Θητεία στο χακί... η πρωτοπόρα δράση δεν παίρνει αναβολή!

 Η στρατιωτική θητεία για κάθε νέο είναι ένα ενδιαφέρον «ταξίδι», στη διάρκεια του οποίου γεμίζει τις αποσκευές του με νέες εμπειρίες, φιλίες και ιστορίες που διαρκούν για μια ζωή.

Για κάθε νέο που σκέφτεται και δρα σε ριζοσπαστική κατεύθυνση είναι «κερδισμένος χρόνος», γιατί έχει την ευκαιρία να δοκιμαστεί στην επικοινωνία και στην κοινή δράση με δεκάδες νέους ανθρώπους (που μοιραζόμαστε κοινά προβλήματα αλλά διαφορετικές απόψεις), να τους «κερδίσει» με τις ιδέες και τη στάση του, αλλά και να διδαχθεί από αυτούς. Εχει την ευκαιρία να έρθει σε μια πρώτη επαφή με τη στρατιωτική τέχνη, να αναμετρηθεί με δυσκολίες και αντιλήψεις, να μην «τσιμπήσει» σε άδικες απαγορεύσεις ή πονηρά δολώματα. Τελικά, να βγει πιο έμπειρος και σίγουρος για τις ιδέες και τις δυνάμεις του.

Αλλωστε η ίδια η θητεία είναι συνέχεια της κοινωνικής μας ζωής σε διαφορετικές συνθήκες. Μπορεί να είμαστε όλοι ντυμένοι στο χακί, αλλά ο «στίβος μάχης» της θητείας είναι για τους πολλούς μαραθώνιος και για άλλους περίπατος. Στη διάρκεια της δικής μου θητείας γνώρισα νέους που μαζί μετράγαμε τα ψιλά για ένα ταξί ή για το εισιτήριο του ΚΤΕΛ, γιατί το μηνιάτικο των 8,60 ευρώ δεν φτάνει ούτε για νοικιασμένο πατίνι! Γνώρισα νέους που μοιράζονταν με τους γονείς ή την κοπέλα τους την αγωνία για τις αναστολές συμβάσεων και την απληρωσιά, για το αβέβαιο μέλλον τους μετά το στρατό ή για τα χαμένα εξάμηνα λόγω κλειστών πανεπιστημίων. Γνώρισα νέους που εκτίμησαν τον κερασμένο καφέ στο ΚΨΜ ή το δανεικό sleeping bag σε όποιον δεν είχε δικό του. Νέους που έβαζαν πλάτη στις κοινές «αγγαρείες» και δεν «λούφαζαν», ούτε έψαχναν το «βύσμα» για να βολευτούν εις βάρος των άλλων.

Η ομαδική συμβίωση ξυπνά μέσα στους περισσότερους φαντάρους το αίσθημα της αλληλεγγύης. Αλληλεγγύη που πρέπει να καλλιεργείται και στις επόμενες «σειρές», στους νεοσύλλεκτους από τα πρώτα τους βήματα και στα πιο απλά ζητήματα, από το στρώσιμο του κρεβατιού, τη δίκαιη κατανομή των «βαρών», την ισότιμη αντιμετώπιση κ.λπ.

Μέσα από την αλληλοβοήθεια και την αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων ξεπηδά και η ανάγκη της συλλογικής διεκδίκησης. Συχνά όλοι οι στρατιώτες γκρινιάζουν για κάποιο θέμα, αλλά δυστυχώς διστάζουν να βγουν στην αναφορά. Συνήθως πρέπει κάποιος να κάνει την αρχή και να πει αυτό που όλοι σκέφτονται! Οτι το κράτος δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη, αντίθετα στοχοποιεί εμάς, επικαλούμενο την «ατομική ευθύνη». Για το υψηλό κόστος διαβίωσης, για τα πανάκριβα πλυντήρια που διαχειρίζεται επιχειρηματίας εντός του στρατοπέδου, για τις ελλείψεις προϊόντων στο ΚΨΜ, τις κουβέρτες του 1970 (!), την τρύπια στέγη, τον χαλασμένο λέβητα ή τον θάλαμο - κατάψυξη, το κλειστό γυμναστήριο, την έλλειψη υποδομών άθλησης. Για τα μέτρα προστασίας από την πανδημία, την ανάγκη μαζικών και επαναλαμβανόμενων δωρεάν τεστ, για τη δωρεάν παροχή μασκών και αντισηπτικών, την αποσυμφόρηση και απολύμανση των κτιρίων, για την υπεύθυνη ιατρική ενημέρωση όλων μας για το εμβόλιο, ώστε να λυθούν απορίες και συγχύσεις, την επιτάχυνση του εμβολιασμού. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος...

Η διεκδίκηση ενισχύεται όσο γίνεται υπόθεση περισσότερων φαντάρων, όσο συζητάνε οι ίδιοι τι, πώς και γιατί αξίζει να αγωνιστούν, τι θα κάνει ο καθένας. Οσο η φωνή τους ακούγεται και έξω από τα «τείχη» ενός θαλάμου, μιας μονάδας, ενός στρατοπέδου. Οσο οι ίδιοι είναι τυπικοί στα καθήκοντά τους, τηρούν τους βασικούς κανόνες υγιεινής και συμβίωσης. Για παράδειγμα, μαζί με το αίτημα για τεστ για τον κορονοϊό, σε μια μονάδα οι φαντάροι σκέφτηκαν να φτιάξουν επιτροπή υγιεινής ώστε να φροντίσουν για την υγεία τους!

Με αυτόν τον τρόπο κερδίζουν τη συμπαράσταση ή την αναγνώριση αρκετών στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Αλλωστε υπάρχουν στελέχη που στα μάτια των κληρωτών είναι ψηλά, γιατί νοιάζονται για τις συνθήκες ζωής στις μονάδες, δίνουν βοήθεια αντί για «καμπάνες», προβληματίζονται για την κατάσταση μέσα και έξω από τα στρατόπεδα. Αναγνωρίζουν ότι η ζωή του λαού μέσα στην πανδημία θυσιάζεται για τα κέρδη κάποιων λίγων μεγαλομετόχων και φαρμακοβιομηχάνων, ακόμα κι αν πιστεύουν ότι «δεν μπορούμε να τα βάλουμε μαζί τους». Ανησυχούν όταν τα σχολεία των παιδιών τους ανοιγοκλείνουν χωρίς μέτρα προστασίας της υγείας, με τραγικές μορφωτικές και ψυχικές συνέπειες στη ζωή των μαθητών. Προβληματίζονται με την κυβέρνηση, που σπαταλά δισεκατομμύρια για πανάκριβους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς την ίδια στιγμή που παζαρεύει τα κυριαρχικά δικαιώματα και τον ενεργειακό πλούτο στο τραπέζι των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία, υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Ολα αυτά αντικειμενικά συζητιούνται ανάμεσα στους φαντάρους. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν κυβερνητικές αποφάσεις επιβάλλουν εγκλεισμό στα στρατόπεδα, οι ΝΑΤΟικοί σουλατσάρουν και συνεκπαιδεύονται δίπλα μας, έχουμε συναγερμό σε κάθε όξυνση των Ελληνοτουρκικών, κ.ο.κ. Ο θάλαμος, το ΚΨΜ είναι ένα μεγάλο χωνευτήρι των πιο διαφορετικών απόψεων. Εκεί ο «ψαγμένος» στρατιώτης μπορεί να ακουστεί, να προβληματίσει, να σπείρει τη ριζοσπαστική σκέψη. Με πολύτιμο εφόδιο το πόρταλ και κυρίως τον «Ριζοσπάστη», που η παρουσία του από μόνη της είναι ευκαιρία για συζήτηση. Με ανοιχτά αυτιά στην άποψη των υπολοίπων και αμείλικτη στάση απέναντι σε κάθε φασιστική - ρατσιστική φωνή, στον ανορθολογισμό, στον αντικομμουνισμό. Η απομόνωση των φασιστών είναι καθήκον κάθε σκεπτόμενου νέου και μπορεί να γίνει υπόθεση της πλειοψηφίας, όπως απέδειξε και η περίοδος ολοκλήρωσης της δίκης της ΧΑ.

Το επόμενο διάστημα η αξιοποίηση των Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο είναι μια πολύ καλή ευκαιρία συζήτησης με τους νέους στρατευμένους, αφού σε αυτές θα μάθουν από πρώτο χέρι τι λέει το ΚΚΕ και θα βρουν απαντήσεις σε κρίσιμα ζητήματα που τους αφορούν. Ιδιαίτερα το δεύτερο κείμενο πατάει ακριβώς σε ερωτήματα και ανησυχίες που όλοι έχουν.

Ο ελεύθερος χρόνος που έχουμε στο στρατό μπορεί να αξιοποιηθεί δημιουργικά, με τη μελέτη των Θέσεων, την καλύτερη παρακολούθηση των εξελίξεων, την απόκτηση νέων γνώσεων και τη διάδοσή τους.

Το καλύτερο δώρο στον εαυτό μας αλλά και σε έναν συμφάνταρο για να θυμάται την κοινή μας θητεία είναι το κείμενο των Θέσεων, μαζί με ένα καλό βιβλίο. Στις σελίδες του μπορεί να γνωρίσει καλύτερα τις ιδέες και τις αξίες μας, να κατανοήσει την ενότητα λόγων και έργων μας, να αναζητήσει βαθύτερες απαντήσεις μετά τη θητεία.

Καθένας μας μπορεί να «μετράει μέρες» μέχρι την απόλυση αλλά ταυτόχρονα μετράμε και μικρές νίκες, γερούς συναδελφικούς δεσμούς, νέες αγωνιστικές εμπειρίες.

Θοδωρής ΚΩΤΣΑΝΤΗΣ
732 Διεύθυνση Στρατιωτικών Εργων,Στρατόπεδο «Αποστολίδη»,Ξάνθη