Είμαι χαρούμενος άνθρωπος.
Γεννήθηκα όταν υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ. Σπούδασα στην κοινή- κλασική δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την καλύτερη στον κόσμο – το σοβιετικό σχολείο.
Ήμασταν περήφανες/οι που ζούμε στην ΕΣΣΔ. Περιμέναμε πότε επιτέλους θα λάβουμε τον Οκτώβριο το σήμα για την επέτειο της Επανάστασης και το φορούσαμε περήφανα .
Λοιπόν, ήδη στην 4η τάξη γίναμε πρωτοπόροι και ήμασταν ενωμένοι με κόκκινους δεσμούς … πόσο χαρούμενοι ήμασταν τότε !!!
Κυκλοφορούσαμε στους δρόμους μέχρι τις 10-11 το βράδυ και δεν υπήρχαν παιδόφιλοι …
Θα μπορούσαμε να πάμε σε οποιοδήποτε διαμέρισμα , να χτυπήσουμε την ξένη πόρτα και να ζητήσουμε απλώς να πιούμε νερό ή να πάμε στην τουαλέτα και μας άφηναν …
Δεν φοβόμασταν για να διασχίσουμε το δρόμο . Μπορούσαμε να οδηγήσουμε ποδήλατα πολύ μακριά από το σπίτι, και δεν είχαμε καν κινητά τηλέφωνα …
Οι γονείς μας, χωρίς να ανησυχούνε για την ασφάλειά μας, μας έστελναν σε κατασκηνώσεις πιονέρων …
Καθώς μεγαλώσαμε, γίναμε (όπως είπαν τότε) φίλες με αγόρια … Όχι λόγω χρημάτων, μαμάδων, μπαμπάδων και άλλων πραγμάτων. Επειδή μας άρεσαν … Όλα ήταν αληθινά και ευκολότερα σε αυτήν τη ζωή. Οι άνθρωποι ήταν ευγενικοί, αλλά τα χρήματα δεν ήταν το κύριο πράγμα.
Ήμασταν περήφανοι για τη χώρα μας και το κράτος μας προστάτευε.
Ποτέ δεν απαιτήθηκε από κάποιον να καταβάλει χρήματα για θεραπεία και εκπαίδευση και ότι τα φάρμακα που αγοραζόντουσαν από ένα φαρμακείο θα μπορούσαν να σκοτώσουν …
Όλοι πηγαίναμε για σπορ, χορό, μουσική … και όλα αυτά ΔΩΡΕΑΝ
Και χαίρομαι που είχα ΤΕΤΟΙΑ παιδική ηλικία …
ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ ΝΑ Σ' ΕΙΧΑ ΠΡΩΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράδεισος! Πραγματικός Παράδεισος! Αλλά για κακή σας τύχη (κι όχι μόνο τύχη!) δίπλα σε κάθε παράδεισο ή "παράδεισο" υπάρχει κι η κόλαση, επίσης η πραγματική κόλαση. Κι η κόλαση αυτή λεγόταν (και λέγεται) καπιταλισμός. Και σ’ αυτή την κόλαση κυριαρχούσε κάτι πούχατε κι εσείς (αλλά δεν τόχατε πάρει χαμπάρι): η ταξική πάλη. Την είχατε ξεχάσει, αλλά ήτανε δίπλα σας. Κι επειδή συχνά ό,τι ξεχνάς και παραγνωρίζεις ή αγνοείς, επιστρέφει και σ' εκδικείται, έτσι λοιπόν επέστρεψε και σε σας ο καπιταλισμός, αφού δεν κάνατε τίποτα για να αποτρέψετε την παλινόρθωσή του. Τώρα κλαίγεστε αναπολώντας "περασμένα μεγαλεία", αλλά είναι πια αργά. Άξιος ο μισθός σας, "μακάριοι του σοσιαλισμού"! Όμως η ιστορία δεν σταματά, προχωρά μπροστά, έστω και με διαλείμματα πισωγυρισμάτων. Μόνο που το παρόν διάλειμμα προμηνύεται μακροχρόνιο εξ ου και τα κλαψουρίσματά σας. Κρίμα…
Στοχάζομαι και γράφω
Μάλλον σε λάθος μεριά κάνεις την κριτική σου, που την θεωρώ σωστή αν την στρέψεις εκεί που πρέπει
ΔιαγραφήΔΣΕ
Πολύ σωστά ΔΣΕ. Δεν μπορεί όμως να την στρέψει εκεί που λες γιατί πέφτει πάνω στον ευατό του.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή"ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αιώνιοι ξερόλες του πληκτρολόγιου βέβαια, ξέρουν (ή νομίζουν τελοσπάντων) καλύτερα. Όμως αντίθετα απ' αυτούς, έχοντας δεκαετίες ζήσει από κοντά κι από μέσα τον υπαρκτό σοσιαλισμό κατέχω ό,τι γράφω και ό,τι εννοώ ή υπονοώ. Επομένως ή δεν καταλαβαίνουν ή δε θέλουν να καταλάβουν. Δεν πειράζει αφού είτε το ένα είτε το άλλο συμβαίνει, ισχύει το βιβλικό: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστι η βασιλεία των ουρανών. Ραντεβού στον παράδεισο ή "παράδεισο" λοιπόν!
Στοχάζομαι και γράφω
Ως ναυτικος εζησα το παραθαλασσιο Ανατολικο μπλοκ απο το 1984 και επειτα, επισης απο το 1986 νεαρος ειχα σχεση με μια Σοβιετικη Ρωσιδα και εκτος απο τα ταξιδια στην Μαυρη θαλασσα, πηγαινα και εμενα 20ημερα σε ξεμπαρκα στην περιοχη του Κρασνονταρ.... ειμαι απο ηλικια στα μεσα της δεκαετιας των 50...
Διαγραφήνα υποθεσω αφου εχεις ζησει απο μεσα τον υπαρκτο σοσιαλισμο για ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ, πρεπει να εισαι πανω απο 80-90 χρονων.... τουλαχιστον...
MiG-23
Άσχετο
Διαγραφήστο Κρασνονταρ έχω συγγενείς της γυναίκας μου
ΔΣΕ
Οπορτουνιστικές Σταδιακές παπάτζες και Μεταβατικές Μπούρδες. Η Κ.Δ καταστράφηκε απο τον ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟ με αφετηρία το 1935 και η ΕΣΣΔ με αφετηρία το 1956 Ας Σκούζουν όσο θέλουν τα Σκυλιά του Οπορτουνισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πείρα διδάσκει
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ