Καύσιμη ύλη

Για όλα φταίει η κλιματική αλλαγή. Ήμασταν πιο προετοιμασμένοι από κάθε άλλη φορά. Η καταστροφή δεν είναι τόσο μεγάλη όση φαίνεται. Η «οικολογική σημασία» δεν είναι ίδια για όλες τις πυρκαγιές. Οι φωτιές στον Έβρο ξεκίνησαν από εκεί που διέρχονται μετανάστες. Προτεραιότητα είναι η ανθρώπινη ζωή κι αυτό το πέτυχε η κυβέρνηση με το 112.

Αυτά είναι ορισμένα από όσα είπε ο πρωθυπουργός στη χθεσινή ομιλία του στη Βουλή, απογειώνοντας την κοροϊδία και την πρόκληση σε βάρος του λαού, που επί τρεις μήνες βλέπει τη χώρα να καίγεται απ' άκρη σ' άκρη, να χάνονται ζωές και περιουσίες, να καταστρέφεται πολύτιμος δασικός πλούτος.

Για να οχυρωθεί μάλιστα απέναντι στη δίκαιη αγανάκτηση του λαού, ο Κυρ. Μητσοτάκης επιχείρησε μια ξεδιάντροπη λαθροχειρία, κατηγορώντας όποιον αποκαλύπτει τις ευθύνες της κυβέρνησης ότι ...απαξιώνει και προσβάλλει τους πυροσβέστες που δίνουν με αυτοθυσία τη μάχη με τις φωτιές!

Πραγματική απαξίωση και προσβολή είναι αυτό που κάνουν στους πυροσβέστες το κράτος και όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις: Τους προσλαμβάνουν και τους πετούν ξανά στην ανεργία ως «εποχικούς», ενώ η προστασία και η φροντίδα των δασών έχει μόνιμες ανάγκες. Δεν τους αναγνωρίζουν την επικινδυνότητα του επαγγέλματος. Τους μεταφέρουν σαν σακιά από περιοχή σε περιοχή, επειδή το προσωπικό δεν επαρκεί, χωρίς να τους εξασφαλίζουν ανθρώπινες συνθήκες. Και τους στέλνουν στη μάχη με τις φωτιές χωρίς ούτε τα στοιχειώδη μέσα προστασίας.

Εξίσου επαίσχυντη είναι και η προσπάθεια να υποβαθμιστεί το μέγεθος της καταστροφής, που ακόμα και με στοιχεία της ΕΕ είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς όσα είπε ο πρωθυπουργός, θα πρέπει να λέμε και «ευχαριστώ» που δεν κάηκε ο «πυρήνας» της Πάρνηθας, όπως έγινε σε προηγούμενες φωτιές. Κι ας έχουν γίνει στάχτη άλλα 64.000 στρέμματα δάσους, τα μισά απ' αυτά μέσα στην περίμετρο του Δρυμού!

Αλλά και στον Έβρο, που έχει γίνει κάρβουνο το 1/5 του νομού, η κυβέρνηση συνιστά ...υπομονή μέχρι την τελική αποτίμηση, παίζοντας με τις λέξεις: Πού είναι «πλήρης» και πού «μερική» η καταστροφή; Ποια είναι η ...«οικολογική σημασία» των εκτάσεων που κάηκαν; Βαρέλι δίχως πάτο ο εμπαιγμός του λαού και ιδιαίτερα όσων βλέπουν τα σπίτια τους, τα ζώα, τα μαντριά, τις περιουσίες και τον τόπο τους στις φλόγες.

Όπως και σε προηγούμενες πυρκαγιές, η κυβέρνηση βάζει τον πήχη στο «ευτυχώς που δεν χάθηκαν ζωές». Ακόμα κι έτσι όμως μετράμε ήδη 27 νεκρούς, ενώ η αντιπυρική περίοδος δεν έχει τελειώσει.

Και δεν είναι μόνο αυτό: Πέρα από ένα μήνυμα στο κινητό, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο οργανωμένης εκκένωσης και το πολυδιαφημισμένο 112 μεταφέρει τελικά την ευθύνη από το κράτος σε αυτούς που κινδυνεύουν! Χώρια που ό,τι μπορεί να σωθεί σώζεται απ' όσους μένουν να δώσουν τη μάχη, ξέροντας ότι οι περιουσίες τους και το δάσος δεν πρόκειται να προστατευτούν από την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό.

Το συμπέρασμα από τη χτεσινή παρέμβαση του πρωθυπουργού είναι ότι οι φωτιές θα είναι πιο καταστροφικές στο μέλλον, και ότι θα σβήνουν στη θάλασσα ή όταν κοπάσει ο άνεμος! Και όταν το κράτος αποτιμήσει την ...«οικολογική σημασία» της καταστροφής, θα έρχονται οι ιδιώτες να αναλάβουν την «ανασυγκρότηση», κατά το πρότυπο της Β. Εύβοιας, που βάζει από την πόρτα και τα παράθυρα τα επιχειρηματικά συμφέροντα στα καμένα.

Όσο για την «πρόληψη», ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος για ενεργότερη εμπλοκή των επιχειρήσεων, με όχημα την εμπορική αξιοποίηση της βιομάζας και την εκμετάλλευση της ξυλείας.

Σ' αυτά βέβαια δεν διαφωνούν ούτε τα άλλα κόμματα, που αναγνωρίζουν τους «δημοσιονομικούς περιορισμούς» για τη χρηματοδότηση της δασοπροστασίας και της δασοπυρόσβεσης, αντιμετωπίζουν το περιβάλλον ως πεδίο επιχειρηματικής δράσης και υπηρετούν όλοι τις ίδιες αντιλαϊκές προτεραιότητες στο πλαίσιο της «πράσινης» ανάπτυξης, όπου βέβαια δεν χωράει κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπυρικής προστασίας, με έμφαση στην πρόληψη.

Γι' αυτό η πολιτική της κυβέρνησης, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων, συσσωρεύει «καύσιμη ύλη» για τις επόμενες τραγωδίες και καταστροφές. Απέναντι σ' αυτήν την εμπρηστική πολιτική κανένας δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Η προστασία της ζωής, της περιουσίας, του περιβάλλοντος είναι υπόθεση αγωνιστικής διεκδίκησης και οργανωμένης πάλης ενάντια στις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους της επαναλαμβανόμενης καταστροφής.