21/01/1793
Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 16ος της Γαλλίας αποκεφαλίζεται (Γαλλική αστική επανάσταση).
21/01/1898
Η εξαμελής επιτροπή, που συγκροτήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις στον απόηχο της ήττας του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, συντάσσει το σχετικό νόμο που κατόπιν θα ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή θέτοντας την Ελλάδα υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο.
21/01/1901
Στις 10:30 π.μ. ο 87χρονος Τζουζέπε Βέρντι πέφτει αναίσθητος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στο “Γκραντ Χοτέλ” του Μιλάνου, με συμπτώματα εγκεφαλικής αιμορραγίας και παράλυσης της δεξιάς πλευράς του σώματός του. Δεν θα συνέλθει και θα πεθάνει έξι μέρες αργότερα.
21/01/1911
Ξεκινά το πρώτο Ράλι του Μόντε Κάρλο.
21/01/1919
Ξεκινά τις εργασίες της στο Δουβλίνο η Ιρλανδική Συντακτική Συνέλευση. Η Ιρλανδία ανακηρύσσεται ανεξάρτητη Δημοκρατία.
21/01/1921
Γεννήθηκε στην Αθήνα ο Αλέξης Δαμιανός
Αλέξης Δαμιανός
21/01/1921
Πραγματοποιείται το ιδρυτικό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.
21/01/1924
Η καρδιά του Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν, ηγέτη του προλεταριάτου της Ρωσίας, αλλά και της παγκόσμιας εργατικής τάξης, παύει να χτυπά. Ο άνθρωπος που το όνομά του έγινε σύμβολο για την παγκόσμια εργατική τάξη μαζί με των Μαρξ και Ενγκελς είχε γεννηθεί στις 22 Απρίλη 1870 στην πόλη Σιμπίρσκ, στο Βόλγα.
Ο Λένιν, ως θεωρητικός της επιστημονικής κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης, μελετώντας τα έργα των Μαρξ - Ενγκελς, ανέπτυξε παραπέρα το μαρξισμό στην εποχή του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, δηλαδή του ιμπεριαλισμού. Αλλά ανέπτυξε και τις θεωρητικές βάσεις της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού. Ετσι, δίκαια ο Λένιν καθιερώθηκε μαζί με τους Μαρξ - Ενγκελς ως ένας από τους θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού.
Πεθαίνει ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν
«…ο Λένιν είναι της γενιάς μας άνθρωπος…»
21/01/1938
Πεθαίνει ο πρωτοπόρος Γάλλος κινηματογραφιστής Ζορζ Μελιέ.
21/01/1939
Γεννήθηκε στην Αθήνα, ο Φαίδων Γεωργίτσης, ο γόης του ελληνικού κινηματογράφου
21/01/1941Η βρετανική κυβέρνηση απαγορεύει την κυκλοφορία της εφημερίδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Βρετανίας «Daily Worker».
21/01/1942
Αντί να αναδιπλωθούν, γερμανικές δυνάμεις υπό τον Έργουιν Ρόμελ ξεκινούν επίθεση στη Βόρεια Αφρική. Εκπληκτοι οι Βρετανοί αναγκάζονται να υποχωρήσουν στην έρημο.
21/01/1949
Ο ηγέτης των αστών εθνικιστών Τσανγκ Κάι Σεκ παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κίνας, μια μέρα πριν την είσοδο του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού υπό το Μάο Τσε Τουνγκ στο Πεκίνο.
21/01/1963
Πεθαίνει στις φυλακές Ιτζεδίν ο Γιώργης Ερυθριάδης, πρώην μέλος του ΠΓ και τότε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
21/01/1965
Ο υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ Αντρέι Γκρομίκο πραγματοποιεί δήλωση για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Κύπρου, με αναφορά στην εσωτερική της διάρθρωση ως αποκλειστικής υπόθεσης του κυπριακού λαού. Η δήλωση αναφερόταν στην ομοσπονδιακή μορφή κράτους ενιαίου και κυρίαρχου.
21/01/1984
Πεθαίνει ο συγγραφέας και ιστορικός Γιάννης Σκαρίμπας.
21 Ιανουαρίου 1950, πεθαίνει ο πρώην αστυνομικός της Βρετανικής αποικιοκρατίας στην Βιρμανία, συγγραφέας, στρατιώτης με τους Δημοκρατικούς στον Ισπανικό Εμφύλιο και αντικομμουνιστής καταδότης των Βρετανικών αρχών, Έ.Ά.Μπλαιρ, γνωστός με το ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Όργουελ γεννήθηκε στην Βρετανοκρατούμενη Ινδία το 1903. Το 1922 διορίστηκε αξιωματούχος στην αστυνομία της Βιρμανίας, απ' όπου παραιτήθηκε έξι χρόνια μετά. Άντλησε από τις εμπειρίες του ως αστυνομικός στη Βιρμανία για το μυθιστόρημα "Μέρες της Βιρμανίας" (1934) και για τα δοκίμια "Η Κρεμάλα" (1931) και "Πυροβολώντας έναν ελέφαντα" (1936).
Το 1927,μετακόμισε στο Λονδίνο. Αποφάσισε να γίνει συγγραφέας. Στρατεύτηκε αρχικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή στον Ισπανικό Εμφύλιο, πολέμησε και τραυματίστηκε. Αποτύπωσε τις εμπειρίες του στο βιβλίο "Πεθαίνοντας στην Καταλωνία (1938)".
Με την έκρηξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τοποθετήθηκε διευθυντής της Ινδικής Υπηρεσίας του BBC, απ' όπου αποχώρησε το 1943. Στην συνέχεια ήταν λογοτεχνικός συντάκτης, στην εφημερίδα Tribune.
Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, ο Όργουελ απέκτησε φήμη (και χρήματα) με την αντικομμουνιστική στράτευση του συγγραφικού του ταλέντου που αποτυπώθηκε στο βιβλίο "Η Φάρμα των Ζώων". Το βιβλίο γράφτηκε με αποκλειστικό σκοπό την επίθεση στην Σοβιετική Ένωση, που τότε μόλις είχε συντρίψει τον φασισμό.Η "Φάρμα" διαδόθηκε γρήγορα και πλατιά στην
ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική δύση και η CIA έφτασε να χρηματοδοτεί ταινίες με την "Φάρμα των Ζώων".
Ακολούθησε, το 1949,το "1984" για το οποίο ο εκδότης του έλεγε ότι είναι ένα "βιβλίο τρόμου, το οποίο αν γυριστεί σε ταινία τρόμου, θα μπορούσε να εγγυηθεί για χίλια χρόνια την ασφάλεια όλων των χωρών που απειλούνται από τον κομμουνισμό". Τελικά, το "1984" εκδικήθηκε τους εμπνευστές του, αφού το καθεστώς δυστοπίας που περιγράφει ο ταλαντούχος συγγραφέας στο βιβλίο όλο και περισσότερο μοιάζει στις σύγχρονες "δημοκρατικές κοινωνίες" του καπιταλιστικού κόσμου.
Την δεκαετία του 1990 αποκαλύφθηκε ότι ο Όργουελ (που πέθανε το 1950) ήταν χαφιές των Βρετανικών αρχών, αφού είχε παραδώσει, το 1949, στις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες μια λίστα με 38 ονόματα, υπόπτων για συμπάθεια στον κομμουνισμό, ή φιλικά διακείμενους απέναντι στο "καθεστώς της Ρωσίας του Στάλιν".
Μεταξύ των ονομάτων που βρίσκονται στη λίστα είναι ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο ηθοποιός Πωλ Ρόμπερτσον, ο συγγραφέας Τζ. Μπ. Πρίστλεϊ, ο ιστορικός Ε.Ι. Καρ, ο ιστορικός και βιογράφος του Τρότσκι Α. Ντόιτσερ , ο βουλευτής του Εργατικού Κόμματος Τομ Ντρίμπεργκ κ.α.
Μάλιστα, ο Όργουελ στις σημειώσεις του έβαζε δίπλα στους "ύποπτους" και χαρακτηρισμούς όπως :"πράκτορας", "κρυπτοκομμουνιστής", "συνοδοιπόρος","συμπαθών", "Εβραίος","Πολωνοεβραίος"."με τάση προς την ομοφυλοφιλία" και άλλους ρατσιστικούς/ομοφοβικούς χαρακτηρισμούς.
Το 2008, οι Times κατέταξαν τον Όργουελ ως δεύτερο στη λίστα με τους "50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945".Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες το έργο του έχει γνωρίσει πολλές εκδόσεις. Στην Ελλάδα πχ η"Η Φάρμα των Ζώων"έχει βγει από περισσότερους από 10 εκδοτικούς οίκους.
Πηγές: Guardian,"Orwell's list to be released", New York Times, "George Orwell's List",The Telegraph,"How the CIA brought Animal Farm to the screen", C.Pierre, "Οργουελ", Guardian, "Among Orwell's suspects", Τ.Όργουελ,"Η Φάρμα των Ζώων","1984", Ριζοσπάστης,"Ο..αριστερός Οργουελ".
Η συνέχεια του "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" ήταν ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος που επέβαλαν στην Ελλάδα, με το δάνειο των 150 εκατ. φράγκων το 1897 - τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε ακόμη σήμερα - οι ξένοι τραπεζίτες
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://gkagkarin.blogspot.com/2023/01/blog-post_9276.html
21 Ιανουαρίου 1793,η Γαλλική αστική επανάσταση εκτελεί τον πρώην Βασιλιά Λουδοβίκο που, με ξένες μοναρχίες,προσπαθούσε να οργανώσει σφαγή για να τσακίσει τον λαό.
ΑπάντησηΔιαγραφήO Λουδοβίκος γεννήθηκε στο παλάτι των Βερσαλλιών το 1754 και μεγάλωσε μέσα στα βασιλικά προνόμια ενώ ο λαός πέθαινε απο την πείνα. Είχε χόμπι το κυνήγι και τη μεταλλοτεχνία και ζούσε σε προκλητική χλιδή.Το 1770, σε ηλικία 16 ετών, παντρεύτηκε την 15χρονη Μαρία Αντουανέτα, που τον συναγωνιζόταν επάξια σε "βασιλικά προσόντα".
Το 1774, σε ηλικία 20 χρονών, ανέβηκε στον θρόνο. Μέσα σε 15 χρόνια, αυτός κι η γυναίκα του κατάφεραν να γίνουν λαομίσητοι, να προκαλούν συνέχεια το δημόσιο αίσθημα με τις σπατάλες τους, την ώρα που ο λαός πεινούσε και τελικά να επιταχύνουν την πορεία προς τη Γαλλική επανάσταση.
Η κατάσταση ήταν τραγική. Από τα 25 εκατομμύρια των κατοίκων, γύρω στους 400.000 αριστοκράτες και ανώτεροι κληρικοί ζούσαν πλουσιοπάροχα, μοιράζοντας μεταξύ τους και όλα τα αξιώματα και τις θέσεις-κλειδιά. Οι υπόλοιποι πεινούσαν.
Οι δρόμοι των πόλεων είχαν γεμίσει σκελετωμένους που έψαχναν ένα κομμάτι ψωμί. Στα 1777, ο Λουδοβίκος αποδέσμευσε και τις εξαγωγές και έτσι οι αριστοκράτες της γης είχαν και την ευκαιρία να πουλήσουν το σιτάρι σε άλλες χώρες και να συγκεντρώσουν και άλλα κέρδη.
Το 1788, οι σιταποθήκες άδειασαν ενω χρεωμένοι οι μικροϊδιοκτήτες άρχισαν να συρρέουν στις πόλεις αναζητώντας δουλειά. Τα μεροκάματα έπεφταν, ο πληθωρισμός έτρεχε με 50%, ψωμί δεν υπήρχε, οι προβλέψεις για τη νέα σπορά ήταν δυσοίωνες.
16 Αυγούστου 1788,η Γαλλία χρεοκόπησε: Την καταστροφή της γεωργίας ακολούθησε η βιομηχανική κρίση.Η ανεργία ανέβαινε σε δυσθεώρητα ύψη και τα μηνύματα του διαφωτισμού έβρισκαν πρόσφορο έδαφος.
Η λαϊκή πίεση ανάγκασε τον Βασιλιά να θυμηθεί το Συμβούλιο των Γενικών Τάξεων (είχε πάνω από ενάμισι αιώνα να συγκληθεί).Όταν η"τρίτη τάξη"(αστοί, εργάτες, αγρότες-με κυριαρχία των πρώτων-) μετέτρεψε το συμβούλιο σε εθνοσυνέλευση και άρχισε να αυξάνει την επιρροή της, ο Λουδοβίκος έστειλε μια δύναμη μισθοφόρων να κλείσει την αίθουσα των συνεδριάσεων. Όμως, οι σύνεδροι δεν έκαναν πίσω.
Ακολούθησε η πτώση της Βαστίλης (Ιούλιος 1789) και, λίγο μετά (Οκτώβρης 1789), πεινασμένες γυναίκες εισέβαλαν στο παλάτι στις Βερσαλλίες και επιτέθηκαν στην Βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα.Η Βασιλική οικογένεια κατάφερε να αποφύγει την εκτέλεση και μεταφέρθηκε στο Ανάκτορο του Κεραμεικού στο Παρίσι.
25 Ιουλίου 1792, εκδόθηκε η Διακήρυξη του Μπρούνσγουϊκ, από την Πρωσσο-Αυστριακή συμμαχία. Ο προδότης Λουδοβίκος είχε συνεργαστεί και με τις ξένες δυνάμεις, ενάντια στον Γαλλικό λαό για να τον επαναφέρουν στον θρόνο.
Σύμφωνα με την διακήρυξη, ο λαός έπρεπε να αποδεχτεί τον Λουδοβίκο ως απόλυτο μονάρχη και όποιος έφερνε αντίρρηση, θα εκτελούνταν. Η προσπάθεια να οργανωθεί σφαγή-με συνεργασία ξένων δυνάμεων-για να αποκατασταθεί η μοναρχία, εξαγρίωσε τον λαό.
10 Αυγούστου 1792 κατέλαβαν το Ανάκτορο του Κεραμεικού, το οποίο φρουρούσαν Ελβετοί μισθοφόροι. Τρεις μέρες μετά, ο Λουδοβίκος συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε οχυρό-φυλακή στο Παρίσι.
21 Σεπτεμβρίου η μοναρχία καταργήθηκε και έγινε ένας απλός πολίτης. Οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα 21 Ιανουαρίου 1793.Η Μαρία Αντουανέτα (που επίσης συμμετείχε στα σχέδια ενάντια στον λαό), εκτελέστηκε 16 Οκτωβρίου 1793.
21 Ιανουαρίου 1943, πνίγεται ο ήρωας της Πίνδου του 40 Κωνσταντίνος Δαβάκης, μαζί με άλλους αξιωματικούς, μετά τον τορπιλισμό, από συμμαχικό υποβρύχιο, του ιταλικού πλοίου "Τσιτά ντι Τζένοβα", που τούς μετέφερε ως ομήρους σε στρατόπεδο στην Ιταλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Δαβάκης είχε υπηρετήσει σε διάφορα μέτωπα και είχε αναπτύξει και πλούσιο συγγραφικό έργο για τη στρατιωτική ιστορία κ,α. Ήταν γνωστός στους αξιωματικούς για την επιτελική του κατάρτιση και τις δημοκρατικές του ιδέες και πράξεις, για τις οποίες είχε αποταχτεί.
Τον Αύγουστο του 1940 ανακλήθηκε στην υπηρεσία και τοποθετήθηκε διοικητής του Αποσπάσματος Πίνδου. Εκεί βρέθηκε αντιμέτωπος με την αδιαφορία της διοίκησης.
Αναγκάστηκε να επιστρατεύει χωρικούς με φτυάρια και κασμάδες που δεν είχε το Απόσπασμα. Δυνάμεις έφταναν καθυστερημένες και όταν έφταναν δεν υπήρχαν αρκετά πυρομαχικά, ενω και για αυτά που υπήρχαν είχε δοθεί διαταγή να μην..ανοιχθούν πριν την επίθεση των Ιταλών. Όμως,ο Δαβάκης έδειξε ανυπακοή και τα μοίρασε στις μονάδες.
Ολες οι αναφορές του για ενισχύσεις και εφόδια έπεφταν στο κενό. Στην πραγματικότητα, το "Απόσπασμα Δαβάκη" ήταν Απόσπασμα αυτοκτονίας, αφού είχε 2.000 άνδρες (με αυτά τα προβλήματα) για να καλύψει μέτωπο 35 χιλιομέτρων απέναντι στις πολλαπλάσιες δυνάμεις της άριστα εξοπλισμένης 3ης Ιταλικής Μεραρχίας Αλπινιστών "Τζούλια", που είχε πάνω απο 10.000 άνδρες.
Η αδιαφορία για την ενίσχυση του Αποσπάσματος Δαβάκη ήταν μέρος γενικότερου σχεδίου του φασίστα Μεταξά και του Γενικού του Επιτελείου, που είχαν,στην ουσία,εγκαταλείψει τον λαό πριν την επίθεση των Ιταλών και ενδιαφέρονταν μόνο για την εξουσία τους και τους Άγγλους ιμπεριαλιστές.
"θα ρίψωμεν μερικές τουφεκιές δια την τιμήν των όπλων" έλεγε ο αρχηγός ΓΕΣ (αργότερα Πρωθυπουργός) Α.Παπάγος, προς τον επιτελάρχη του ΤΣΔΜ συνταγματάρχη Γεωργούλη, λίγες μέρες πριν την 28 Οκτ.1940.
Πιο πολύ και απο τους κατακτητές φοβόντουσαν τον Ελληνικό λαό αφού,όπως έγραψε και ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του μετά την Ιταλική επίθεση (31 Δεκεμβρίου 1940): "Σε τέτοιον αγώνα τα εσωτερικά πολιτεύματα σβήνονται. Ποιό θα μείνει όρθιο; Ο Θεός βοηθός".
Η Πίνδος δεν ήταν το μοναδικό παράδειγμα. Όταν άρχισε ο πόλεμος,οι Κρητικοί ζήτησαν να τους επιτραπεί να συγκροτήσουν ομάδες πολιτοφυλακής. Ο Κ. Μανιαδάκης απαγόρευσε την δημιουργία ένοπλων ομάδων. Προτιμούσαν να μην γίνει αντίσταση αρκεί να μην εξοπλιστεί ο λαός.
Αυτή η πολιτική (και όχι απλά η "ανικανότητα") οδήγησε και στην αρχική εγκατάλειψη του Αποσπάσματος Δαβάκη, που ζητούσε απελπισμένα βοήθεια αλλά και της εντολής στην Ογδόη Μεραρχία να υποχωρήσει μόλις ξεκίνησε η επίθεση και να πολεμήσει -αν ήθελε να πολεμήσει!-πολύ πίσω απο τις γραμμές άμυνας. Δηλαδή ουσιαστικά να εγκαταλείψει (παραδώσει) όλη την Ήπειρο στους Ιταλούς φασίστες και να οργανώσει αντίσταση απο την Αιτωλοακαρνανία!
Η εγκατάλειψη του Αποσπάσματος Δαβάκη-με εντολή του ίδιου του φασίστα Μεταξά- επιβεβαιώνεται και απο τον ίδιο τον επιτελάρχη, τότε δεξί χέρι του Αρχηγού του ΓΈΣ, Α. Κορόζη, στο βιβλίο του "Οι Πόλεμοι 1940-41": "έπρεπε εις κάποιον να φορτωθή η ποσοτική μας ανεπάρκεια της αμύνης εις τον τομέα της Πίνδου. Προς τα κάτω δεν ευρίσκετο άλλος υπεύθυνος. Η κατωτέρα Διοίκησις, ο Συνταγματάρχης Κ. Δαβάκης, εθυσιάσθη. Η Αν.Διοίκησις, είχεν υποδείξει την αδυναμία μας. Εμενε λοιπόν η Κυβέρνησις, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος όταν τω εζητήθη να προεπιστρατευθή η 1η Μερ. και τα ταχθή εκεί, ηρνήθη να εγρίνη το μέτρον".
2
ΔιαγραφήΤο πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, που εκδηλώνεται η ιταλική επίθεση, ο Δαβάκης βλέπει το Απόσπασμά του σχεδόν να διαλύεται, όμως προσπαθεί να κρατήσει τις θέσεις του. Ταυτόχρονα, διέκρινε ότι ο Ιταλός μέραρχος προχωρούσε γρήγορα προς τη Σαμαρίνα, χωρίς να καλύπτει τα νώτα του. Όταν έφτασαν ενισχύσεις, μετά απο τρείς(!) ολόκληρες μέρες, ήταν περιορισμένες. Ό Δαβάκης επέμεινε στην αντεπίθεση, για να πλευροκοπηθούν οι φάλαγγες των αλπινιστών.
Η αντεπίθεση είχε επιτυχία και αποφασιστική σημασία στην έκβαση του πολέμου. Κατά την αντεπίθεση, ο Δαβάκης τραυματίστηκε. Μετά τη λήξη του πολέμου, ο ήρωας της Πίνδου συμβούλευε τους αξιωματικούς, ότι η θέση τους ήταν στην Ελλάδα κι όχι στη Μέση Ανατολή, προς την οποία πολλοί έφευγαν.
Ενώ νοσηλευόταν, συνελήφθη από τις Ιταλικές αρχές κατοχής,μαζί με άλλους αξιωματικούς, ως ύποπτος αντιστασιακής δράσης. 21/1/1943, το πλοίο που τους μεταφέρει στην Ιταλία βυθίζεται απο συμμαχικό υποβρύχιο. Ο Δαβάκης πνίγεται. Μεταπολεμικά τα οστά του διακομίστηκαν και ενταφιάστηκαν στην Αθήνα.
Πηγές: Σπύρος Λιναρδάτος, "Ο πόλεμος του 1940-41 και η μάχη της Κρήτης", Ηλιόπουλος, Νώντας, "Συνταγματάρχης Κ.Δαβάκης Δρυς Του Ταύγετου Αετός Της Πίνδου", Βενετσανόπουλος Βασίλης, "Παρων Μια Ζωη Στην Πρωτη Γραμμη", Σπύρος Λιναρδάτος, "Ο Ιωάννης Μεταξάς και οι μεγάλες δυνάμεις (1936-1940)", Κοροζής Αθανάσιος,"Οι πόλεμοι 1940-41 επιτυχίαι και ευθύναι", Πηγαδάς Ν., "Το ΌΧΙ της Ρωμιοσύνης" Βερναρδος Α.Ι "Δαβάκης-Πίνδος", Χ.Κατσιμήτρος, "Η Ηπειρος Προμαχούσα, η δράση της VIII Μεραρχίας στον πόλεμο 1940-41", Μεταξάς Ι, "Προσωπικό ημερολόγιο, τόμος τέταρτος"
Το παρατσούκλι, μάλιστα, που είχε την δεκαετία του ΄70 δεν ήταν άλλο από το «Έλληνας Τζέιμς Ντιν». Στο θέατρο, είχε συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, αλλά και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και τον Μ. Βολανάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://gkagkarin.blogspot.com/2023/01/blog-post_580.html