Μία απέραντη κόκκινη γιορτή, μια νεανική κοσμοπλημμύρα, που έσπασε κάθε ρεκόρ συμμετοχής, με αμέτρητες εικόνες αισιοδοξίας και δύναμης για τη συνέχεια. Βαθιά ανάσα ελευθερίας, ελπίδας και νεανικού ενθουσιασμού, παρακαταθήκη και ισχυρά θεμέλια για αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ. Τέτοιες συγκλονιστικές εικόνες μαζικής λαϊκής συμμετοχής αφήνει το 47ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”.
Ποιος θα περίμενε ότι ακόμα και ολόκληρο το πάρκο Τρίτση θα έμοιαζε μικρό μπροστά σε αυτό το μεγαλειώδες πλήθος που φώναξε έτοιμο να ζήσει, να τολμήσει, να προχωρήσει εμπρός! Μετά από έναν δύσκολο 1,5 χρόνο, με μεγάλη πίεση στην εργατική τάξη, τα λαϊκά νοικοκυριά, κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, η ανάγκη της νέας γενιάς να “ξεσπάσει”, να ψυχαγωγηθεί και να διασκεδάσει βρήκε πρωτοφανέρωτη έκφραση στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Μία όαση πολιτισμού και δημιουργίας μέσα στην έρημο της καπιταλιστικής σήψης.
Μόλις δυο μέρες μετά και φαντάζει δύσκολο να απαριθμήσει κάνεις όλα αυτά που έγιναν χωρίς να ξεχάσει κάτι: Από τη θεατρική παράσταση “Οι μέρες της Κομμούνας” του Μπ. Μπρεχτ και τα υπόλοιπα αφιερώματα στην Παρισινή Κομμούνα, μέχρι τις βιβλιοπαρουσιάσεις, τις εκθέσεις, τα εργαστήρια και τις αθλητικές δραστηριότητες. Από την παρουσία των νικητών διανομέων της e-food και την έμπρακτη αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους, μέχρι τις συζητήσεις στα διάφορα στέκια για όλα τα θέματα που "καίνε" τη νεολαία. Και φυσικά οι αμέτρητες συναυλίες στις 4 σκηνές, στις οποίες γινόταν διαρκώς το αδιαχώρητο, με το έργο του Μίκη Θεοδωράκη να αποτελεί το ενοποιητικό στοιχείο και να κάνει το φετινό Φεστιβάλ αξέχαστο για έναν ακόμα λόγο…
Βέβαια, η τεράστια επιτυχία του Φεστιβάλ δε θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους διάφορους μηχανισμούς, αστικά επιτελεία και φυσικά κάτι πονεμένα τρολ, που βγήκαν από το λαγούμι τους και προσπάθησαν αμήχανα να αποδομήσουν το Φεστιβάλ και τη μαζική συμμετοχή σε αυτό. Εναλλάξ φασίστες, τζημεροειδή, “δεξιοί” και δήθεν “αριστεροί” και “αντιεξουσιαστές”, λες και ήταν σε βάρδια, κλαίγανε τη μοίρα τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκαλώντας θλίψη για την κατάντια τους. Η πρωτοπόρα δράση του Κόμματος, ο πρωταγωνιστικός του ρόλος σε όλες τις μάχες, σε συνδυασμό με τη μαζικότητα των Φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα είναι δύσκολο χάπι για να το καταπιούν.
Ο λόγος; Τρέμουν τη νέα γενιά που προβληματίζεται, ψάχνει διέξοδο, στήνει αυτί και ακουμπάει στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Πολεμούν με λύσσα τη νεολαία που δεν συμβιβάζεται και πάει κόντρα στη γραμμή της υποταγής. Οι φεστιβαλικές εικόνες μπορούν να γίνουν η αφετηρία ώστε οι εφιάλτες τους να γίνουν μόνιμοι. Περισσότεροι νέοι και νέες να μπουν στον αγώνα μαζί με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ. Να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για μία κοινωνία που θα βάζει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου