Δε μένουμε θεατές, ενημερωνόμαστε, αξιοποιούμε τα όπλα μας.

Γιατί η αλήθεια στα χέρια μας γίνεται δύναμη! 

 Δύσκολες στιγμές περνά ο λαός και ο τόπος, με τις εξελίξεις γύρω από την πανδημία του κορονοϊού και τη λήψη μέτρων για τον περιορισμό της διάδοσης του ιού. Μπορεί τα μέτρα αυτοπεριορισμού να είναι αναγκαία σε αυτή τη φάση, ωστόσο στο χέρι μας είναι να μη μας οδηγήσουν να γίνουμε θεατές στην ίδια μας τη ζωή. Γιατί η ζωή μας είναι και το σήμερα και το αύριο, και η προστασία του λαού και τα μέτρα και οι επιπτώσεις τους, αλλά και οι σχεδιασμοί για μονιμοποίησή τους.



Αν μείνει κανείς στα κελεύσματα της ατομικής ευθύνης και του «μένουμε σπίτι», στις απαγορεύσεις, το μόνο που θα πετύχει είναι να κλειστεί στο καβούκι του. Η κατά ριπάς ενημέρωση από τα αστικά ΜΜΕ βομβαρδίζει το λαό με αυτές τις ειδήσεις, με κινδύνους και φόβο, τον περιχαρακώνει και τον οδηγεί σε αυτοπεριορισμό της ίδιας του της σκέψης.

Είναι ουσιώδες, λοιπόν, να δώσουμε με όλους τους πρόσφορους τρόπος τη μάχη της ενημέρωσης για τις εξελίξεις, τη μάχη της προβολής των θέσεων και των αναλύσεων του Κόμματος. Κανείς να μη μείνει ανενημέρωτος. Κανείς να μη μείνει θεατής. Κανείς να μην αφεθεί στη μοίρα του.

Κανείς να μην αθωώσει την πολιτική που αντιμετωπίζει την Υγεία του λαού σαν εμπόρευμα και εκτιμά την ανθρώπινη ζωή στο ζύγι του κόστους και του κέρδους. Γιατί τα περί ατομικής ευθύνης είναι «φύλλο συκής», όταν τα νοσοκομεία είναι αποδεκατισμένα από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, από μηχανήματα και υποδομές, όταν ΜΕΘ είναι κλειστές... Και αυτά αποτελούν την τεράστια ευθύνη του κράτους, που πρέπει εδώ και τώρα να τα καλύψει, που έπρεπε να τα έχει καλύψει από πριν και όχι την ώρα της κρίσης.

Ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες, δεν υποστέλλεται η σημαία της διεκδίκησης των δικαιωμάτων του λαού, δίνεται μάχη για να μην μπουν σε καραντίνα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Για να μην αξιοποιηθεί η πανδημία για ένα νέο γύρο επίθεσης από την εργοδοσία στους εργαζόμενους. Ήδη οι εργαζόμενοι «βλέπουν» ότι μια σειρά μέτρα «ήρθαν για να μείνουν». Είναι ζητούμενο, όμως, να δουν ότι οι εργοδοτικοί σχεδιασμοί ήδη βρίσκουν αντίσταση, ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα από τώρα ήδη αντιδρά, διεκδικεί με κάθε πρόσφορο μέσο να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, να μην πληρώσει ο λαός και αυτήν την κρίση. Εκεί είναι η ελπίδα, στο να μην το βάζεις κάτω. Στη συστράτευση με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στη συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Στο να δείξεις την αλληλεγγύη σου, να μη μείνει κανείς μόνος του ούτε σε αυτήν την κρίση. Να μην κυριαρχήσει ο ατομισμός, η ανθρωποφαγία και η αδιαφορία για τους συνανθρώπους μας, ειδικά εκείνους που δοκιμάζονται ακόμα πιο σκληρά αυτές τις μέρες, που απολύθηκαν, που δεν έχουν εισόδημα ή που δουλεύουν ακατάπαυστα χωρίς ρεπό και ανάπαυση.

Γι' αυτό, λοιπόν, όλοι στις επάλξεις της ενημέρωσης και της διάδοσης των θέσεων του Κόμματος!
Με όλα τα μέσα και τους τρόπους, στις υπάρχουσες συνθήκες, διαβάζουμε και αξιοποιούμε με κάθε πρόσφορο τρόπο την αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη» και την ύλη του portal 902.gr. Διασφαλίζουμε τον «Ριζοσπάστη» στην πόρτα του σπιτιού μας μέσω συνδρομής, παρακολουθούμε τη ροή και την ύλη του portal 902.gr, τις παρεμβάσεις του Κόμματος, τα βίντεο, τα σχόλια και τις παρεμβάσεις των Σωματείων.

Αξιοποιούμε και διαδίδουμε τα δικά μας αναντικατάστατα όπλα για την ενημέρωση, για την προβολή και διάδοση των θέσεων του Κόμματος, για την αλήθεια.

Γιατί ειδικά σήμερα έχει τεράστια ισχύ το σύνθημα: Όταν η αλήθεια βρίσκεται στα χέρια μας γίνεται δύναμη στη δράση σε όλες τις συνθήκες.

 902

*Αυτός ήταν ο καμβάς του ζωγραφικού πίνακα του φοιτητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Νικόλα Κιτμερίδη.