Φιλοσοφώντας

Οποιος έχει ακούσει για τον Σλαβόι Ζίζεκ, τον αυτοαποκαλούμενο «ριζοσπάστη αριστεριστή φιλόσοφο», θα θυμάται ότι το 2014 «προσευχόταν στον θεό να νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ», κατά δήλωσή του. Αργότερα, βέβαια, έγινε ένθερμος οπαδός του Βαρουφάκη, στον οποίο έστειλε και μήνυμα στήριξης πριν τις τελευταίες εκλογές.

Στο παλμαρέ του έχει κι άλλες ηχηρές παρεμβάσεις, μεγαλύτερης εμβέλειας. Για παράδειγμα, το 2016 δήλωνε ότι θα ψήφιζε Τραμπ αν ήταν Αμερικανός, επειδή ήταν «μικρότερο κακό» από την Κλίντον. Τώρα ο Ζίζεκ «ξαναχτύπησε» με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και δήλωσε σε άρθρο του στον «Guardian» ότι «σήμερα δεν μπορεί να είναι κανείς αριστερός αν δεν στέκεται κατηγορηματικά πλάι στην Ουκρανία» και ότι «το λιγότερο που τους οφείλουμε (στην Ουκρανία) είναι πλήρη υποστήριξη, και για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε ένα ισχυρότερο ΝΑΤΟ - αλλά όχι ως επέκταση της πολιτικής των ΗΠΑ».

Καμία πρωτοτυπία δεν διεκδικεί το «τοτέμ» των απανταχού οπορτουνιστών και σοσιαλδημοκρατών, που αποτελούν άλλωστε το καλύτερο πλυντήριο του ΝΑΤΟ και των δολοφονικών του σχεδιασμών. Ειδικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι μάσκες έπεσαν και αποκαλύφθηκαν πλήρως οι διακλαδώσεις της σοσιαλδημοκρατίας με τους ΝΑΤΟικούς υπονόμους. Οπως και στη χώρα μας άλλωστε, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύει τα «δόξα τω ΝΑΤΟ» και «δόξα στην Ουκρανία» με την ...ευχή να ενισχύσει η ΕΕ τον «αυτοτελή» της ρόλο, για να αποτελέσει τάχα «αντίβαρο» των ΗΠΑ μέσα στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.