήμα των αγγλογάλλων, του Μάννερχαϊμ, του Ντενίκιν κτλ. κ.ο.κ. με χρήμα των γερμανών και γάλλων. Μια από τις τελευταίες συνωμοσίες που προκάλεσαν «αλλαγή» — δηλαδή δυνάμωμα της τρομοκρατίας ενάντια στην αστική τάξη στην Πετρούπολη — ήταν η συνωμοσία της αστικής τάξης, μαζί με τους εσέρους και τους μενσεβίκους, για την παράδοση της Πετρούπολης, η κατάληψη από αξιωματικούς-συνωμότες της Κράσναγια Γκόρκα, η εξαγορά από τους άγγλους και γάλλους καπιταλιστές των υπαλλήλων στην ελβετική πρεσβεία και πολλών υπαλλήλων ρώσων και τα λοιπά.

2. Η δράση της Σοβιετικής μας Δημοκρατίας στο Αφγανιστάν, την Ινδία και τις άλλες μουσουλμανικές χώρες έξω από τη Ρωσία είναι η ίδια με τη δράση μας ανάμεσα στους πολυάριθμους μουσουλμάνους και τις άλλες μη ρωσικές λαότητες μέσα στη Ρωσία. Δώσαμε τη δυνατότητα, λ.χ., στις μάζες της Μπασκιρίας να συγκροτήσουν αυτόνομη Δημοκρατία μέσα στη Ρωσία, βοηθήσαμε με κάθε τρόπο την πρωτόβουλη, ελεύθερη ανάπτυξη κάθε λαότητας, την αύξηση και διάδοση του Τύπου στη μητρική για τον καθένα γλώσσα, μεταφράζουμε και προπαγανδίζουμε το Σοβιετικό μας Σύνταγμα, που έχει την ατυχία να αρέσει σ' ένα δισεκατομμύριο και πάνω κατοίκους της γης, που ανήκουν σε αποικιακές, εξαρτημένες, καταπιεζόμενες, μη ισότιμες λαότητες. Να αρέσει περισσότερο από ό,τι το «δυτικοευρωπαϊκό» και το αμερικανικό Σύνταγμα των αστικο-«δημοκρατικών» κρατών, που κατοχυρώνει την ατομική ιδιοκτησία της γης και του κεφαλαίου, δηλ. που κατοχυρώνει την καταπίεση των λίγων «πολιτισμένων» καπιταλιστών πάνω στους εργαζόμενους των χωρών τους και πάνω σε εκατοντάδες εκατομμύρια των αποικιών της Ασίας, της Αφρικής κ.ο.κ.

3. Απέναντι στις Ενωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία βάζουμε πριν απ’ όλα σαν πολιτικό σκοπό να αποκρούσουμε την αυθάδη, την εγκληματική, τη ληστρική τους επιδρομή ενάντια στη Ρωσία, που αποβλέπει στον πλουτισμό μόνο των καπιταλιστών τους. Και στα δύο αυτά κράτη πολλές φορές και επίσημα προτείναμε ειρήνη, αλλά αυτά ούτε και μας απαντούσαν και συνεχίζουν τον πόλεμο ενάντια μας, βοηθούν τον Ντενίκιν και τον Κολτσάκ, ληστεύουν το Μούρμανσκ και το Αρχάνγκελσκ, ερημώνουν και καταστρέφουν ιδιαίτερα την Ανατολική Σιβηρία, όπου οι ρώσοι αγρότες προβάλλουν ηρωική αντίσταση στους ληστές-καπιταλιστές της Ιαπωνίας και των Ενωμένων Πολιτειών της Βόρειας Αμερικής.

Ο παραπέρα πολιτικός και οικονομικός σκοπός μας απέναντι σε όλους τους λαούς, μαζί και απέναντι στις Ενωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία είναι ένας : αδελφική συμμαχία με τους εργάτες και τους εργαζόμενους όλων των χωρών χωρίς εξαίρεση.

4. Τους όρους, πάνω στους οποίους είμαστε σύμφωνοι να κλείσουμε ειρήνη με τον Κολτσάκ, τον Ντενίκιν και τον Μάννερχαϊμ, τους διατυπώσαμε πολλές φορές τελείως συγκεκριμένα, καθαρά, γραπτά, λ.χ., στον Μπούλλιτ, που έκανε διαπραγματεύσεις εξ’ ονόματος της κυβέρνησης των Ενωμένων Πολιτειών μαζί μας (και μ' εμένα προσωπικά στη Μόσχα), στο γράμμα προς τον Νάνσεν , κτλ. Δεν είναι δικό μας φταίξιμο, αν οι κυβερνήσεις των Ενωμένων Πολιτειών και των άλλων χωρών φοβούνται να δημοσιεύσουν όλα τα ντοκουμέντα αυτά και κρύβουν από το λαό την αλήθεια. Υπενθυμίζω μόνο το βασικό μας όρο : είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε όλα τα χρέη στη Γαλλία και στα άλλα κράτη, αρκεί μόνο να έχουμε ειρήνη στην πράξη και όχι στα λόγια μόνο, δηλ. να υπογραφεί και να επικυρωθεί επίσημα από τις κυβερνήσεις της Αγγλίας, της Γαλλίας, των Ενωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας, της Ιταλίας, γιατί ο Ντενίκιν, ο Κολτσάκ, ο Μάννερχαϊμ και οι άλλοι είναι απλά πιόνια στα χέρια αυτών των κυβερνήσεων.

5. Πιο πολύ από όλα θα ήθελα να γνωστοποιήσω στην κοινή γνώμη της Αμερικής τα έξης:

Σε σύγκριση με τη φεουδαρχία ο καπιταλισμός ήταν ένα κοσμοϊστορικό βήμα μπροστά πάνω στο δρόμο της «ελευθερίας», της «ισότητας», της «δημοκρατίας», του «πολιτισμού». Ωστόσο όμως, ο καπιταλισμός ήταν και παραμένει σύστημα μισθωτής δουλείας, υποδούλωσης των εκατομμυρίων εργαζομένων, των εργατών και αγροτών στη μηδαμινή μειοψηφία των συγχρονισμένων («moderne») δουλοκτητών, των τσιφλικάδων και των καπιταλιστών. Η αστική δημοκρατία άλλαξε τη μορφή της οικονομικής αυτής δουλείας σε σύγκριση με τη φεουδαρχία, δημιούργησε ένα πολύ λαμπρό κάλυμμα γι' αυτή, αλλά δεν άλλαξε και δεν μπορούσε να αλλάξει την ουσία της. Ο καπιταλισμός και η αστική δημοκρατία είναι μισθωτή δουλεία.

Η τεράστια πρόοδος της τεχνικής γενικά, των συγκοινωνιών ιδιαίτερα, η κολοσσιαία αύξηση του κεφαλαίου και των τραπεζών έκαναν ώστε ο καπιταλισμός να ωριμάσει και να παραωριμάσει. Έφαγε τα ψωμιά του. Έγινε η πιο αντιδραστική τροχοπέδη της ανθρώπινης εξέλιξης. Έφτασε στην ολοκληρωτική κυριαρχία μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων και εκατομμυριούχων, που σπρώχνουν τους λαούς στη σφαγή για να λύσουν το ζήτημα σε ποιά από τις δύο ομάδες ληστών, στη γερμανική ή στην αγγλογαλλική πρέπει να πέσει η ιμπεριαλιστική λεία, η εξουσία πάνω στις αποικίες, οι οικονομικές «σφαίρες επιρροής», είτε οι «εντολές για τη διακυβέρνηση» κτλ.

Τον καιρό του πολέμου 1914-1918 δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν και σακατεύτηκαν ακριβώς για το λόγο αυτό, μόνο γι' αυτό το λόγο. Η κατανόηση της αλήθειας αυτής διαδίδεται με ακράτητη δύναμη και ταχύτητα μέσα στις μάζες των εργαζομένων σε όλες τις χώρες — και αυτό πιο πολύ γιατί ο πόλεμος προκάλεσε παντού αφάνταστη καταστροφή, και για τον πόλεμο πρέπει να πληρώσουν παντού, μαζί και οι λαοί-«νικητές», τόκους απέναντι στα χρέη. Και τί είναι οι τόκοι αυτοί ; Είναι χαράτσι δισεκατομμυρίων που δίνεται στους κυρίους εκατομμυριούχους, γιατί ήταν τόσο ευγενικοί και επέτρεψαν σε δεκάδες εκατομμύρια εργάτες και αγρότες να αλληλοσκοτώνονται και να αλληλοσακατεύονται για να λυθεί το ζήτημα του μοιράσματος των κερδών που αποκόμισαν οι καπιταλιστές.

Η χρεοκοπία του καπιταλισμού είναι αναπόφευκτη. Η επαναστατική συνείδηση των μαζών αναπτύσσεται παντού. Γι' αυτό μιλούν χίλια δύο σημάδια. Ένα από τα ασήμαντα, μα πολύ παραστατικά για το Φιλισταίο είναι : τα μυθιστορήματα του Ανρύ Μπαρμπίς («Le feu» και «Clarte»), που πήγε στον πόλεμο, ενώ ήταν ο πιο ήσυχος, μετριόφρονας, νομοταγής μικροαστός, φιλισταίος, στενόμυαλος.

Οι καπιταλιστές, η αστική τάξη, μπορούν στην «καλύτερη» γι' αυτούς περίπτωση να αργοπορήσουν τη νίκη τού σοσιαλισμού σε τούτη ή την άλλη ξεχωριστή χώρα με την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων ακόμη εργατών και αγροτών. Μα δεν μπορούν να σώσουν τον καπιταλισμό. Σε αντικατάστασή του ήλθε η Σοβιετική Δημοκρατία, που δίνει την εξουσία στους εργαζόμενους, και μόνο στους εργαζόμενους, παραδίνει την καθοδήγηση με την απελευθέρωσή τους στο προλεταριάτο, καταργεί την ατομική ιδιοκτησία της γης, των εργοστασίων και των άλλων μέσων παραγωγής, γιατί η ατομική αυτή ιδιοκτησία είναι η πηγή της εκμετάλλευσης των πολλών απόμερους των λίγων, η πηγή εξαθλίωσης των μαζών, η πηγή των ληστρικών πολέμων ανάμεσα στους λαούς, πολέμων που πλουτίζουν μόνο τους καπιταλιστές.

Η νίκη τής παγκόσμιας Σοβιετικής Δημοκρατίας είναι εξασφαλισμένη.

Τελειώνοντας, ένα μικρό παράδειγμα : η αμερικανική αστική τάξη εξαπατά το λαό, κομπάζοντας για ελευθερία, ισότητα, δημοκρατία στη χώρα της. Όμως ούτε αυτή, ούτε καμιά άλλη αστική τάξη, ούτε μια κυβέρνηση στον κόσμο δεν θα μπορέσει να δεχτεί, δεν θα τολμήσει να δεχτεί την άμιλλα με την κυβέρνησή μας πάνω σε αρχές της πραγματικής ελευθερίας, ισότητας, δημοκρατίας : ας υποθέσουμε ότι η συμφωνία εξασφαλίζει στην κυβέρνησή μας, και σε οποιαδήποτε άλλη, την ελευθερία ανταλλαγής..... μικρών βιβλίων, που θα εκδίδονται έξονόματος της κυβέρνησης σε οποιαδήποτε γλώσσα και θα περιέχουν το κείμενο των νόμων της δοσμένης χώρας, το κείμενο του Συντάγματος, με την εξήγηση της υπεροχής του απέναντι στα άλλα.

Καμιά αστική κυβέρνηση στον κόσμο δεν θα τολμήσει να κλείσει μια τέτοια ειρηνική, ελεύθερη, ισότιμη, δημοκρατική συμφωνία μαζί μας.

Γιατί ; Γιατί όλες, εκτός από τις Σοβιετικές κυβερνήσεις, στηρίζονται στην καταπίεση και στην εξαπάτηση των μαζών. Μα ο μεγάλος πόλεμος του 1914-1918 τσάκισε τη μεγάλη απάτη.

 

20 του Ιούλη 1919. Υπογραφή Λένιν

 

«Πράβντα», αρ. φύλ. 162, 25 του Ιούλη 1919

 

Δημοσιεύεται σύμφωνα με το κείμενο της εφημερίδας «Πράβντα», που παραβλήθηκε με το δακτυλογραφημένο αντίγραφο.

(Άπαντα, τόμος 39, σελ. 113 – 117)