Οι “δακρυσμένοι κροκόδειλοι” πίσω από το δράμα των παιδιών

Σοβαρά τώρα, οι υπουργοί κυβέρνησης θεωρούν ότι οι πύρινες και “δακρυσμένες” δηλώσεις που κάνουν και οι πρωτοβουλίες που τάχα παίρνουν μετά τις νέες καταγγελίες,, οι οποίες βέβαια πρέπει να διερευνηθούν και να αποδειχθούν, για κακοποίηση παιδιών στην Κιβωτό του Κόσμου  αθωώνουν, και εκείνους και το σύστημα που υπηρετούν;

Στην πραγματικότητα τους εκθέτουν ακόμα περισσότερο! Εκθέτουν και καθρεφτίζουν την αθλιότητα του κράτους, του καπιταλιστικού κράτους σε κάθε πτυχή που μπορεί να σχετίζεται με την προστασία των παιδιών, των ευάλωτων ομάδων και φυσικά όχι μόνο…

Ο υπ. Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας, υπερήφανος μας ενημέρωσε ότι αναστέλλει τις οικονομικές ενισχύσεις που η “Κιβωτός” έπαιρνε από το κράτος. Αλήθεια; Το ομολογούν κιόλας; Εχουν αφήσει, ετούτοι, οι προηγούμενοι και το πιθανότερο και οι επόμενοι,  τις δημόσιες δομές προστασίες των παιδιών απογυμνωμένες ,υποστελεχωμένες, χωρίς χρήματα, χωρίς δυνατότητα να εξασφαλίζουν τα στοιχειώδη στα παιδιά που φιλοξενούν – τα στοιχεία βοούν – και δηλώνουν ανερυθρίαστα πως αντί να χρηματοδοτήσουν, ενισχύσουν, στελεχώσουν με έμπειρο και επαρκές αριθμητικά και επιστημονικά προσωπικό τις υπάρχουσες κρατικές δομές, αντί να δημιουργήσουν κι άλλες, δίνουν χρήματα σε ΜΚΟ, εκκλησίες, και φιλάνθρωπους ιδιώτες; 

H δήλωση, όμως, τη υφυπουργού Εργασίας, Δόμνας Μιχαηλίδου, είναι απόσταγμα υποκρισίας. Η κ. Μιχαηλίδου είπε πως ό,τι καταγγέλεται πως συνέβη στην “Κιβωτό του Κόσμο” είναι η απόδειξη πως πρέπει να προχωρήσει η αποϊδρυματοποίηση των παιδιών. Προσπέρασε επιδεικτικά την ευθύνη του κράτους για τη φροντίδα των απροστάτευτων παιδιών και έφτασε στην αποϊδρυματοποίηση, η οποία χρειάζεται επίσης πλαίσιο, κανόνες και εποπτεία. Βέβαια, πίσω από αυτό κρύβεται ο πραγματικός στόχος που είναι να ξεφορτωθεί το κράτος το κόστος των δημόσιων δομών με κάθε τρόπο… είτε παραδίδοντας την προστασία του παιδιού σε ιδιώτες, είτε “αποϊδρυματοποιόντας” τάχα, δηλαδή εκθέτοντας τα παιδιά σε άλλους κινδύνους, αν δεν υπάρχει πλήρης έλεγχος των συνθηκών ζωής των αυτών των παιδιών.

Φυσικά και τα παιδιά είναι προτιμότερο να βρίσκουν οικογένεια…

Αλλά… τα υποστελεχωμένα δημόσια ιδρύματα αδυνατούν να προχωρήσουν γρήγορα διαδικασίες που χρειάζονται έλεγχο, εφαρμογή κανόνων, γνώση και πληροφόρηση για τις υποψήφιες οικογένειες είτε αναδοχής είτε υιοθεσίας. Μήπως οι κύριοι και οι κυρίες της κυβέρνησης δε γνωρίζουν ότι η αναδοχή εκτός από λύση στο πρόβλημα, συχνά γίνεται η ίδια ένα πρόβλημα; 

Πίσω από κορώνες κρύβουν τις τεράστιες ευθύνες που έχουν… αλλά το θέμα είναι ότι οι ίδιες οι λεκτικές τους κορώνες αποκαλύπτουν τί έκαναν ως σήμερα, τί κάνουν και τί σκοπεύουν να κάνουν.  

Η ευθύνη για τα απροστάτευτα παιδιά είναι του κράτους με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς την ολοκληρωτική ανάληψή της χωρίς “ναι μεν, αλλά”. Ολα τα υπόλοιπα συνιστούν άθλια αντιστροφή της ευθύνης, αλλά και και της ενοχής. 

 ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ