«Αρουραίοι» της δημοσιογραφίας σε αντικομμουνιστικό παραλήρημα

Την… δόξα ακροδεξιών εφημερίδων, όπως της «Δημοκρατίας» και της «Εστίας», φαίνεται πως ζήλεψε το «Ποντίκι» και σε πρόσφατο κείμενο του επιδίδεται σε εμετικό αντικομμουνισμό.

Στο παραλήρημα του, ο συντάκτης του άρθρου κάνει λόγο για «σοβιετικό βατικανό της ελληνικής δημοκρατίας» και αναρωτιέται αν το ΚΚΕ απολαμβάνει κάποιου είδους «ιδιαίτερο καθεστώς προνομίων». Το λιβελογράφημα περιλαμβάνει, βέβαια, την απαραίτητη

«γαρνιτούρα» περί «εγκλημάτων του κομμουνισμού» ενώ δεν παραλείπει να κάνει λόγο για «συντεταγμένα τάγματα ροπαλοφόρων».

Αφού συγχαρούμε τον συντάκτη του κειμένου για τα άπταιστα χρυσαυγίτικα με τα οποία επιτίθεται στο ΚΚΕ, οφείλουμε να κάνουμε τα εξής σχόλια:

Πρώτον, ο αρθρογράφος του «Ποντικιού» έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος στο διαγωνισμό του ποιός θα γράψει το χυδαιότερο λιβελογράφημα ενάντια στο ΚΚΕ. Τον πρόλαβαν φυλλάδες όπως η «Εστία» και η «Δημοκρατία», σάιτ τύπου «liberal.gr», ενώ δεν πρωτοτύπησε ούτε στην αντι-ΚΚΕ φρασεολογία την οποία μπορεί κανείς να βρει αυτούσια στα ναζιστοσάϊτ της Χρυσής Αυγής.

Δεύτερον, κατανοούμε την πρεμούρα του συντάκτη του «Ποντικιού» να υπεραμυνθεί της αστικής δημοκρατίας και του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Εύλογη, λοιπόν, η ανησυχία του για το αστικό σύνταγμα και την αστική «νομιμότητα». Έκαστος εφ ω ετάχθη και οι γραφίδες του αστικού Τύπου πιστές στο κεφάλαιο και τα αφεντικά του πλούτου.

Τρίτον, θα υπενθυμίσουμε στον συντάκτη του αντικομμουνιστικού λιβελογραφήματος ότι το μόνο «Βατικανό» και η μόνη «ιερή αγελάδα» σε αυτήν τη χώρα είναι το κεφάλαιο. Το μόνο καθεστώς προνομίων είναι το καθεστώς της άρχουσας αστικής τάξης, την οποία ο αρθρογράφος του «Ποντικιού» υπηρετεί. Αυτό, αν μη τι άλλο, το ξέρει καλά.

Ενδεχομένως, του συντάκτη της – πάλαι ποτέ προοδευτικής – εφημερίδας να μην του φτάνουν οι εκατοντάδες δικαστικές διώξεις συνδικαλιστών, η εργοδοτική τρομοκρατία και τα λοιπά εμπόδια που το αστικό κράτος βάζει στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Μπορεί να ονειρεύεται απαγορεύσεις κομμουνιστικών κομμάτων και συμβόλων, όπως αυτές που λαμβάνουν χώρα σε κράτη-μέλη της «δημοκρατικής» Ε.Ε.

Όσο για το «Ποντίκι», αυτό το κείμενο είναι ένα στίγμα, ένας ανεξίτηλος λεκές…

atexnos