Σύσκεψη για την προετοιμασία της απεργίας στις 28 Νοέμβρη

     Η οργάνωση της πάλης για την επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 28 Νοέμβρη βρέθηκε στο επίκεντρο της σύσκεψης της Γραμματείας Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ.

Η εισήγηση του Λ. Στολτίδη:

    Η σημερινή σύσκεψη έχει σκοπό και στόχο να συζητήσουμε πως θα οργανώσουμε την πάλη μας, πως θα σχεδιάσει, το κάθε συνδικάτο, τα
ψηφοδέλτια μας, τι στόχους θα βάλουν, τι πρωτοβουλίες θα πάρουν για την επιτυχία της απόφασης μας για πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 28 Νοέμβρη.
    Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, σε συνεννόηση με την εργοδοσία, το ΣΕΒ, την κυβέρνηση, ακριβώς, αυτό το ενιαίο απεργιακό μέτωπο θέλει να εμποδίσει να εκφραστεί. Την ίδια στόχευση είχε και όταν απέρριπτε την πρότασή μας στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της, την ίδια στόχευση έχει και τώρα, με την απόφαση που πήραν λίγες μέρες μετά τη συνεδρίασή της Εκτελεστικής Επιτροπής στην Ολομέλεια της Διοίκησης που υποχρεώθηκαν να αναπροσαρμόσουν το υπονομευτικό σχέδιο κηρύσσοντας Γενική Απεργία για τις 28 Νοέμβρη.
    Το πώς ξεδίπλωσαν αυτό το σχεδιασμό τους, το πώς έστησαν το όλο σκηνικό, είναι η ζωντανή απόδειξη της αγωνίας τους να βγάλουν εις πέρας την αποστολή τους. Παίζοντας το γνωστό παιχνίδι με τις ημερομηνίες που παραπέμπει σε "κωμωδία" και μάλιστα κακοπαιγμένη σε τέτοιο βαθμό που να διαμαρτύρονται και οι δικοί τους, όπως ο πρόεδρος του ΕΚΘ, που έλεγε την ώρα της συνεδρίασης «Όχι ρε παιδιά στις 28 Νοέμβρη και στις 5 Δεκέμβρη, πως θα κάνουμε δύο απεργίες μαζί;».
    Ο αρχικός τους σχεδιασμός (που ήταν μάλλον 5 Δεκέμβρη) στην πορεία αναπροσαρμόστηκε και έγινε ακόμα πιο στοχευμένος (28 Νοέμβρη) πάντα με στόχο να αδυνατίσει «το γενικό απεργιακό μέτωπο», να μπουν εμπόδια στη δική μας επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερα συνδικάτα, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, με απλούς εργαζόμενους.
    Τη βρώμικη δουλειά με τις ημερομηνίες ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο Βασιλόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ, που στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής έλεγε ότι «οι απεργίες δε χρειάζονται γιατί δεν έχουν συμμετοχή, ότι πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους», αυτά δηλαδή που λένε και οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και μετά έθεσε το ζήτημα της απεργίας για 28 Νοέμβρη.
    Με παραλλαγές εκτυλίχτηκε το παιχνίδι των ημερομηνιών και στο ΕΚΑ, που τελικά κήρυξε προχθές απεργία για 28 Νοέμβρη. Εδώ, ο ελιγμός ήταν να κηρυχτεί απεργία στις 14 και όχι στις 8 Νοέμβρη, που πρότειναν οι ομοσπονδίες. Παρόλα αυτά και έχοντας ως βασικό να διευρυνθεί το απεργιακό μέτωπο εμείς στηρίξαμε την πρόταση για απεργία στις 14 Νοέμβρη.
    Θέλουμε, επίσης, να σημειώσουμε πάνω σε όλα αυτά το πώς αντιμετωπίστηκε η απόφαση για απεργία 27 δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, 19 ΕΚ, 8 Ομοσπονδιών της δύναμης της ΓΣΕΕ, ανάμεσα σε αυτά των μεγαλύτερων, όπως ΕΚΑ, ΕΚΠ, αλλά και 237 πρωτοβάθμιων Συνδικάτων από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την υπογραφή ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Βασιλόπουλου, μέχρι την τελευταία στιγμή, αλλά και τώρα συνεχίζουν το ίδιο βιολί. Εκδώσανε δελτίο Τύπου, χρυσαυγίτικης φρασεολογίας και περιεχομένου, που στρέφονται εναντίον συνδικαλιστικών οργανώσεων, λέγοντας ότι ακολουθούν κομματικό σχέδιο. Ο αντικομμουνισμός δεν έλειπε ούτε από το δελτίο Τύπου, ούτε από τις συνεδριάσεις τόσο της Εκτελεστικής, όσο και της Ολομέλειας. Όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν θέλουν απεργία. Θέλουν να μπλοκάρουν τη δημιουργία διεκδικητικού κινήματος με το συγκροτημένο πλαίσιο για το οποίο παλεύουμε και θέλουμε τον αγώνα.
    Εκ των πραγμάτων, ο ρόλος, η στάση, η ταχτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ συμφέρει και την εργοδοσία και την κυβέρνηση που επιδιώκουν «σιγή ιχθύος». Είναι στρατηγική η συμφωνία τους στην καθήλωση των μισθών τη μείωση του μέσου μισθού. Είναι κρίσιμο για το κεφάλαιο να μη σηκωθεί κίνημα διεκδικητικό για αυξήσεις στους μισθούς. Είναι κρίσιμο να κατοχυρωθεί ο νόμος που καταργεί τις διαπραγματεύσεις για τον κατώτερο μισθό, να τον ορίζει η κυβέρνηση στα σημερινά επίπεδα, το πολύ με ένα 30ευρω πιο πάνω για προπαγάνδα και να συνεχίζει να λειτουργεί ως επιταχυντής της μείωσης του μέσου μισθού, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είναι τυχαίο, ότι η ΓΣΕΕ μιλάει για απεργία γενικά για τον προϋπολογισμό και αναφέρει και κάτι για τις ΣΣΕ για τα μάτια του κόσμου. Τη γραμμή τη δίνει ο ΣΕΒ που συνεχώς, κάθε βδομάδα σχεδόν, επισημαίνει τον κίνδυνο η «δικαιολογημένη προεκλογική παροχολογία» να δημιουργήσει προσδοκίες για αυξήσεις στους μισθούς. Έτσι εναντιώνεται και στις «επεκτάσεις» λίγων κλαδικών συμβάσεων, που έχουν γίνει και βάζει σε φρένο νέες.
    Κυβέρνηση και εργοδοσία, που φροντίζουν όχι μόνο στα λόγια να καλούν σε ηρεμία, αλλά παίρνουν και μέτρα ενάντια στους αγώνες και τις απεργίες. Δε θέλουν να σηκώνει κεφάλι κανείς. Αν είναι δυνατόν να μην αγωνίζεται κανείς σε κανένα εργασιακό χώρο και πολύ περισσότερο οι αγώνες στους κλάδους να μη τροφοδοτούν Πανελλαδικούς, Πανεργατικούς αγώνες και απεργίες. Παίρνουν μέτρα για να χτυπήσουν τους αγώνες. Επιστρατεύονται μηχανισμοί προπαγάνδας, λάσπης, αποπροσανατολισμού.
    Όλη αυτή την κατάσταση, που είναι σύνθετη και δύσκολη, εμείς πρέπει να την αντιμετωπίσουμε και να την αξιοποιήσουμε από τη σκοπιά των συμφερόντων συνολικά των εργαζομένων. Κριτήριό μας δεν είναι οι ημερομηνίες, αλλά να φτιάξουμε προϋποθέσεις ώστε να εκφράζεται και να διευρύνεται ένα ενιαίο απεργιακό μέτωπο που φιλοδοξούμε και παλεύουμε σταθερά να συσπειρώνεται στη γραμμή πάλης, το πλαίσιο αιτημάτων που προωθούμε μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στους αγώνες των εργαζομένων.
    Για μας η «σταθερά» είναι η κινητοποίηση δυνάμεων, το δυνάμωμα του αγώνα και της προοπτικής, με σχέδιο πάλης, κλιμάκωση, ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων, να πάρουν τελικά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους, της ζωής τους στα δικά τους χέρια. Να μπορεί η εργατική τάξη μέσα από την πάλη της να κατακτά καλύτερες προϋποθέσεις, να αξιοποιεί δυνατότητες και να βγει νικήτρια στον πόλεμο με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τις δυνάμεις που το στηρίζουν.
    Να συζητήσουμε για το πώς θα κινητοποιήσουμε, τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους της πόλης μας μπροστά σε μια απεργία για την οποία έχουν πέσει λυτοί και δεμένοι για να δημιουργήσουν ανάχωμα στην επιτυχία της.
    Το προηγούμενο διάστημα ανοίξαμε βασικά προβλήματα της εργατικής τάξης. Αυτά της ανεργίας, των ΣΣΕ, με το συλλαλητήρια στα εγκαίνια της ΔΕΘ, με αγώνες και πρωτοβουλίες σε κλάδους και επιχειρήσεις. Δεν κάτσαμε με τα χέρια σταυρωμένα.
Και τώρα προχωράμε μπροστά με μια νέα πρωτοβουλία.

• Η απεργία στις 28 Νοέμβρη έχει το χαρακτήρα της απεργιακής απάντησης στην νέα επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη από τους επιχειρηματικούς ομίλους, το πολιτικό τους προσωπικό, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
• Αποτελεί απάντηση στη νέα επιχείρηση εγκλωβισμού σε νέες αυταπάτες, της νέας επίθεσης που κρύβεται σε κουρνιαχτό ψευδαισθήσεων.
• Αποτελεί απάντηση στα ψέμματα της κυβέρνησης ότι μπορεί να υπάρξει καλυτέρευση της ζωής του εργάτη και τα να συνυπάρχει αυτό με τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
• Αποτελεί απάντηση γιατί με τη συμμετοχή μας στην απεργία εκφράζουμε τις αγωνίες και τα βάσανα της εργατικής τάξης, των ανέργων, της νεολαίας, των συνταξιούχων. Δίνουμε όλοι μαζί, με όπλα το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και το σύνθημα «ΜΠΡΟΣΤΑ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ» δυναμική απάντηση σε όσους μας θέλουν συνένοχους στο μέλλον που ετοιμάζουν για μας και τα παιδιά μας.  

    Αυτό το μήνυμα θέλουμε να περάσει παντού. Στα εργοστάσια, στα γραφεία, στο εμπόριο, στους χώρους της νεολαίας, στα πανεπιστήμια, στις σχολές, στα νυχτερινά σχολεία, στους πρακτικάριους, στους νοικιαζόμενους, στα σχολεία, στις εργατογειτονιές, παντού, εκεί όπου υπάρχει η αγωνία, η εκμετάλλευση.
Η προπαγάνδα μας να δυναμώσει με όλους τους τρόπους. Αφίσες, πανό, εφημερίδες τοίχου κλπ. Να βελτιωθούν τα αντανακλαστικά μας και να υπάρχει ετοιμότητα γιατί όπως είδαμε παρέδωσαν νύχτα τα φορολογικά στοιχεία των εργαζομένων στις τράπεζες και όχι μόνο.
    Αυτή η απεργία είναι μορφή συσπείρωσης, όσων είναι όρθιοι, όσων καταλαβαίνουν ότι χωρίς ταξικό αγώνα δεν υπάρχει διέξοδος στο κρίσιμο σταυροδρόμι που βρίσκεται η εργατική τάξη.
Είναι απάντηση στην κυβέρνηση στο νέο παιχνίδι ο καλός και κακός μπάτσος. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο καλός υλοποιητής και ο κακός η ΝΔ όμως εμείς θα καταλήξουμε να ψάχνουμε ποιος έχει τον πιο καλό τροχισμένο κόφτη της ζωής μας.
   Γι’ αυτό μπαίνουμε μπροστά. Κάνουμε αυτή τη σύσκεψη. Πάρτε το λόγο και πείτε σκέψεις, πως θα οργανώσουμε τη δουλειά μας. Οι εξελίξεις τρέχουν, προσπαθεί να βάλει χέρι σε ταξικά συνδικάτα. Ήρθε ο εισαγγελέας να ζητήσει στοιχεία…
Εμείς να μην μείνουμε απαθείς στις εξελίξεις. Θα βλέπουμε τη χώρα μας να γίνεται ορμητήριο του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, να εμπλέκεται σε ανταγωνισμούς, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να εγκαθιστούν νέες βάσεις και δεν θα παρεμβαίνουμε; Ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος που είναι να γονατίζουν οι εργαζόμενοι για τα κέρδη. Γι’ αυτό και ξεδιπλώνουμε το σύνθημα Η ανάπτυξη του ΝΑΤΟ σημαίνει φτώχεια, πόλεμοι.

    Μόλις λίγες μέρες πριν έγινε «τρόπος του λέγειν» το 33ο συνέδριο του ΕΚΘ.

Στο συνέδριο του ΕΚΘ δώσαμε τη μάχη με καλύτερους όρους, πιο μαζικά, με μαχητικοποίηση πολλαπλάσιων δυνάμεων και νεολαίας, τους αναγκάσαμε να αποκαλυφθούν ότι απέναντι στο ΠΑΜΕ γίνονται όλοι ένα χωρίς ενδοιασμό.
    Δώσαμε τη μάχη για ένα συνέδριο που θα σημάνει το δυνάμωμα της εργατικής πλειοψηφίας της πόλης, στη πάλη της κατά της μικρής μειοψηφίας, εκείνων που της κλέβουν καθημερινά τη ζωή, τον ιδρώτα και τον κόπο της, τον πλούτο που παράγει και μεθοδεύουν διαιώνιση αυτής της κατάστασης για πολλές δεκαετίες μπροστά.
    Για ένα ΕΚΘ αντίπαλο δέος απέναντι στο πραγματικό εχθρό των εργαζόμενων που στεγάζεται στα γραφεία του Συνδέσμου Βιομηχάνων και όλων των κυβερνήσεων και κομμάτων που η πολιτική τους υποκλίνεται στις απαιτήσεις τους και τις μετατρέπει σε νόμους - χειροπέδες και ταφόπλακα για τους εργαζόμενους.
    Για ένα ΕΚΘ που θα ανησυχεί, θα ενημερώνει και θα κινητοποιεί τους εργαζόμενους τη πόλης όχι μόνο για όλα αυτά που υπέστησαν αλλά και για όσα έρχονται υπό το σύνθημα της «επιστροφής στη κανονικότητα και της ανάπτυξης» και που σημαίνουν όχι μόνο συνέχιση αλλά και κλιμάκωση των απωλειών και θυσιών για τους εργαζόμενους.
    Αντί όλων αυτών οι εργαζόμενοι της πόλης αλλά και γενικότερα είδαν τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ ΜΕΤΑ με πολιτική αναφορά και δέσμευση με όλα τα κόμματα που ψήφισαν και εφαρμόζουν μνημόνια και υπόσχονται στη συνέχιση τους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) όχι μόνο να μη ρίχνουν ούτε «τουφεκιά για τη τιμή των όπλων» αλλά να υπονομεύουν ανοιχτά αγώνες, να συντάσσονται ανοιχτά με το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής, να παίρνουν ανοιχτά το μέρος της εργοδοσίας σε επιμέρους αγώνες που αναπτύχθηκαν. Και για όλα αυτά να συγκροτούν ένα ενιαίο συντονισμένο μέτωπο ενάντια στο ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία.
    Με όπλο τις εκτεταμένες νοθείες που έπαιξαν ρόλο στους συσχετισμούς ένα βασικό σκοπό έχουν:
Να ελέγξουν το εργατικό κίνημα και τα όργανα του, να το διατηρήσουν υπό την κυριαρχία και έλεγχο από την εργοδοσία και τα κόμματα της, από τις κυβερνήσεις του, να το καθυποτάξουν, να φιμώσουν κάθε φωνή που αντιστέκεται σ' αυτή τη βαρβαρότητα.
Να διατηρήσουν και το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης στη γραμμή της συναίνεσης με την εργοδοσία και τα κόμματα της.
    Να συνεχίσει το Εργατικό Κέντρο να υπονομεύει αγώνες και αγωνιστική διάθεση των εργαζόμενων όπως έκανε μέχρι σήμερα.
Να δίνει το δικαίωμα σε εκπροσώπους του π.χ. στον πρόεδρο του να εγκαλεί τη κυβέρνηση που δεν δίνει ακόμα μεγαλύτερα προνόμια και ελευθερίες στους επιχειρηματίες για να «ανοίξουν δουλειές».      
    Ότι ακριβώς απαιτεί ο Σύνδεσμος βιομηχάνων. Δηλαδή από κοινού απαιτούν να παραμείνουν οι μισθοί και οι συντάξεις στα τάρταρα για να δοθούν επιχειρηματικά κίνητρα. Να τσακιστούν ακόμα περισσότερο οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα στους φόρους για να απολαύσουν ακόμα περισσότερες φοροαπαλλαγές οι μεγάλοι επιχειρηματίες, για να πιαστούν τα «ματωμένα πλεονάσματα» που γίνονται δόσεις δανείων για τους δανειστές, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στους επιχειρηματίες.
    Να ενισχυθούν και πάλι οι τράπεζες για να δώσουν με τη σειρά τους νέα δάνεια στους επιχειρηματίες με το ανελέητο κυνηγητό των εργαζόμενων, με χιλιάδες πλειστηριασμούς που έχουν προγραμματιστεί για τους επόμενους μήνες και χρόνια. Για να συνεχίσουν τα ραβασάκια και οι κατασχέσεις από τράπεζες, εφορίες, δήμους, και οργανισμούς «κοινής ωφέλειας» όπως π.χ. η ΔΕΗ σε ανθρώπους που η πολιτική αυτή τους κατέστησε ανίκανους να πληρώσουν.
Να προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους να δεχτούν να πληρώσουν την «ειρήνη και ανάπτυξη τους» με λιτότητα, φτώχεια, ανεργία, φόρους και τον πόλεμο τους με το αίμα και τη ζωή τους.
    Και όλα αυτά με πλειοψηφίες που ενώ ΥΠΟΤΊΘΕΤΑΙ ότι ψήφισαν αυτές τις παρατάξεις κάποιες χιλιάδες «άγνωστοι» στην πραγματικότητα ανύπαρκτοι «εργαζόμενοι» γελοιοποιείται με συγκεντρώσεις των 50-60 ατόμων στην καλύτερη των περιπτώσεων (και με φθίνουσα πορεία), όπου δεν συμμετέχουν ούτε τα στελέχη αυτών των παρατάξεων.
    Το χτύπημα των ταξικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα είναι όρος ζωής και ύπαρξης για τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, είναι εντολή της εργοδοσίας που πρέπει να την υπηρετήσουν με κάθε τρόπο. Και σε αυτό έχουν περισσή μαεστρία, είναι δοκιμασμένοι δεκαετίες τώρα.
    Αν θεωρούν ότι το όργιο νοθείας, τα αλισβερίσια μεταξύ τους στις κατανομές προκειμένου να αποσπάσουν ύπουλα έδρες από τις ταξικές δυνάμεις είναι αποτελεσματικός τρόπος για να φιμωθεί, για να δυσκολευτεί η δράση του ταξικού πόλου στο κίνημα τους καθιστά αναντίστοιχους με την ίδια την ιστορία.
    Οι ταξικές δυνάμεις και από αυτήν τη μάχη βγαίνουν πιο δυνατές, πιο ώριμες και πιο έμπειρες. Αναγνωρίζουν καλύτερα τον ταξικό αντίπαλο, τους μηχανισμούς του, τους ανθρώπους του και θα τον αντιπαλέψουν με καλύτερους όρους, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Η μάχη αυτή εμπλούτισε την πείρα και των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Τους καλούμε να δουν καθαρά ότι αν αποφασίσουν να την αξιοποιήσουν μπορούν να ξεμπερδέψουν με τους ανθρώπους της εργοδοσίας που τους έχουν κάτσει στο σβέρκο, μπορούν να οργανωθούν και να διεκδικήσουν, μπορούν να οδηγήσουν τους αγώνες τους σε κατακτήσεις.
    Οι ταξικές δυνάμεις παραμένουν η δεύτερη δύναμη μέσα στο ΔΣ, με περισσότερη μαχητικότητα και αποφασιστικότητα θα παλέψουν για ένα εργατικό κέντρο υπερασπιστή των συμφερόντων των εργαζομένων και όχι των εργοδοτών.

Και αυτό τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει!

Επιδίωξη των ταξικών δυνάμεων είναι τα σωματεία να συνεδριάζουν, να κάνουν συνελεύσεις, συσκέψεις, να ενημερώνουν, να βρίσκονται στους χώρους δουλειάς, να οργανώνουν αντιστάσεις, αγώνες, δράσεις αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, να πρωτοστατούν στην οργάνωση απεργιών, οργανώνουν μαζικά συλλαλητήρια και όχι «ολιγάριθμες συνάξεις για συλλυπητήρια».
Αυτό που πρέπει να κυριαρχήσει είναι, τα σωματεία να μαζικοποιηθούν, να αποκτήσουν σταθερή, συλλογική λειτουργία με συνελεύσεις, συσκέψεις, επαφή με τους χώρους δουλειάς, δράση για το μισθό, την απόλυση, τη συλλογική σύμβαση, το συνταξιοδοτικό αλλά και την ανέχεια, την αλληλεγγύη, τους φόρους, τις κατασχέσεις και του πλειστηριασμούς, την Παιδεία, την Υγεία, όλα όσα απασχολούν και βασανίζουν κάθε εργατική οικογένεια.
    Τα καθήκοντα μας μπροστά στην τρομάρα της εργοδοσίας για την αυξανόμενη επιρροή μας στους εργαζόμενους και την απόφαση για περαιτέρω αντιδραστικοποίηση των μηχανισμών τρομοκράτησης και καταστολής, ανεβαίνουν:
Δεν πρέπει να χαθεί καθόλου χρόνος.
Δεν πρέπει να μείνει χώρος δουλειάς χωρίς την παρέμβαση μας.
Η παρέμβαση μας να δημιουργεί κλίμα μαχητικοποίησης, αισιοδοξίας.
Η παρέμβαση ανά χώρο και κατά κλάδο να μην είναι γενικόλογη αλλά να λαμβάνει υπόψιν τα ιδιαίτερα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι κατά χώρο ή κατά κλάδο.
Έχει μεγάλη σημασία να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για όσο μαζικότερες γίνεται γενικές συνελεύσεις και συσκέψεις σε όσο περισσότερους χώρους δουλειάς με κίνητρα συμμετοχής των εργαζομένων στη συζήτηση και την ανάληψη χρεώσεων.
Να αξιοποιηθούν τα μητρώα για επικοινωνία και συζήτηση με όλους τους εργαζόμενους.
Να αξιοποιηθούν οι συσκέψεις λαϊκών επιτροπών για επαφή με κόσμο στη συνοικία.
Να αξιοποιηθούν ζητήματα (και κινητοποιήσεις) που καίνε τη λαϊκή οικογένεια. (ΟΑΣΘ, Πλειστηριασμοί).
    Κάθε κλάδος να δει πολύ πιο σοβαρά και συγκεκριμένα την παρέμβαση του στους χώρους της εκπαίδευσης, της μαθητείας. Να φωτιστεί ο σχεδιασμός της αστικής τάξης πάνω στη νέα βάρδια που τη χαρακτηρίζει η απειρία σε αγώνες και η γνώση για τις συλλογικές κατακτήσεις.
Πιο θαρρετό άνοιγμα για επαφή και συζήτηση με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που δε συσπειρώνονται στον ταξικό πόλο.
    Αξιοποίηση πείρας και επιχειρημάτων ότι ακόμη και αγώνας κλεισμένος στα σύνορα ενός εργασιακού χώρου, ενός εργοστασίου χωρίς την προσπάθεια κλαδικής κλιμάκωσης έχει κοντά ποδάρια, είναι αθεμελίωτος, είναι όρος ήττας.
Ενημέρωση των εργαζομένων για το συνέδριο του ΕΚΘ. Όλη αυτή η πείρα δεν πρέπει να μείνει αναξιοποίητη. Υπάρχουν δυνάμεις που μας παρακολουθούν που μας εκτιμούν και αυτό μπορεί να τους δώσει την ώθηση να πάρουν θέση.
    Επιχειρήματα δυνατά απέναντι στην αναμονή για θετικές εξελίξεις στο πεδίο της οικονομίας με παράλληλο θετικό αντίκτυπο στα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων.
Επαγρύπνηση μπροστά στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων που έρχονται πιο κοντά στην περιοχή μας, και θέτουν το λαό μας σε άμεσο κίνδυνο με την εμπλοκή της χώρας μας στα παιχνίδια μοιρασιάς ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς.