Μαίνονται ο «πόλεμος» και οι αντιθέσεις εντός και εκτός Ευρωζώνης με αιχμή τα Ενεργειακά, την ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά σφαδάζουν από την ακρίβεια και βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στην ενεργειακή φτώχεια.
Η Σύνοδος Κορυφής της προηγούμενης βδομάδας και το Συμβούλιο των υπουργών Ενέργειας της ΕΕ, την περασμένη Τρίτη, αποτέλεσαν ένα ακόμα επεισόδιο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη με επίκεντρο την Ενέργεια, που προϋπήρχε του πολέμου στην Ουκρανία και οξύνθηκε με αυτόν.
Αστικές δυνάμεις στην Ευρώπη και στη χώρα μας παρουσιάζουν ως «ατολμία της Ευρώπης» την ολοένα και μεγαλύτερη αδυναμία των κρατών - μελών να πετύχουν έναν συμβιβασμό στη διαχείριση της λεγόμενης «ενεργειακής κρίσης».
Με το ίδιο επιχείρημα η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα αστικά κόμματα σπέρνουν αυταπάτες και κάλπικες προσδοκίες στον λαό, ότι μια ΕΕ «πιο αποφασισμένη να δράσει ενιαία» μπορεί να δώσει διέξοδο από τα λαϊκά προβλήματα και τα αδιέξοδα που οξύνονται στη σκιά των ανταγωνισμών, του πολέμου και των προβλέψεων για μια νέα οικονομική κρίση που πλησιάζει.
Καμία «ατολμία» όμως δεν υπάρχει! Αντίθετα, κάθε καπιταλιστικό κράτος με ιδιαίτερη «τόλμη» προσπαθεί να προστατεύσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων του και να θωρακίσει την οικονομία του απέναντι στους ανταγωνιστές.
Και αυτό αφορά τόσο τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα όσο και τα σύμμαχα κράτη εντός της ευρωατλαντικής συμμαχίας, αλλά και τα κράτη - εταίρους της ΕΕ, που τα ανταγωνιστικά τους συμφέροντα έρχονται σε ολοένα και μεγαλύτερη σύγκρουση όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία και πιέζονται από τον ανταγωνισμό ΗΠΑ - Κίνας.
Ταυτόχρονα όμως με τις αντιθέσεις τους και την αναζήτηση συμβιβασμών, το ίδιο «τολμηροί» είναι και στο να παίρνουν μέτρα ενίσχυσης της «πράσινης μετάβασης» στο έδαφος της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας και θωράκισης των μονοπωλίων τους, με χρηματοδοτικά και άλλα πακέτα, καταδικάζοντας ακόμα περισσότερο τους λαούς στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με στοιχεία του Σεπτέμβρη η Ευρωζώνη έχει δώσει το 2,3% του ΑΕΠ της για μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων της Ενέργειας. Στην Ελλάδα, με τις διάφορες «επιδοτήσεις» στους λογαριασμούς που καταλήγουν στα ταμεία των παρόχων Ενέργειας και τα άλλα μέτρα στήριξης των μονοπωλίων στην ηλεκτροπαραγωγή, αυτό το ποσοστό ανεβαίνει στο 5,5%! Γερμανία και Γαλλία έχουν δώσει σε χρηματοδοτήσεις περίπου το 2,6% του ΑΕΠ...
Πάνω σ' αυτό το έδαφος, με δεδομένες την ανισομετρία των ευρωπαϊκών οικονομιών και τις διαφορετικές τους σχέσεις με την Κίνα και τη Ρωσία, φουντώνει η κόντρα πάνω σε ζητήματα όπως: Η κοινή διαπραγμάτευση και χρηματοδότηση για την προμήθεια φυσικού αερίου, η στάση της ΕΕ απέναντι στη συνέχιση και κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία, με πρωτοστάτες τις ΗΠΑ, οι κυρώσεις στη Ρωσία και η διαχείριση των συνεπειών τους, ο διαμοιρασμός των ευρωπαϊκών κονδυλίων για την «πράσινη ανάπτυξη», τα μέτρα για την καθυστέρηση της επερχόμενης καπιταλιστικής κρίσης.
Το εύρος, το βάθος και η συνθετότητα αυτών των αντιθέσεων κάνουν όλο και πιο δύσκολο να βρεθεί ένας πιο μακροπρόθεσμος και στέρεος συμβιβασμός, κλοτσώντας την μπάλα από τη μία Σύνοδο στην άλλη.
Ετσι εξηγούνται για παράδειγμα και φαινόμενα όπως η αντίδραση πολλών κρατών - μελών στη Γερμανία για «έλλειψη αλληλεγγύης», με αφορμή τα 200 δισ. ευρώ που δαπανά για να θωρακίσει την οικονομία της, ενώ εμποδίζει έναν συμβιβασμό για «ευρωπαϊκές λύσεις», που θα διευκολύνουν τη μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση σε κράτη - μέλη με υψηλότερα κρατικά ελλείμματα και χρέη.
Ετσι εξηγείται όμως και η συμφωνία που υπέγραψαν την περασμένη βδομάδα Γαλλία, Πορτογαλία και Ισπανία για τη δημιουργία υποθαλάσσιου αγωγού. Ο αγωγός θα μεταφέρει φυσικό αέριο και «πράσινο» υδρογόνο, παραμερίζοντας τα γερμανικά σχέδια για «αναβίωση» του αγωγού «MidCat», για τη διοχέτευση LNG στη Γερμανία μέσω Γαλλίας.
Αλλη πλευρά των ανταγωνισμών είναι οι «αποχρώσεις» γύρω από τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με τη Ρωσία. Αλλά και για ζητήματα της στρατιωτικής «αυτονομίας» της ΕΕ, με τις αντιθέσεις να «απλώνονται» στον τομέα των εξοπλισμών και της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, που όπως όλα δείχνουν αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης και διαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης με τη γερμανική, κατά την επίσκεψη Σολτς.
Αρκεί μια καταγραφή ορισμένων μόνο από τις δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων που έγιναν τις τελευταίες μέρες, για να καταλάβει κανείς το κονταροχτύπημα που κλιμακώνεται στο παρασκήνιο.
Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής την περασμένη βδομάδα, ο Γερμανός καγκελάριος επανέλαβε την άρνηση της χώρας του να συναινέσει στην επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου και απέκρουσε τις κατηγορίες περί «έλλειψης αλληλεγγύης», πετώντας «καρφιά» κυρίως προς τη μεριά της Γαλλίας ότι «εμείς είμαστε ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της Ευρώπης. Πληρώνουμε το 26% του προϋπολογισμού της».
Ο Μακρόν από την πλευρά του προειδοποίησε ότι η Γερμανία «κινδυνεύει να απομονωθεί», δίνοντας νέα τροφή σε αναλύσεις περί «διάρρηξης» του «γαλλογερμανικού άξονα», νέων «φυγόκεντρων τάσεων» στην ΕΕ και κινδύνων για τη συνοχή της.
Χαρακτηριστική του κλίματος είναι και η αναβολή της κοινής συνεδρίασης των υπουργικών συμβουλίων Γαλλίας και Γερμανίας που προγραμματιζόταν να γίνει τη βδομάδα που πέρασε στο Παρίσι, αλλά μετατέθηκε για τον Γενάρη, αφού, όπως γράφτηκε, «δεν μπορούν να συνεννοηθούν σε βασικούς τομείς, όπως η Ενέργεια και η Αμυνα».
Πιο αποκαλυπτικός ήταν ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας, σχολιάζοντας την αναβολή του Γαλλογερμανικού Συμβουλίου: «Οι σχέσεις Παρισιού - Βερολίνου βρίσκονται σε δύσκολη θέση, κυρίως επειδή η Γερμανία με τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει στραφεί προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ η Γαλλία πιέζει για ευρωπαϊκή κυριαρχία».
Πρόσθεσε ότι η διακοπή των ροών φυσικού αερίου από τη Ρωσία έχει θέσει υπό αμφισβήτηση το γερμανικό ενεργειακό μοντέλο, ενώ η Γαλλία έχει επικεντρωθεί στην πυρηνική ενέργεια. Κατέληξε λέγοντας ότι «ο πόλεμος στην Ουκρανία, το ζήτημα του φυσικού αερίου και της Ενέργειας, αλλά και η πολιτική έναντι της Κίνας, μας οδηγούν σε έναν στρατηγικό επαναπροσδιορισμό των σχέσεών μας».
Η όξυνση των αντιθέσεων «κάθετα και οριζόντια» αποτυπώνεται και στον Τύπο: Η γαλλική «Le Monde» γράφει ότι «η γαλλογερμανική σχέση περνάει μια δύσκολη φάση. Προφανώς, ο κινητήρας δεν τραβάει» και η γερμανική «Tagesspiegel» επιβεβαιώνει πως «τίποτα δεν λειτουργεί πια μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού. Ο γαλλογερμανικός κινητήρας, που οδήγησε την Ευρωπαϊκή Ενωση μπροστά για δεκαετίες, έχει σταματήσει».
Δεν είναι όμως λιγότερα τα ζητήματα που αντιμετωπίζει και ο ευρωατλαντικός σχηματισμός, κάτω από το βάρος των αντιθέσεων που οξύνονται, ακολουθώντας την πορεία της μεγαλύτερης έντασης στις σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία και την Κίνα, που επιδρά σε όλους τους άλλους ανταγωνισμούς.
Ως αιχμή εμφανίζεται και εδώ το ζήτημα της Ενέργειας, αφού οι ΗΠΑ αναλαμβάνουν να αντικαταστήσουν ένα μεγάλο μέρος των απωλειών που έχει η ΕΕ στην τροφοδοσία με φυσικό αέριο, εξαιτίας της δραστικής μείωση των ροών από τη Ρωσία. Το πολλαπλάσιο κόστος για τις ευρωπαϊκές οικονομίες δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο στο εσωτερικό της ευρωατλαντικής συμμαχίας.
Οι Πρόεδροι Γαλλίας και Γερμανία έθεσαν το θέμα του πανάκριβου αμερικανικού LNG στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, όπως και το θέμα της τεράστιας κρατικής στήριξης της Ουάσιγκτον στις «πράσινες» μπίζνες των αμερικανικών μονοπωλίων, σε βάρος των ευρωπαϊκών.
«Το αμερικανικό αέριο είναι 3-4 φορές φτηνότερο στην εγχώρια αγορά από την τιμή στην οποία προσφέρεται να αγοραστεί από τους Ευρωπαίους», είπε ο Γάλλος Πρόεδρος μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου και συμπλήρωσε: «Η αμερικανική οικονομία κάνει επιλογές με κριτήριο την ελκυστικότητα, κάτι που σέβομαι, αλλά αυτές δημιουργούν δύο μέτρα και δύο σταθμά, με χαμηλότερες τιμές Ενέργειας στο εσωτερικό, ενώ στο εξωτερικό το φυσικό αέριο πωλείται στην Ευρώπη σε τιμές ρεκόρ».
Πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ επιτρέπουν η κρατική στήριξη να φτάσει μέχρι και το 80% σε κάποιους τομείς (όπως με το πρόσφατο νομοσχέδιο για τη στήριξη της ηλεκτροκίνησης), «ενώ εδώ απαγορεύεται (...) βλέπουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά».
Οι τιμές πώλησης του αμερικανικού LNG στους Ευρωπαίους «εταίρους» και οι αμερικανικές κρατικές επιδοτήσεις σε ανταγωνιστικές βιομηχανίες, όπως αυτές των αυτοκινήτων και των ηλεκτρικών μπαταριών, προκαλούν αντιδράσεις και στη Γερμανία, με τον Σολτς να ζητάει επαναδιαπραγμάτευση με τη Νορβηγία, τις ΗΠΑ και άλλες προμηθεύτριες χώρες για το πώς θα μειωθεί η υψηλή τιμή του αερίου.
Από την πλευρά των ΗΠΑ, οι αντιδράσεις στα σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης να παραχωρήσει το λιμάνι του Αμβούργου στην κινεζική COSCO, την ώρα που κλιμακώνεται η σύγκρουση ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, είναι χαρακτηριστικές για τις πολλές εστίες που ανακύπτουν με κάθε αφορμή ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Οι ανταγωνισμοί που οξύνονται και η λαϊκή δυσαρέσκεια που φουντώνει μεγαλώνουν τις δυσκολίες στην αστική διαχείριση και τροφοδοτούν την «πολιτική αστάθεια» σε ολοένα και περισσότερες χώρες.
Μέσα σ' αυτόν τον ζόφο για τους λαούς, «οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερες κυβερνήσεις - κεντροδεξιές, κεντροαριστερές, φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές κ.λπ. - αποδεικνύουν ότι οι αντιθέσεις οξύνονται, ότι δεν είναι όλα ακίνητα, ότι τελικά δεν είναι παντοδύναμοι. Αντίθετα μπορούν να δημιουργηθούν δυνατότητες κλονισμού της εξουσίας του κεφαλαίου. Αρκεί οι λαοί να εμπιστευθούν τη δύναμή τους, να αξιοποιήσουν προς όφελός τους αυτές τις δυσκολίες και όχι να βάλουν πλάτη στο "μπάλωμά" τους, για να πάρει το βάρβαρο σύστημα μια ακόμη ανάσα», όπως σημειώνει το Κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ.
Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση «αποτελούν ανάσα ελπίδας και αισιοδοξίας οι αγώνες και μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε πολλές χώρες ενάντια στον πόλεμο και την εμπλοκή σε αυτόν, ενάντια στους υπέρογκους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, ενάντια στις συνέπειες της ενεργειακής φτώχειας και ακρίβειας, ενάντια στην προσπάθεια να φορτωθεί για μια ακόμη φορά στις πλάτες των εργαζομένων ο λογαριασμός του πολέμου, των εκατέρωθεν κυρώσεων, της πολύπλευρης στήριξης του κεφαλαίου».
Σ' αυτούς τους αγώνες προστίθεται η γενική απεργία στη χώρα μας στις 9 Νοέμβρη, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στους αγώνες του λαού και σηματοδοτώντας έναν κορυφαίο σταθμό στην παραπέρα ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης για να μην πληρώσουν ξανά οι εργαζόμενοι, οι βιοπαλαιστές, η νεολαία τα σπασμένα του πολέμου και της κρίσης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου