Αχ, να `ταν η ζωή μας Σαββατόβραδο κι ο Χάρος να `ρχονταν μια Κυριακή το βράδυ

Μέρες του 1961 – Σαββατόβραδο

Κυκλοφορεί το ιστορικό 45άρι του Μίκη (που αργότερα θα γινόταν αναπόσπαστο κομμάτι της «Πολιτείας» του… και θα χορευόταν από τη λαϊκή οικογένεια της εποχής όσο κανένα άλλο)

Στέλιος Καζαντζίδης και Μαρινέλλα, Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης

Μοσχοβολούν οι γειτονιές | βασιλικό κι ασβέστη,

παίζουν τον έρωτα κρυφά | στις μάντρες τα παιδιά

στην πίσω όψη το «Έχω μια αγάπη» (ολοδική μου)» …

Έχεις τον ήλιο στα μαλλιά σου | και το φεγγάρι στην ποδιά σου

και ένα τζιτζίκι εκεί στα στήθια | που σου λέει παραμύθια

(…)

Απ’ τα δικά σου τα φιλιά | μάθαν τραγούδι τα πουλιά

 

Αφηγείται ο Μίκης:

«Μια μέρα μου λέει ο Λαμπρόπουλος – τότε διευθυντής της Κολούμπια –… «Ξέρεις, ο ταγματάρχης που βάζει τους δίσκους θέλει να σε γνωρίσει».

Πήγαμε στο σταθμό των ενόπλων δυνάμεων, που ήταν σε ένα κήπο μια παράγκα, όπου στεγαζόταν το στούντιο. Από εκεί βγήκε ο ταγματάρχης, ο οποίος μόλις με είδε χάρηκε αφού έπαιζε μουσική δική μου. Καθίσαμε και κουβεντιάζαμε.

Αρχίζει να παίζει το «Σαββατόβραδο». “Μια στιγμή”!, μου λέει, “πρέπει να πάω μέσα”. Και την ώρα που έλεγε ο Καζαντζίδης «…τις κοπελιές», παπ, το σήκωνε και το ξανάβαζε.

«Τι κάνετε;», λέω. Μου απαντάει ο ταγματάρχης, «Το φτιάχνω το τραγούδι, γιατί το βάζουμε μεν, αλλά βγάζουμε αυτό το “Φτωχοπλυσταριό”»… Έκπληκτος τον ξαναρωτάω, γιατί; δε μπορεί να περάσει;

«Κρίναμε», λέει αυτός, «ότι αυτό είναι δυσφημιστικό».

Οπότε του λέω κι εγώ : «Μπορούσα να το αλλάξω, να βάλω “Πλούσιο μπιντέ”, ήταν πολύ απλό για μένα. Δε μου το λέγατε αυτό από πριν, για να το κάνω;»

Σαββάτο βράδυ μου έμορφο | ίδιο Χριστός Ανέστη,

ένα τραγούδι του Τσιτσάνη | κλαίει κάπου μακριά.

Πάει κι απόψε τ’ όμορφο | τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,

από Δευτέρα πάλι | πίκρα και σκοτάδι.

Αχ, να ‘ταν η ζωή μας | Σαββατόβραδο

κι ο Χάρος να ‘ρχονταν | μια Κυριακή το βράδυ.

Πάει κι απόψε τ’ όμορφο … τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,

από Δευτέρα πάλι …

Καλό Σαββατοκύριακο – Καλή ακρόαση – Κανένας μόνος!

Να είμαστε έτοιμοι -ετοιμοπόλεμοι στην μεταConvid εποχή!

Καλή ακρόαση –με τα ηχεία στο φουλ

Μοσχοβολούν οι γειτονιές

βασιλικό κι ασβέστη,

παίζουν τον έρωτα κρυφά

στις μάντρες τα παιδιά.

 

Σαββάτο βράδυ μου έμορφο

ίδιο Χριστός Ανέστη,

ένα τραγούδι του Τσιτσάνη

κλαίει κάπου μακριά.

Πάει κι απόψε τ’ όμορφο

τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,

από Δευτέρα πάλι

πίκρα και σκοτάδι.

Αχ, να `ταν η ζωή μας

Σαββατόβραδο

κι ο Χάρος να `ρχονταν

μια Κυριακή το βράδυ.

 

 

Οι άντρες σχολάν’ απ’ τη δουλειά

και το βαρύ καημό τους

να θάψουν κατεβαίνουνε

στο υπόγειο καπηλειό.

 

Και το φεγγάρι ντύνει, λες,

με τ’ άσπρο νυφικό του

τις κοπελιές που πλένονται

στο φτωχοπλυσταριό.

 

Πάει κι απόψε τ’ όμορφο

τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,

από Δευτέρα πάλι

πίκρα και σκοτάδι.

Αχ, να `ταν η ζωή μας

Σαββατόβραδο … κι ο Χάρος να `ρχονταν

μια Κυριακή το βράδυ.

ΑΤΕΧΝΩΣ