Ωρα την ώρα μετράμε για το άνοιγμα της κάλπης. Και η μάχη για ψήφο στο ΚΚΕ δίνεται μέχρι τη στιγμή που θα έχει «κλειδώσει» και το τελευταίο αποτέλεσμα από εκλογικό τμήμα.
Μέχρι τη στιγμή εκείνη δεν αφήνουμε καμία δυνατότητα να πάει χαμένη για την ενίσχυση του Κόμματος. Για να μην υπάρξει ούτε ένας που ακόμα το σκέφτεται να ψηφίσει ΚΚΕ και δεν θα κάνει το σημαντικό αυτό βήμα. Για να μην υπάρξει κανείς που κάνοντας «ταμείο» θα διαπιστώσει ότι μπορούσε να κάνει το «κάτι παραπάνω». Γιατί υπάρχουν ακόμα ανεξάντλητα περιθώρια για το κέρδισμα νέων ψήφων, και αυτό το εισπράττουμε διαρκώς, σε κάθε εξόρμηση, κάθε περιοδεία, κάθε επαφή με λαϊκό κόσμο.
Με πείσμα για να μη χαθεί ούτε μία ψήφος λόγω δυσκολιών που βάζει η πολιτική που μαυρίζει τις ζωές μας: Είτε με τις άδειες από τις δουλειές, είτε με τη μετάβαση στον τόπο όπου είναι ο καθένας εγγεγραμμένος. Τίποτα στην τύχη του λοιπόν! Με αποφασιστικότητα, με ευρηματικότητα, με συντροφική βοήθεια και φροντίδα ειδικά για όσους δυσκολεύονται περισσότερο, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε αναποδιά και δυσκολία.
Φτάνουμε μέχρι την κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, με τον νου και την καρδιά μας, με πλήρη επίγνωση, με αυτοπεποίθηση ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τον εργαζόμενο, τον βιοπαλαιστή της πόλης και του χωριού, τον άνεργο, τον νέο και τη νέα, τον συνταξιούχο.
Και ο νους και η καρδιά, και η δικαιολογημένη οργή για τη βαρβαρότητα, και το μπούχτισμα από την πολιτική και τη ρητορική των κομμάτων του κεφαλαίου, σε έναν δρόμο οδηγούν:
Στο ΚΚΕ! Στο κόμμα που πλατιά ο λαός και η νεολαία αναγνωρίζουν ότι έχει τη μεγαλύτερη συνέπεια, ότι θα το βρουν δίπλα τους την επόμενη μέρα, ότι δεν θα «πουλήσει» καμία προσδοκία τους. Στο κόμμα που όλοι ξέρουν ότι η ψήφος τους μένει εκεί, γίνεται εμπόδιο στην κυβερνητική πολιτική, δεν μεταλλάσσεται: Δεν ξεκινάει για «αντιπολίτευση» και στον δρόμο γίνεται «συμπολίτευση», δεν ξεκινάει για «προοδευτική κυβέρνηση» και στον δρόμο αποδεικνύεται άλλη μια «μούφα» που παίρνει την αντιλαϊκή σκυτάλη.
Δεν έχουν άλλη επιλογή από την ψήφο στο ΚΚΕ όσοι ανησυχούν για τις δεσμεύσεις που από τώρα είναι στην «αναμονή» για την επόμενη κυβέρνηση, και που τις αποδέχονται η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα συμπληρώματά τους. Οσοι αντιλαμβάνονται ότι τα εκατοντάδες προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, οι προβλέψεις του Συμφώνου Σταθερότητας, τα «μνημόνια των μνημονίων» αντιμετωπίζονται μόνο με οργάνωση της αντίστασης, της λαϊκής διεκδίκησης, της αντεπίθεσης.
Ψήφος στο ΚΚΕ για να είναι αδύναμη η κυβέρνηση που θα σχηματίσουν τα άλλα κόμματα και μία από τις πρώτες αποστολές της θα είναι να βρεθεί στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, από όπου αναμένεται να κουβαλήσει στη χώρα μας αποφάσεις «φωτιά» για περαιτέρω κλιμάκωση της εμπλοκής στο ιμπεριαλιστικό μακελειό. Γιατί εκεί στη λυκοφωλιά των ΝΑΤΟικών καθόλου δεν τους απασχολεί ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός και ποια κυβέρνηση από την Ελλάδα θα κάτσει στα στρογγυλά τραπέζια τους, αφού ξέρουν ότι όλα τα κόμματα του κεφαλαίου είναι «ζυγισμένα - στοιχισμένα» στους ίδιους ευρωατλαντικούς στόχους.
Ψήφος στο ΚΚΕ και «μαύρο» σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική επιλογή για όποιον θεωρεί ότι η Υγεία δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα, για όποιον αγανακτεί με την τραγωδία στα δημόσια νοσοκομεία και στην ΠΦΥ. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για όσους θέλουν να μπει φρένο στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, για όσους θέλουν να ορθώνονται διαρκώς εμπόδια στα «κοράκια», στον αντίποδα των διευκολύνσεων που τους παρέχουν όλα τα άλλα κόμματα: Από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη θωράκιση των servicers και το Πτωχευτικό Δίκαιο της ΝΔ. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τον λαό που αγωνιά για το εισόδημά του, που του «ξαφρίζουν» τον μισθό στο πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα από τη μία οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ξεσαλώνουν και από την άλλη το κράτος με τη φορομπηξία και τα κάθε λογής χαράτσια.
Με νου και με καρδιά ψηφίζουμε ΚΚΕ όσοι βρεθήκαμε κάτω από τα ίδια πανό στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του περασμένου Μάρτη, με αφορμή την τραγωδία στα Τέμπη. Οσοι φωνάξαμε δυνατά «'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», όσοι συγκλονιστήκαμε από τη δύναμη που είδαμε να βγάζουν ο λαός και η νεολαία, κάνοντας κουρελόχαρτο κάθε απεργοκτόνο νόμο, εμποδίζοντας στην πράξη το κουκούλωμα του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος.
Με νου και με καρδιά ψηφίζουμε ΚΚΕ όσοι αναθαρρήσαμε από τις πρωτοφανείς απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη, όσοι είδαν σε αυτές τις ογκώδεις διαδηλώσεις «εικόνες από το μέλλον» της ελπίδας και της ανατροπής. Σε χώρες που είχαν για χρόνια να δουν τέτοια παλλαϊκά ξεσπάσματα, όπου χιλιάδες εργαζόμενοι πήραν τη θέση τους στα συνδικάτα και παρέλυσαν για μέρες τις πιο ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, στρατηγικούς τους κλάδους, όπως στη Γαλλία, στη Βρετανία, στη Γερμανία κ.α.
Ψήφος στο ΚΚΕ. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για όσους ένιωσαν ντροπή ακούγοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να καλεί τους φασίστες χρυσαυγίτες να ρίξουν τα ψηφοδέλτιά του στην κάλπη. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για όσους δεν ανέχονται αυτά τα μακροβούτια στον βούρκο, αυτό το ξέπλυμα στους εγκληματίες ναζί.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ψήφο στο ΚΚΕ για όσους προβληματίζονται, όσους αναζητούν διέξοδο από τη σημερινή σαπίλα, όσους λένε ότι «κάτι πρέπει να αλλάξει». Με το ΚΚΕ λοιπόν για να ανοίξει μια προοπτική όπου ο εργάτης δεν θα αγωνιά για το μεροκάματο, δεν θα παλεύει για τα αυτονόητα, για το αν θα έχει υγεία και φάρμακα όταν τα χρειάζεται, στέγαση και μόρφωση, μόνιμη και σταθερή δουλειά, αξιοπρεπές εισόδημα. Ολα εκείνα που σήμερα εμποδίζονται από το κριτήριο του κέρδους, το οποίο αποτελεί ευαγγέλιο για όλα τα άλλα κόμματα και μόνο το ΚΚΕ δείχνει το δρόμο για το ξήλωμά του.
Τώρα πανστρατιά! Κάθε μέλος, κάθε φίλος του Κόμματος, κάθε οπαδός, όλοι σαν ένας άνθρωπος από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη, κάνουμε πράξη το «Μόνοι τους και όλοι μας! Τώρα ισχυρό ΚΚΕ!».
Γράφει ο Stathis Kolyvas:
ΑπάντησηΔιαγραφή10 Νοεμβρίου 2022 ·
Κυκλοφορεί αυτή η φωτογραφία της Αλέκας Παπαρήγα από τη χτεσινή απεργία. Με το Π στο δρόμο...
Σκέφτομαι λοιπόν πόσο σχεδόν μισήσαμε αυτή τη γυναίκα όσοι το 1992 φύγαμε/διαγραφήκαμε από το ΚΚΕ και ακολουθήσαμε το ΣΥΝ. Φύγαμε κάτω από το βάρος της αποτυχίας του Υπαρκτού, της Κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, της διάψευσης και, κυρίως, γιατί διαφωνήσαμε με την απόφαση του ΚΚΕ να μη συμμετάσχει στη 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΝ την οποία θεώρησε σαν βήμα για τη μετατροπή του ΣΥΝ από Συμμαχία σε ενιαίο Κόμμα.
Φύγαμε λοιπόν αφήνοντας πίσω μας τους «Δογματικούς», όπως τους λέγαμε, με όραμα μια Ανανέωση του Κομμουνιστικού Κινήματος.
Τι είχε βέβαια ο καθένας μέσα στο κεφάλι του όταν μιλούσε για «Ανανέωση» ούτε ο θεός δεν το ήξερε τελικά! Για αρκετούς ήταν απλά ευκαιρία για ατομικό βόλεμα. Το τελικό καταστάλαγμα όμως αυτής της προσπάθειας για Ανανέωση ήταν ένα κλασικό, δεξιό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, που σήμερα λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Γύρω στα 25 χρόνια χρειάστηκε να περάσουν ώστε να αποδειχτεί ότι εκείνη η προσπάθεια για Ανανέωση ήταν όχι μόνο «πολύ κακό για το τίποτα» αλλά και κάτι παραπάνω: Πολύ κακό για να φτιάξεις κάτι χειρότερο από αυτό που άφησες πίσω! Οι αγνές προθέσεις ποτέ δεν αρκούν. Ούτε καν για παρηγοριά.
Η Αλέκα Παπαρήγα όμως και οι σύντροφοι της με την επιμονή τους και τη πίστη τους μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες κατάφεραν αυτό που δεν κατάφεραν ούτε τα πιο ισχυρά ΚΚ της Ευρώπης: Να κρατήσουν το ΚΚΕ ζωντανό, αξιόμαχο και, κατά τη γνώμη μου, τη μόνη παρακαταθήκη για ένα πραγματικά καλύτερο μέλλον για τους εργαζόμενους αυτού του τόπου.
Εγώ προσωπικά Αλέκα, και με μεγάλη καθυστέρηση, σε ευχαριστώ.
Stathis Kolyvas
(10 Νοεμβρίου 2022)