Μια ακόμη επιβεβαίωση ότι υπάρχει άβυσσος ανάμεσα στις λαϊκές ανάγκες και τις προτεραιότητες της οικονομίας των λίγων

Η συνέντευξη του κ. Μητσοτάκη, πέρα από τις προκλητικές ωραιοποιήσεις για όσα βιώνει ο λαός, αποτελεί μια ακόμη επιβεβαίωση ότι υπάρχει μια άβυσσος που χωρίζει τις λαϊκές ανάγκες από τις προτεραιότητες της οικονομίας των λίγων κι από το αντιδραστικό πλαίσιο της ΕΕ που υπηρετεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Συγκεκριμένα:

• Η προστασία της υγείας από την πανδημία και η στήριξη του δημοσίου συστήματος υγείας θυσιάζεται στο βωμό των "αντοχών της οικονομίας" και της επιζήμιας "σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα", ενώ ήδη προωθείται η περαιτέρω εμπορευματοποίηση στο πλαίσιο του «νέου ΕΣΥ».

• Η προστασία του λαού από την ενεργειακή φτώχεια θυσιάζεται για να προχωρήσουν οι "πράσινες" μπίζνες, η "απολιγνιτοποίηση" και η "απελευθέρωση της ενέργειας".

• Ακόμη και η μείωση του ΦΠΑ σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης για να ανακουφιστούν τα λαϊκά νοικοκυριά από την ακρίβεια δε συζητείται γιατί "προέχει η δημοσιονομική προσαρμογή".

• Ενώ τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας εναποτίθενται στα σχέδια των ενεργειακών κολοσσών που εκπονούνται κι αλλάζουν ανάλογα με τα συμφέροντα και τις συμμαχίες ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, όπως αποδεικνύει και η περίπτωση του αγωγού East Med.

• Όσο για τις υποσχέσεις για τον κατώτατο μισθό εκεί η πρόκληση ξεπέρασε κάθε όριο. 10 χρόνια μετά την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της καθιέρωσης επιβολής του κατώτερου μισθού με υπουργική απόφαση, που στη συνέχεια υλοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται ο πρωθυπουργός να εμφανίσει ως επιτυχία μια μικρή αύξηση του κατώτατου μισθού, στα επίπεδα του 2009 και μάλιστα σε συνθήκες τεράστιας ακρίβειας που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα. Όμως, ο καθορισμός του κατώτατου μισθού ως βάση για αυξήσεις, πρέπει να είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων κι όχι της εκάστοτε κυβέρνησης, ανάλογα με τις «αντοχές της οικονομίας», δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου, συμπιέζοντας προς τα κάτω το μέσο μισθό κι αποφασίζοντας τελικά με κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής και αξιοποιώντας αυτό του νομοθετικό πλαίσιο που συνδιαμόρφωσαν όλες οι κυβερνήσεις την προηγούμενη δεκαετία, έχουμε φτάσει στο σημείο ο σημερινός μέσος μισθός να είναι στα επίπεδα που βρίσκονταν ο κατώτατος πριν μια δεκαετία.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκεται στην αντίπερα όχθη των λαϊκών αναγκών, όπως και κάθε άλλη κυβέρνηση που κινείται στις παραπάνω ράγες.

Σήμερα είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς με κατάργηση των αντεργατικών νόμων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, επαναφορά της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης και πλήρη αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων. Να διεκδικήσουν την κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης που έχουν οδηγήσει 1 στους 3 εργαζόμενους να αμείβονται πολύ κάτω και από αυτό τον κατώτερο μισθό.

Γι’ αυτό και η πολιτική αλλαγή που χρειάζεται για το λαό δεν μπορεί να προέλθει από το ανακάτεμα του σημερινού σάπιου πολιτικού συστήματος, αλλά από την πάλη του, που θα ιεραρχεί τις δικές του ανάγκες και θα ανοίγει το δρόμο για την ικανοποίηση τους, γιατί τελικά μόνο ο ίδιος ο λαός μπορεί να σώσει το λαό!

 Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ