Στο ίδιο έργο θεατής ο λαός, με «νέα» και παλιά μέτρα που οδηγούν σε αδιέξοδο

Σαν σήμερα, πέρυσι, παρουσίαζε η κυβέρνηση το εμβολιαστικό χρονοδιάγραμμα, λίγες μέρες πριν από τις πρώτες παραλαβές εμβολίων. Ηταν τότε, που με 505 ασθενείς διασωληνωμένους και περίπου 70 θανάτους καθημερινά «δεσμευόταν» ότι με το «όπλο του εμβολίου το 2021 θα αφήσουμε πίσω μας την πανδημία». Από την άλλη, οι υγειονομικοί, παράλληλα με τον αγώνα τους να προστατεύσουν τη ζωή του λαού, έδιναν μάχη για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, για περισσότερες ΜΕΘ, για προσλήψεις προσωπικού και επίταξη των ιδιωτικών κλινικών. Και στον αντίποδα του εφησυχασμού που καλλιεργούσε η κυβέρνηση, σημείωναν ότι η αναγκαία εμβολιαστική κάλυψη θα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία, ότι απαιτούνται συνδυασμένα μέτρα για να ελεγχθεί η πανδημία αλλά και για να «περπατήσει» ο γενικευμένος εμβολιασμός του πληθυσμού. Ταυτόχρονα, τα εργατικά σωματεία επισήμαιναν έγκαιρα ότι ακόμα και τα χρονοδιαγράμματα της κυβέρνησης για τον εμβολιασμό αξιοποιούνταν για να δικαιολογείται η μη λήψη των αναγκαίων μέτρων προστασίας και θωράκισης από την πανδημία, όπως η πρόληψη της μετάδοσης στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κ.ο.κ.

Μια ματιά αν ρίξει κανείς στο πού βρισκόμαστε σήμερα, ένα χρόνο μετά τις εκτιμήσεις ότι η περιπέτεια ...τελειώνει, αρκεί. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 20.000, και μόνο τον περασμένο Νοέμβρη ήταν πάνω από 4.000. Οι διασωληνωμένοι είναι σχεδόν 700 και οι θάνατοι πολλαπλάσιοι σε σχέση με πέρυσι. Την ίδια στιγμή, το εμβολιαστικό πρόγραμμα εξακολουθεί να «κουτσαίνει», αποτέλεσμα της ξεχαρβαλωμένης ΠΦΥ και της λογικής της «ατομικής ευθύνης», η οποία μάλιστα ποινικοποιείται με 100 ευρώ τον μήνα. Περίπου 20.000 ανήμποροι ακόμα περιμένουν τον κατ' οίκον εμβολιασμό τους, ενώ πριν προλάβει η κυβέρνηση να ανακοινώσει τον εμβολιασμό των παιδιών 5 - 11 ετών, αυτός ουσιαστικά «αναστέλλεται» για αργότερα, λόγω μη επάρκειας εμβολίων.

«Μέτρα» σαν να μην πέρασε μια μέρα

Στο φόντο της επιδείνωσης όλων των δεικτών, την περασμένη βδομάδα, και σαν να μην πέρασε μια μέρα, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το «μείγμα» των περιοριστικών μέτρων που θα εφαρμοστεί, τις μάσκες που επανέρχονται κ.ο.κ. Η «μετρολογία» από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια κορυφώθηκε εν αναμονή των ανακοινώσεων που θα γίνονταν το πρωί της Πέμπτης. Και οι «ραγδαίες εξελίξεις» ήταν απλά η ανακύκλωση των ίδιων συνταγών που οδήγησαν στο σημερινό χάλι. Ετσι, με την πανδημία να καλπάζει και τη μετάλλαξη «Ομικρον» να θεριεύει, έχουμε και λέμε:

• Ενώ είναι πιο αναγκαίες από ποτέ οι μόνιμες προσλήψεις προσωπικού, προαναγγέλλονται απολύσεις καταρχήν για τους υγειονομικούς που είναι σε αναστολή, συμβάλλοντας στο περαιτέρω ξεχαρβάλωμα των δημόσιων νοσοκομείων, με τους ιδιώτες να τρίβουν και πάλι τα χέρια τους.
• Ενώ είναι αναγκαία τα μαζικά και δωρεάν τεστ για όλο τον πληθυσμό, για μια ουσιαστική επιδημιολογική επιτήρηση, με ευθύνη κράτους και εργοδοσίας, αυτή επαφίεται στην καλύτερη περίπτωση στην «αυτοδιάγνωση» μέσω self test.
• Ενώ αποδεικνύεται αναγκαία η γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, για να λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, ο προϋπολογισμός για το 2022 προβλέπει μόνο περικοπές, στέλνοντας περισσότερη πελατεία σε κλινικάρχες και άλλους εμπόρους της Υγείας.
• Ενώ αποδεικνύεται πιο αναγκαίο από ποτέ να επαναλειτουργήσουν τα 8 δημόσια νοσοκομεία που έκλεισαν πριν από σχεδόν 10 χρόνια και όλες οι κυβερνήσεις κράτησαν κλειστά, το λουκέτο παραμένει. Μάλιστα, το «νέο ΕΣΥ» της κυβέρνησης περιλαμβάνει νέες «συγχωνεύσεις», δηλαδή λουκέτα, στο πλαίσιο της «αναδιάρθρωσης του υγειονομικού χάρτη».
• Ενώ κάθε μέρα γίνεται και πιο φανερή η ανάγκη επίταξης του ιδιωτικού τομέα, αυτός παραμένει «ανέγγιχτος» και ελεύθερος να θησαυρίζει, «επενδύοντας» στα τραγικά αδιέξοδα του δημόσιου συστήματος. Ετσι, μπορεί χιλιάδες ασθενείς με άλλες νόσους που «κρεμάνε» δυο χρόνια τώρα να έχουν ανάγκη νοσηλείας χωρίς λεπτό αναμονής, η επιχειρηματική δράση στην Υγεία όμως επιβάλλει να μένουν κενές χιλιάδες κλίνες επειδή ανήκουν σε ιδιώτες κλινικάρχες που τις μοσχοπουλάνε.
• Ενώ είναι αναγκαία η ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας για να στηριχτεί και το εμβολιαστικό πρόγραμμα, αυτή ρημάζει όλο και περισσότερο, και η κατάσταση θα χειροτερέψει, από τις περικοπές του προϋπολογισμού.
• Ενώ γίνεται αναγκαίος ο εμβολιαστικός σχεδιασμός που να περιλαμβάνει συνδυασμένα μέτρα προσωποποιημένης ενημέρωσης, παρακολούθησης του πληθυσμού, προληπτικές εξετάσεις και ουσιαστική φαρμακοεπαγρύπνηση, όλα αυτά εξαντλούνται στο 15λεπτο αναμονής στο εμβολιαστικό κέντρο.

Δεν είναι «αβλεψίες» και «εμμονές»

Ολα τα παραπάνω δεν είναι ούτε «αβλεψίες» της κυβέρνησης ούτε «ιδεοληπτικές εμμονές», όπως την κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ όταν δεν της ζητάει «από κοινού διαχείριση της πανδημίας». Δεν είναι ούτε «εξαιρέσεις» σε έναν κατά τ' άλλα «άρτιο σχεδιασμό» για την αποτελεσματική προστασία του λαού ούτε «αποκλίσεις από τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», όπως έλεγε στη Βουλή η αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν οφείλονται ούτε στο «καινούριο» του ιού ούτε στη νέα επικίνδυνη μετάλλαξη ούτε στο γεγονός ότι μια έκθεση δεν έφτασε στο Μαξίμου ή έφτασε και ...την έκρυψαν.

Είναι αποτελέσματα της πιστής εφαρμογής της στρατηγικής εμπορευματοποίησης της Υγείας, του «εξορθολογισμού του κόστους», της μείωσης των κρατικών δαπανών, των εργαλείων με τα οποία διευκολύνονται οι επενδύσεις από τους επιχειρηματικούς ομίλους και στον τομέα της Υγείας. Και φέρνουν ξανά στην επιφάνεια τη «μεγάλη εικόνα»: Οτι κάθε βήμα για τη θωράκιση των κερδών του κεφαλαίου, για το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας υψώνει περισσότερα αδιέξοδα στον λαό, διαμορφώνει το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερα εγκλήματα, όπως αυτό που είναι σε εξέλιξη με τη διαχείριση της πανδημίας.

Αποδεικνύεται καθαρά: Δεν γίνεται να υπάρχουν και νοσοκομεία με Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα και δωρεάν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας για τον λαό. Δεν γίνεται να ικανοποιούνται τα «θέλω» των φαρμακοβιομηχάνων, και την ίδια στιγμή ο λαός να έχει δωρεάν φάρμακα. Δεν γίνεται να ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, δίπλα στα ρημαγμένα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ και την ίδια στιγμή ο λαός να απολαμβάνει αναβαθμισμένη πρόληψη. Το χαράτσωμα των ασθενών, η ανταποδοτικότητα και η «ατομική ευθύνη» είναι η άλλη όψη του μακελειού που είναι σε εξέλιξη σχεδόν δύο χρόνια τώρα. Η γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα Υγείας, οι νέες επενδύσεις και η ισχυροποίηση των ομίλων που είναι σε εξέλιξη είναι η άλλη όψη των ράντζων στα νοσοκομεία, της πολύμηνης αναμονής για στοιχειώδεις ιατρικές πράξεις.

Ο μεγάλος ένοχος, λοιπόν, είναι η στρατηγική του κεφαλαίου και στον τομέα της Υγείας, που αποτελεί το «κοινό πρόγραμμα» για όλες τις κυβερνήσεις. Αυτή είναι η «μεγάλη εικόνα» που επιχειρούν να κρύψουν οι δικομματικοί καβγάδες στη Βουλή και που πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο της πάλης των εργαζομένων, δυναμώνοντας τον αγώνα για ουσιαστικά μέτρα προστασίας από την πανδημία.