Καταρρέουν με πάταγο

Για μία ακόμη φορά, μία σειρά από μύθοι που καλλιέργησαν συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες οι αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα για να στρατεύσουν τον λαό στους στόχους και τα σχέδια του κεφαλαίου, καταρρέουν με πάταγο.

Τι έλεγαν; Οτι η «μεταρρύθμιση του παραγωγικού μοντέλου» και η «εξωστρέφεια της οικονομίας» θα οδηγήσουν σε καλύτερους μισθούς, περισσότερες και πιο καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας.

Σήμερα, η ανεργία παραμένει σταθερά πάνω από το 15%, η μερική απασχόληση και άλλες ελαστικές μορφές εργασίας αφορούν τις μισές τουλάχιστον από τις νέες θέσεις εργασίας και ο μέσος μισθός έχει μειωθεί κατά 24% τη δεκαετία 2009 - 2019.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι «καλύτεροι μισθοί» για τους νέους κυρίως εργαζόμενους μεταφράζονται σε ημερήσια «αύξηση» 0,4 ευρώ στον κατώτατο μισθό της πείνας (κι αυτό από το 2022), σύμφωνα με τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου.

Τι άλλο έλεγαν; Οτι η «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, που υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, θα «τονώσει τον ανταγωνισμό» και θα οδηγήσει σε φθηνότερο ρεύμα για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Σήμερα όμως, στην εποχή της «απολιγνιτοποίησης» και της «πράσινης μετάβασης», το ηλεκτρικό ρεύμα είναι πανάκριβο για τον λαό και οι αυξήσεις έως και 50%, που αναμένονται τις επόμενες μέρες, θα μεγαλώσουν την αιμορραγία για το λαϊκό εισόδημα.

Δίπλα σ' αυτά, η ενεργειακή φτώχεια αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά, ενώ μεγαλώνει και η εξάρτηση από εισαγόμενα καύσιμα, όπως το φυσικό αέριο, που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στο ενεργειακό μείγμα της χώρας και η τιμή του υπερδιπλασιάστηκε τον τελευταίο χρόνο.

Η εγκατάλειψη του λιγνίτη, η επέκταση των ΑΠΕ με κρατική στήριξη στα μονοπώλια της «πράσινης» Ενέργειας, τα «πράσινα» χαράτσια και το εμπόριο ρύπων, για την αντιμετώπιση τάχα της κλιματικής αλλαγής, απογειώνουν τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, σε συνδυασμό με τη διασυνδεσιμότητα των δικτύων στο πλαίσιο της «απελευθέρωσης», που κάνει ακόμα πιο ακριβό το εισαγόμενο ρεύμα σε περιόδους αυξημένης ζήτησης.

Ελεγαν ακόμα ότι η στήριξη των επενδύσεων και η «απελευθέρωση» τομέων της οικονομίας είναι ο δρόμος για την ανάκαμψη, με καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες και προϊόντα για τον λαό. Οτι ευτυχώς που υπάρχει η σταθερότητα της Ευρωζώνης και του κοινού νομίσματος, ως «αντίδοτο στον πληθωρισμό», που κατατρώει το λαϊκό εισόδημα.

Τώρα, όμως, οι τιμές όλων των βασικών αγαθών τραβάνε την ανηφόρα. Το πορτοφόλι της λαϊκής οικογένειας αδειάζει με μία - δύο επισκέψεις στο σούπερ μάρκετ, χωρίς καμία προοπτική αποκλιμάκωσης των τιμών, παρά την προσπάθεια κυβέρνησης και αστικών επιτελείων να παρουσιάσουν τις ανατιμήσεις ως ένα πρόσκαιρο και παροδικό φαινόμενο.

Καθοριστική συμβολή στην αύξηση των τιμών έχουν τα κρατικά πακέτα με τα οποία ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι, για να κάνουν κερδοφόρες επενδύσεις στην «πράσινη» και ψηφιακή οικονομία. Αυτά τα πακέτα πληρώνει ο λαός όχι μόνο με τα «προαπαιτούμενα» αντιλαϊκά μέτρα, που φορτώνονται στην πλάτη του για να εκταμιεύονται οι δόσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά και με την αύξηση του πληθωρισμού, που μεταφράζεται σε ανατιμήσεις - φωτιά σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

Ελεγαν, τέλος, ότι η διαχείριση της νέας καπιταλιστικής κρίσης με δημοσιονομική χαλάρωση και περισσότερα μέτρα επεκτατικής πολιτικής είναι το «κλειδί» για να θωρακιστούν η απασχόληση και το λαϊκό εισόδημα, σε αντίθεση με τα περιοριστικά μέτρα που εφαρμόστηκαν στην προηγούμενη κρίση και οδήγησαν σε μεγάλες περικοπές μισθών, συντάξεων και κρατικών δαπανών ακόμα και για τις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.

Η πραγματικότητα τους διαψεύδει και εδώ, αφού ο λαός πληρώνει την κρίση με άλλο τρόπο: Με νέα αντεργατικά μέτρα που προβλέπει το Ταμείο Ανάκαμψης, όπως ο νόμος για το 10ωρο, η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης κ.ά. Με αύξηση των «πράσινων φόρων» για να πληρωθούν τα κρατικά πακέτα στήριξης των ομίλων. Με αύξηση των κρατικών χρεών, που θα κληθεί να αποπληρώσει μέχρι δεκάρας. Με κλιμάκωση των περικοπών στις κρατικές δαπάνες, όπως αυτές που αφορούν την Υγεία, την αντιπλημμυρική - αντισεισμική - αντιπυρική θωράκιση κ.λπ.

Δεν πρόκειται βέβαια για «αστοχίες» στην πολιτική τους ή για προβλέψεις που έπεσαν έξω. Ούτε είναι συνέπεια των «νεοφιλελεύθερων εμμονών της ΝΔ», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα ίδια άλλωστε έκανε κι αυτός ως κυβέρνηση, ενώ και σήμερα διεκδικεί να πρωταγωνιστήσει στην υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου για την «πράσινη» ανάπτυξη, με γενναία κρατική στήριξη των ομίλων.

Τα αδιέξοδα που ζει ο λαός δεν είναι παρέκκλιση από τον κανόνα, αλλά ο ίδιος ο κανόνας. Είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, της οργάνωσης της οικονομίας με κριτήριο το κέρδος, σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών. Στο πλαίσιο αυτού του συστήματος δεν υπάρχει φάρμακο που να μην είναι φαρμάκι για τον λαό, που να μην αναπαράγει τα αδιέξοδα σε βάρος του.

Αυτήν την περίοδο όμως δεν υπάρχουν μόνο διαψεύσεις. Υπάρχει και η μεγαλύτερη επιβεβαίωση ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Παλεύοντας να βάλει εμπόδια στα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα και να οργανώσει την αντεπίθεση, με στόχους και διεκδικήσεις για σύγχρονα δικαιώματα, βάζοντας τις βάσεις για μια πλατιά αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κοινωνική συμμαχία που θα αμφισβητήσει την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου.