Εκτροχιασμένοι μύθοι

Με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, μέσα σε μια «στιγμή», μύθοι που χτίζουν με επιμέλεια για χρόνια ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, τα αστικά επιτελεία, ραγίζουν και στέκουν «εκτροχιασμένοι». Κι από πίσω προβάλλει η γυμνή αλήθεια: Το καπιταλιστικό σύστημα είναι ασυμβίβαστο με τις λαϊκές ανάγκες. Δεν παίρνει μερεμέτια, μα μόνο ανατροπή.

Έλεγαν πως ο ανταγωνισμός και η «απελευθέρωση» - με το εγχειρίδιο της ΕΕ - φέρνουν φτηνές, ασφαλείς και ποιοτικές μεταφορές. Κι αποδείχτηκε ότι το κυνήγι του κέρδους, ο ανταγωνισμός και η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής φέρνουν για τον λαό τραγωδίες, πανάκριβες και ξεχαρβαλωμένες μεταφορές.

Τα ίδια έλεγαν για την Υγεία, αλλά ο λαός βρέθηκε στην πανδημία να παίζει τη ζωή του κορόνα - γράμματα στα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας. Τα ίδια για την «απελευθέρωση» της Ενέργειας και ο λαός καίει μαγκάλια για να ζεσταθεί. Και τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος.

Μιλούσαν για τις «επενδύσεις» που οδηγούν σε καλές και ποιοτικές δουλειές. Κι αποδείχτηκαν εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, 9ωρη εργασία, απολύσεις, ελλείψεις προσωπικού και εντατικοποίηση.

Έλεγαν ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη φέρνει ευημερία. Κι έφεραν «ζωή με κουπόνια και θάνατο με εισιτήριο», όπως έγραψαν κάποιοι μαθητές στη Λάρισα. Γιατί «κοινή συνισταμένη» όλων των εγκλημάτων σε βάρος της ζωής του λαού είναι το κέρδος.

Έλεγαν ότι σημασία έχει ποιος κάθεται στο κυβερνητικό τιμόνι. Κι αποδείχτηκε ότι σημασία έχει πως οι «ράγες» είναι καρφωμένες στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και όχι οι διαδοχικοί «μηχανοδηγοί» ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που σκαντζάριζαν βάρδιες.

Από την ανάποδη, επιβεβαιώθηκε ότι σημασία για τον λαό έχει ποιος στέκεται απέναντί τους: Το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, τα εργατικά σωματεία, οι φορείς, που προειδοποίησαν για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Που χρόνια τώρα παλεύουν για να βάλουν εμπόδια στην αποψίλωση του προσωπικού, στην υποχρηματοδότηση, στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία. Που έδειξαν ετοιμότητα από την πρώτη στιγμή για να μην υπάρξει καμιά συγκάλυψη, ανοίγοντας «δρόμο» ώστε να εκφραστούν αγωνιστικά η οργή και η αγανάκτηση του λαού και της νεολαίας, με τα μεγάλα συλλαλητήρια που είναι σε εξέλιξη σε όλη τη χώρα.

Το ΚΚΕ, που μπήκε μπροστά για να οργανωθεί αυτός ο αγώνας, που πρόβαλε θέσεις για τις λαϊκές ανάγκες και όχι κομμένες και ραμμένες στις «αντοχές» των καπιταλιστών και του κράτους τους, που κρατάει ανοιχτό τον δρόμο της ελπίδας και της προοπτικής, δείχνει ότι για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, πρέπει να εκτροχιαστεί η πολιτική που θυσιάζει ζωές για τα κέρδη.

Ελεγαν ότι ο λαός πρέπει να κάθεται και να υπομένει, να περιμένει «σωτήρες» και ότι «θα μιλήσει σε 2.500 χρόνια». Κι αποδείχτηκε ξανά ότι τελικά μόνο ο λαός σώζει τον λαό...

Ελεγαν ότι ο λαός δεν μπορεί να κάνει πολλά, να τα βάλει με το κράτος, με τις εταιρείες, με την ΕΕ και τις κυβερνήσεις. Οτι οι αγώνες είναι μάταιοι.

Και οι εκατοντάδες χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα αποδεικνύουν: Ο λαός έχει τη δύναμη να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.

Με τον δικό του οργανωμένο αγώνα, έχει τη δύναμη να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων απαγορεύσεις και απεργοκτόνους νόμους, «νουθεσίες» και κάλπικα διλήμματα, να στριμώξει κυβερνήσεις, να «κοιτάξει στα μάτια» το θηρίο, το κεφάλαιο και όσους το υπηρετούν. Κι όταν πιστέψει στη δύναμή του «να 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».