Τον πιάνουν οι ΝΑΤΟικές ανησυχίες του...

 
«-- Εσείς αν ήσασταν στη Σύνοδο θα βάζατε βέτο στην είσοδο Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ;

-- Εχουμε δώσει απάντηση σε αυτό. Ο,τι θέλουν οι κυβερνήσεις και οι λαοί. Αρα δεν θα βάζαμε ποτέ βέτο σε δυο κυβερνήσεις που έχουν επιλέξει να ενταχθούν στη Συμμαχία».

Με αυτήν την απάντηση ο τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κατρούγκαλος, «συνυπέγραφε», το βράδυ της Πέμπτης, μια από τις βασικές αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου του ΝΑΤΟ, για τη διεύρυνση και ενίσχυσή του, με «μέτωπο» στη Ρωσία.

Και πώς αλλιώς αφού ακριβώς με τα ίδια άθλια προσχήματα - περί των λαών που με το πιστόλι στον κρόταφο δήθεν... επιλέγουν την ένταξη στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες - ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούσε τρία χρόνια πριν στο προηγούμενο βήμα «διεύρυνσης» του ΝΑΤΟ, με τη συμφωνία για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Αυτά από τον... δήθεν «φιλειρηνιστή» ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τ' άλλα «κλαίει με μαύρο δάκρυ» για «τις ευθύνες της Δύσης» για τον πόλεμο στην Ουκρανία και την «επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς» που συντέλεσε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλλά και γιατί δήθεν η ΕΕ δεν κατάφερε το ακατόρθωτο: Να μεταμορφωθεί από ιμπεριαλιστική ένωση σε ...ευαγές ίδρυμα, καταργώντας τους ανταγωνισμούς και δημιουργώντας ένα «ενιαίο σύστημα ασφαλείας» για επί γης ειρήνη στον κόσμο των καπιταλιστών, που θα μοιράζουν κέρδη κι αγορές με συμφωνίες και ροδοπέταλα.

Ολα αυτά άλλωστε δεν τα λέει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά... κι ο Κίσινγκερ, όπως φρόντισε να θυμίσει στην ίδια συνέντευξή του ο Γ. Κατρούγκαλος, προσθέτοντας πως «οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν έχουν ταυτότητα στρατηγικών συμφερόντων» και πως «η ΝΑΤΟποίηση και αμερικανοποίηση της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας της Ευρώπης δεν αποτελεί τη σωστή επιλογή. Εμείς θα 'πρεπε να ακολουθήσουμε σε αυτό την επιλογή της ευρωπαϊκής κυριαρχίας που προβάλλει ο Μακρόν και η Γαλλία, αλλά από εκεί και μετά δεν θα πούμε εμείς σε κάθε έναν λαό σε ποια συμμαχία θα ενταχθεί...».

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από το ΣΥΡΙΖΑίικο αυτό «περιβόλι»;

-- Τις «μπουρμπουλήθρες» περί «ΝΑΤΟποίησης» από τον ΣΥΡΙΖΑ με την τόση συνεισφορά στη «ΝΑΤΟποίηση» και «αμερικανοποίηση» της μισής ελληνικής επικράτειας, χτες ως κυβέρνηση που εγκαινίασε τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, σήμερα με την παρουσίαση των ΝΑΤΟικών προταγμάτων ως «συμβατικών υποχρεώσεων με τις οποίες κανείς δεν είναι αντίθετος», απλά «χωρίς υπερβολές»;

- Τον ΣΥΡΙΖΑ που ο πρόεδρός του λίγες μέρες πριν ανάμεσα στους χαριεντισμούς του με τον νέο Αμερικάνο πρέσβη, επαναλάμβανε το πόσο «δεσμευμένος» είναι στην «ενίσχυση της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας - ΗΠΑ»;

- `Η μήπως τον ΣΥΡΙΖΑ της εκκωφαντικής σιωπής - συμφωνίας δηλαδή με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Μαδρίτης, που αποτελούν κίνδυνο - θάνατο για τους λαούς, προαναγγελία νέων πολέμων απέναντι σε Ρωσία και Κίνα, για το μοίρασμα των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων;

-- Την προσπάθεια να αντιπαραβάλουν τη «συνετή» ΕΕ, απέναντι στο «επιθετικό» ΝΑΤΟ, να παρουσιάσουν ότι υπάρχει και μια «καλή» εκδοχή των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, μια «ήπια» πολιτική εντός του ΝΑΤΟ;

Ολα αυτά για την ΕΕ των 17 ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε εξέλιξη, με τις κυβερνήσεις της να πρωτοστατούν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, με τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών της και στο ΝΑΤΟ, μόλις προχτές να συνυπογράφουν την παραπέρα «εμβάθυνση» της στρατηγικής σχέσης των δύο και τις από κοινού αποστολές απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Αλλά και οι όποιες διαφορές καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα των λαών όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ: Τα κέρδη και τη «μοιρασιά» για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια από τις επεμβάσεις και τους πολέμους που από κοινού σχεδιάζουν με τα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν κατά νου, τα «αυτοτελή» συμφέροντα της ΕΕ και των κρατών - μελών της απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα αφορούν. Αλλά και τη «συλλογική προσπάθεια» απέναντι σε Ρωσία και Κίνα, για το ποιος είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για την αντιπαράθεση απέναντι στον υπό διαμόρφωση ευρασιατικό άξονα.

-- Και βέβαια η τριπλέτα δεν θα μπορούσε να μη συμπληρωθεί με την προσπάθεια να παρουσιάσουν την πολιτική και τα συμφέροντα της αστικής τάξης ως ταυτισμένα με αυτά των λαών, να στρατεύσουν τους εργαζόμενους κάτω από τη «σημαία» του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Κάπως έτσι η διεύρυνση των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, η ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ φτάνουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζονται ως... «θέλημα λαού» που πρέπει τάχα να γίνει σεβαστό.

Ολα αυτά αποτελούν και το «υπόβαθρο» των «ανησυχιών» που εξέφραζε μέσα στη βδομάδα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά και τα όσα έγιναν σχετικά στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, «ανησυχία για τα ανταλλάγματα», όπως είπε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι «η κυβέρνηση με τη στάση της αποθρασύνει την Τουρκία».

Εκείνο όμως που αποθρασύνει την Τουρκία - όπως αποδείχτηκε ξανά στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και την προηγούμενη βδομάδα στη Σύνοδο της ΕΕ - δεν είναι άλλο από τα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή, τα οποία για τα συμφέροντα της αστικής τάξης υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ και συνυπογράφει ο ΣΥΡΙΖΑ: Η διασφάλιση της «ΝΑΤΟικής συνοχής» απέναντι σε Ρωσία και Κίνα, η επιτάχυνση των σχεδίων συνεκμετάλλευσης στην περιοχή, στο φόντο και της επιχείρησης «απεξάρτησης» από το ρωσικό φυσικό αέριο, επιταχύνουν την προσπάθεια των επώδυνων διευθετήσεων σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Την επιτάχυνση αυτών των σχεδιασμών ζητάει επί της ουσίας και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ορίζει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ «εγγυητές» των κυριαρχικών δικαιωμάτων και καλεί την κυβέρνηση να διεκδικήσει στήριξη στη διαδικασία των «διευθετήσεων» και περισσότερα ανταλλάγματα στο ιμπεριαλιστικό παζάρι που γίνεται υπό τη δική τους «υψηλή εποπτεία». Ομως, κανένα από τα ανταλλάγματα της εμπλοκής δεν μπορεί να είναι αντάλλαγμα για τον λαό. Και καμία συμφωνία ανάμεσα στις αστικές τάξεις δεν μπορεί να διασφαλίσει την ειρήνη, την ασφάλεια, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αντίθετα ανοίγει νέους επικίνδυνους «λογαριασμούς», οξύνει τους ανταγωνισμούς.

Ο λαός τίποτα δεν έχει να περιμένει από τους ΣΥΡΙΖΑίους και λοιπούς «σωτήρες» που τον χώνουν όλο και βαθύτερα στα ΝΑΤΟικά σχέδια. Τον δρόμο της ειρήνης και της ευημερίας μπορεί να τον ανοίξει μόνο ο ίδιος, δυναμώνοντας τον αγώνα και την κοινή πάλη με τους υπόλοιπους λαούς ενάντια στην εμπλοκή, για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με τον ίδιο στην εξουσία.