Επιλογή γλώσσας

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022

Η «κανονικότητα» της φοροαφαίμαξης, της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας

 
ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2023 - ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Στις συμπληγάδες της εξυπηρέτησης των αναγκών της καπιταλιστικής οικονομίας αλλά και της δημοσιονομικής ισορροπίας, με τον λογαριασμό να τον πληρώνει ο λαός μέσω των δυσβάσταχτων φόρων, που θα προσεγγίσουν τα 60 δισ. ευρώ, αλλά και της περιστολής των κοινωνικών δαπανών, αφού μέχρι το 2060 η χώρα πρέπει να καταγράφει πρωτογενή πλεονάσματα, βρίσκεται ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2023, που συζητείται στη Βουλή.

Για να αντιληφθεί κανείς τη φιλοσοφία του, αρκεί να αναφέρουμε τα εξής:

- Το σύνολο των φόρων και των χαρατσιών που θα επιβαρύνουν τα νοικοκυριά φτάνει τα 56,7 δισ. ευρώ και σίγουρα αυτές οι προβλέψεις θα ξεπεραστούν, αφού ο πληθωρισμός και η ακρίβεια θα συνεχίσουν να εξαϋλώνουν το λαϊκό εισόδημα.

- Τα φορολογικά έσοδα αυξάνονται κατά 2 δισ. ευρώ, σε μια περίοδο μάλιστα μείωσης της συνολικής κατανάλωσης και οριακών ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ. Εξ αυτού προκύπτει ότι συνολικά τα λαϊκά στρώματα θα κληθούν να καταβάλουν επιπλέον 3,2 δισ. ευρώ, ενώ διατηρείται η βαθιά αντιλαϊκή αναλογία άμεσων και έμμεσων φόρων.

- Παγώνουν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, κάτι που σε συνθήκες έκρηξης του πληθωρισμού σημαίνει απώλειες για μία ακόμα χρονιά.

- Παγώνουν οι δαπάνες για την Υγεία, παρά τα τεράστια προβλήματα που καταγράφονται στην ανύπαρκτη Πρωτοβάθμια Φροντίδα και στα υπό κατάρρευση νοσοκομεία, όπως και στα κονδύλια για την Παιδεία. Σε κάθε περίπτωση, προβλέπονται αναντίστοιχοι πόροι την ώρα που οι ανάγκες σε αυτούς τους τομείς είναι τεράστιες, προωθώντας έτσι και τη «χαριστική βολή» που δίνει στη δημόσια Υγεία το κατάπτυστο νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή.

- Οι δαπάνες για συντάξεις, που εμφανίζονται αυξημένες, στην πραγματικότητα είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες και τις απώλειες που είχαν οι συνταξιούχοι όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η αύξηση αυτή αποτελεί μια ελάχιστη αναπλήρωση, με δεδομένη την έκρηξη του πληθωρισμού.

- Μειώνονται οι δαπάνες για τα οικογενειακά επιδόματα, τα επιδόματα ΑμεΑ, τα στεγαστικά, το επίδομα ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.

- Οι περιβόητες εξαγγελίες για τη δήθεν «ανακούφιση» του λαού είναι όλα κι όλα περίπου 4 - 5 δισ., τα οποία όπως έχει αποδειχθεί στο πρόσφατο παρελθόν δεν μπορούν να καλύψουν σε καμία περίπτωση ούτε καν τις βασικές ανάγκες. Μέρος τους αφορά επίσης τη θωράκιση των ομίλων, ενώ τα πληρώνει ο λαός από την άλλη τσέπη μέσω της φορολογίας.

- Συνολικά 15,3 δισ. πάνε στα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων για την «πράσινη - ψηφιακή μετάβαση». Τα 8,3 δισ. από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και τα υπόλοιπα από το Ταμείο Ανάκαμψης, το νέο υπερμνημόνιο, το οποίο συνδέει την εκταμίευσή τους και με νέα αντιλαϊκά μνημονιακά προαπαιτούμενα.

Μονά - ζυγά χαμένος ο λαός, για να θωρακίζεται η καπιταλιστική κερδοφορία

Από την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού γίνεται σαφές ότι η επιστροφή στα πρωτογενή πλεονάσματα ανοίγει για τα καλά έναν νέο κύκλο αντιλαϊκής επίθεσης και για το 2023. Αν δε αυτό συνδυαστεί με τις αναφορές περί συνθηκών «διεθνούς επιβράδυνσης ή και ύφεσης», «συνετής δημοσιονομικής διαχείρισης» και «διατήρησης της δημοσιονομικής ισορροπίας», προκύπτει ότι τα ακόμα χειρότερα είναι μπροστά για τον λαό, προκειμένου να θωρακιστεί η καπιταλιστική κερδοφορία.

Αλλωστε, όπως γράφουν ξεκάθαρα στην εισηγητική έκθεση, «το 2023 ο δημοσιονομικός σχεδιασμός αναμένεται να κινηθεί σε συγκριτικά στενότερα περιθώρια έναντι της μεγάλης δημοσιονομικής επέκτασης που ακολουθήθηκε για τις κρίσεις της πανδημίας και της Ενέργειας την περίοδο 2020 - 2022». Που δείχνει το ποιος πληρώνει το μάρμαρο σε περιόδους είτε επεκτατικής είτε περιοριστικής πολιτικής, το γεγονός δηλαδή ότι κάθε μορφή διαχείρισης του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος - όπως αυτή που επελέγη για να αντιμετωπιστεί η προηγούμενη καπιταλιστική κρίση - όχι μόνο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά αντίθετα τα αναπαράγει και τα οξύνει, με χαμένο πάντα τον λαό.

Ενδεικτική είναι και η αναφορά ότι «ο κρατικός προϋπολογισμός του 2023 είναι ο πρώτος που καταρτίζεται εκτός του πλαισίου μνημονιακής εποπτείας ή ενισχυμένης εποπτείας», σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να δώσει «πανηγυρικό» τόνο. Ενώ, θυμίζουμε, ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαινε το καλοκαίρι «στα κεραμίδια» απαιτώντας να πιστωθεί σε εκείνον η «επιτυχία».

Μόνο που είτε εντός είτε εκτός του τυπικού μνημονιακού πλαισίου, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα παραμένουν «εντός του πλαισίου» του καπιταλιστικού συστήματος, που απαιτεί συνεχώς νέες θυσίες, και αυτό επιβεβαιώνεται μεταξύ άλλων και από τα όσα περιλαμβάνονται στα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ που βρίσκονται σε ισχύ, όπως και τις «μεταπρογραμματικές» δεσμεύσεις που συμφώνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιεί η ΝΔ, ανάμεσά τους και: Μέτρα για τα «κόκκινα» δάνεια και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, τα οποία θα ανοίξουν τον δρόμο για νέους πλειστηριασμούς, ρυθμίσεις για την απονομή της δικαιοσύνης, την Πρωτοβάθμια Υγεία, το Κτηματολόγιο, την «κωδικοποίηση» - παγιοποίηση της αντεργατικής νομοθεσίας.

Προς επιβεβαίωση ήρθε μόλις πριν λίγες μέρες η 1η Εκθεση Μεταπρογραμματικής Εποπτείας, η οποία περιλαμβάνει το πακέτο των νέων αντιλαϊκών μέτρων που πρέπει να προχωρήσουν με γοργούς ρυθμούς, προκειμένου να «ξελασπώσουν» οι τράπεζες και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι σε συνθήκες ύφεσης και «πληθωριστικού σοκ». Η Κομισιόν αναφέρει ότι «η οικονομία αναμένεται να επιβραδυνθεί, καθώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών διαβρώνεται από τον πληθωρισμό και το αυξημένο κόστος χρηματοδότησης, ενώ οι αβεβαιότητες αναστέλλουν τις επενδύσεις και η ζήτηση αναμένεται να μειωθεί». Και ξεκαθαρίζει ότι το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα «παραμένει ένα σημαντικό όχημα για τη στήριξη της οικονομίας κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες». Εννοώντας βεβαίως ότι απ' αυτό θα τροφοδοτηθούν με πολλά δισ. ευρώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

«Σκιά» της στρατηγικής του κεφαλαίου η ακρίβεια

Την ίδια στιγμή και παρά τις επικοινωνιακές αθλιότητες της κυβέρνησης, εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά παλεύουν με την ακρίβεια, αφού οι τιμές των βασικών καταναλωτικών προϊόντων αυξάνονται διαρκώς ή, στην καλύτερη περίπτωση, παραμένουν σταθερές σε μερικά απ' αυτά. Εδώ και μήνες όλο και περισσότεροι βυθίζονται στη φτώχεια, με περικοπές στις αγορές τους ακόμα και σε αναγκαία διατροφικά προϊόντα, ενώ η κυβέρνηση, με την κοροϊδία του «εισαγόμενου πληθωρισμού» από τη μία και των μέτρων - καπαμά με το «καλάθι του νοικοκυριού» από την άλλη, ζητάει από τον λαό να λέει και ευχαριστώ...

Ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Οκτώβρη κινήθηκε στο 9,5%, ενώ η Ευρωζώνη καταγράφει πληθωρισμό - ρεκόρ, της τάξης του 10,6%. Την ίδια ώρα η εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού καταγράφει το πώς οι αυξήσεις είχαν ξεκινήσει πολύ πριν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, π.χ. σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Οι τιμές της Ενέργειας άρχισαν να αυξάνονται από το δεύτερο τρίμηνο του 2021. Ειδικότερα, ο μέσος ρυθμός μεταβολής της τιμής του φυσικού αερίου στο δεκάμηνο Μαρτίου - Δεκεμβρίου 2021 ήταν 84,7%, του πετρελαίου θέρμανσης 29% και των καυσίμων (περιλαμβανομένων των λιπαντικών) 17,7%». Και έπεται συνέχεια, με τις - υπεραισιόδοξες - προβλέψεις του προϋπολογισμού για το 2023 να κάνουν λόγο για πληθωρισμό της τάξης του 4,5% για την επόμενη χρονιά.

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η αιτία της ακρίβειας δεν μπορεί να αναζητηθεί ούτε σε «εξωγενείς παράγοντες», όπως λέει η κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε αποκλειστικά σε «κυβερνητικές ανεπάρκειες και επιλογές», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην ίδια την καπιταλιστική οικονομία και στη στρατηγική του κεφαλαίου που από κοινού υπηρετούν: Στην επεκτατική διαχείριση της προηγούμενης κρίσης από την ΕΚΤ και την ΕΕ, με τα τεράστια πακέτα χρηματοδότησης στους επιχειρηματικούς ομίλους. Στους διαχρονικά πολύ χαμηλούς μισθούς, που συνεχίζουν να κρατιούνται καθηλωμένοι, με βάση και τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου. Στην εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και στις οικονομικές κυρώσεις που αποτελούν κομμάτι του, με τον λαό να πληρώνει το μάρμαρο. Στην εκτίναξη των τιμών της Ενέργειας, λόγω της «πράσινης μετάβασης», της «απελευθέρωσης», των πανάκριβων ΑΠΕ.

«Αποκαλυπτήρια» με το πλαφόν - κοροϊδία

Ειδικά σε ό,τι αφορά αυτό το τελευταίο, οι εξελίξεις στην Ενέργεια επιβεβαιώνουν ότι για τον λαό δεν υπάρχει καμία ελπίδα από τις ρυθμίσεις και τα μέτρα που προτείνει η Ευρωπαϊκή Ενωση και για τα οποία καλλιεργούν κάλπικες προσδοκίες τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Παραπάνω από χαρακτηριστική άλλωστε ήταν η ανακοίνωση της πρότασης της Κομισιόν μέσα στη βδομάδα για το περιβόητο «πλαφόν» στη χονδρική τιμή του φυσικού αερίου από τα κράτη - μέλη, πρόταση που και οι δύο έχουν κάνει «σημαία» τους ως δήθεν «ισχυρό όπλο» και λύση απέναντι στην ενεργειακή φτώχεια.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, η Κομισιόν ανακοίνωσε ...πλαφόν στα 275 ευρώ τη μεγαβατώρα, δηλαδή τιμή υπερδιπλάσια από τις εκτιμώμενες τιμές για τον Δεκέμβρη, που υπολογίζονται στα 120 ευρώ, και οι οποίες είναι κι αυτές τρεις φορές υψηλότερες από τον μέσο όρο της τελευταίας πενταετίας!

Αυτό σημαίνει ότι η χονδρική τιμή του φυσικού αερίου στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς ταλαντώνεται σε ένα εύρος πολύ υψηλότερο σε σχέση με λίγα χρόνια πριν, με την ΕΕ να σπεύδει να διασφαλίσει ότι κανείς δεν πρόκειται να βάλει χέρι στην κερδοφορία τους.

Αντίθετα, οι «μηχανισμοί» και οι «λύσεις» που προτείνονται από τις αστικές κυβερνήσεις και την ιμπεριαλιστική ένωση, πέρα από την πτυχή των σφοδρών ανταγωνισμών, σε ό,τι αφορά τους λαούς έρχονται να «εγγυηθούν» πως τα λαϊκά νοικοκυριά θα συνεχίσουν να πληρώνουν πανάκριβα το φυσικό αέριο και, αντίστροφα, τα μονοπώλια της Ενέργειας θα απολαμβάνουν όλες τις εγγυήσεις ότι θα συνεχίσουν να αυγαταίνουν τα κέρδη τους κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και συγκυρίες της αγοράς.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή για μια ακόμα φορά ότι ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από τους «σωτήρες» που έχουν «κορόνα στο κεφάλι τους» τα κέρδη του κεφαλαίου και στο εμπόρευμα Ενέργεια, τη στρατηγική της «πράσινης ανάπτυξης» και του «πράσινου New Deal», που βυθίζει τον λαό στην ενεργειακή φτώχεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου