Εκλογές στην Ελεύθερη Ελλάδα

Πραγματοποιούνται, 30/4/1944, εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων για το Εθνικό Συμβούλιο της Ελεύθερης Ελλάδας.

Παρά την τρομοκρατία και την συκοφαντική εκστρατεία της αστικής κυβέρνησης του Καΐρου, η λαϊκή συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία ή προηγούμενο. Έλαβαν μέρος σχεδόν 1.800.000 ψηφοφόροι, ενώ για πρώτη φορά το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι είχαν οι γυναίκες.

Οι πρώτες εθνοσύμβουλοι που αναδείχτηκαν ήταν: Η Καίτη Ζεύγου από την Αθήνα, η Μάχη Μαυροειδή από την Καλαμάτα, η Μαρία Σβώλου από την Αθήνα, η Φωτεινή Φιλιππίδη από τη Λάρισα και η Χρύσα Χατζηβασιλείου από τον Πειραιά.

Συνολικά εκλέχθηκαν 180 Εθνοσύμβουλοι, ενώ στο Εθνικό Συμβούλιο μετείχαν επίσης και 22 βουλευτές που είχαν εκλεγεί το 1936.

Το 1944, όταν τα 3/4 της Ελλάδας είχαν ελευθερωθεί από την ΕΑΜική αντίσταση, ιδρύθηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης, που προκήρυξε εκλογές. Με απόφασή της για πρώτη φορά ψηφίζουν άντρες και γυναίκες που έχουν συμπληρώσει τα 18 τους χρόνια.

Στις κατεχόμενες πόλεις τα μέλη του ΕΑΜ ψηφίζουν με κίνδυνο της ζωής τους, βάζοντας την υπογραφή τους κάτω από σχετικό κείμενο, ενώ στήνονται κανονικά οι κάλπες στην Ελεύθερη Ελλάδα.

«Καταργούμε έτσι τις αναχρονιστικές αντιλήψεις που επικρατούσαν ως τώρα στην Ελλάδα» αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση.

Και αυτό ήταν πολύ φυσικό, ύστερα μάλιστα από τη μαζική συμμετοχή εκατομμυρίων Ελληνίδων στην Αντίσταση: Τα μισά μέλη της ΕΠΟΝ ήταν κοπέλες και περισσότερα από τα μισά μέλη της Εθνικής Αλληλεγγύης ήταν γυναίκες...

Να σημειώσουμε ότι από τότε η ΠΕΕΑ και το Εθνικό Συμβούλιο θεσμοθέτησαν την ίση αμοιβή για ίση δουλιά και την ισοτιμία των γυναικών.

Και βέβαια το κράτος του δοσιλογισμού θα σαρώσει τα νομοθετημένα δικαιώματα των Ελληνίδων μετά τον πόλεμο, μαζί με τις άλλες λαϊκές κατακτήσεις.

Μόνο το 1952, που ψηφίστηκε η διεθνής σύμβαση για ίσα πολιτικά δικαιώματα και ίση πρόσβαση των δύο φύλων σε όλα τα δημόσια λειτουργήματα, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να κυρώσει τη σύμβαση.

Χρειάστηκε όμως να περάσουν ακόμα δυόμισι χρόνια για να αναγνωριστεί στις γυναίκες το δικαίωμα πρόσληψης σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.