Στις Θέσεις γίνεται αναφορά σε ορισμένα σημεία στο Brexit. Ετσι, σημειώνεται πως «οξύνεται ο ανταγωνισμός της ΕΕ με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Η συμφωνία ΕΕ - Βρετανίας για το Brexit θα οξύνει τον ανταγωνισμό στον χρηματοπιστωτικό τομέα στην Ευρώπη, αφού περιορίζεται βασικά στη διακίνηση εμπορευμάτων. Παράλληλα, αντανακλά τις πιέσεις που ασκούνται για την επίτευξη συμβιβασμών, που θα ισχυροποιήσουν τον ευρωατλαντικό άξονα, στον αντίποδα της δυναμικής της Κίνας. Αυτές οι πιέσεις θα αυξηθούν μετά τη νίκη των Δημοκρατικών στις εκλογές στις ΗΠΑ».
Οι Θέσεις αναφέρονται επίσης στη δυναμική που διαμορφώνει ένα τέτοιο γεγονός για τις αστικές τάξεις άλλων χωρών, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Των εναλλακτικών λύσεων που γεννά πλέον η αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού (η δυναμική άνοδος της Κίνας, η όξυνση των σχέσεων ΗΠΑ - Γερμανίας, το Brexit κ.λπ.) για τις αστικές κυβερνήσεις. Τμήματα των αστικών τάξεων κρατών όπως της Ιταλίας, που διαπιστώνουν ότι αποκομίζουν λιγότερα συγκριτικά οφέλη από τη συμμετοχή στην ενιαία αγορά της ΕΕ και στο ευρώ, εξετάζουν αλλαγές στην ιεράρχηση των διεθνών συμμαχιών τους». Σημειώνεται ακόμα η επίδραση του Brexit στη «σχετική προσαρμογή της γερμανικής θέσης (που επέτρεψε τον συμβιβασμό της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ) (...) κυρίως για να αποφευχθεί ένας νέος κλονισμός της ΕΕ μετά από το Brexit».
Σε ό,τι αφορά το ίδιο το Βrexit, το Κόμμα μας έχει τοποθετηθεί συγκεκριμένα στο παρελθόν. Στην ανάλυσή του ξεκινά από τον ίδιο το χαρακτήρα της ΕΕ, που από τη γέννησή της μέχρι σήμερα (ως μετεξέλιξη της ΕΟΚ) είναι μια διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία που εκφράζει και υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, στρέφεται κατά της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των άλλων λαϊκών στρωμάτων της Ευρώπης. Εκατομμύρια εργαζόμενοι στην ΕΕ βασανίζονται από τη φτώχεια, την ανεργία, τα άλλα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Οι Συνθήκες της ΕΕ στοχεύουν στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και στην αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, ώστε να αντεπεξέλθουν στον διεθνή ανταγωνισμό και να αυξήσουν τη δύναμή τους. Η ΕΕ είναι δύναμη πολέμων και επεμβάσεων, συμμαχεί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, όπως δείχνουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Βαλκάνια, Ουκρανία κ.ο.κ. Επιπλέον, πρωτοστατεί στον αντικομμουνισμό, που έχει γίνει επίσημη ιδεολογία της, και διαστρεβλώνει την Ιστορία. Αυτή η πορεία διαψεύδει και εκθέτει τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού, που προσπαθούν να καρφώσουν στο μυαλό των εργαζομένων ότι η ΕΕ μπορεί να «εξανθρωπιστεί», να γίνει φιλολαϊκή.
Ταυτόχρονα εκτιμάμε πως οι δυσκολίες στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, οι ανισότιμες σχέσεις μέσα στην ΕΕ και οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της, στο εσωτερικό των κρατών και μέσα στην ίδια την αστική τάξη κάθε κράτους, αποτελούν παράγοντες της εμφάνισης και ανάπτυξης του λεγόμενου ευρωσκεπτικισμού. Επί της ουσίας, εκφράζει τα συμφέροντα και τις στοχεύσεις τμημάτων του κεφαλαίου. Φορείς του ευρωσκεπτικισμού είναι εθνικιστικά, ρατσιστικά ή και φασιστικών αντιλήψεων κόμματα, αλλά και κόμματα που χρησιμοποιούν αριστερή ταμπέλα, ασκούν κριτική ή απορρίπτουν την ΕΕ και το ευρώ, υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα, αναζητούν άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, αλλά σε κάθε περίπτωση κινούνται εντός των καπιταλιστικών τειχών.
Ο ευρωσκεπτικισμός στη Βρετανία - που πρέπει να έχουμε υπόψη ότι είναι μια ισχυρή ιμπεριαλιστική δύναμη, πρώην αυτοκρατορία - έχει ισχυρή παράδοση. Η Βρετανία εντάχθηκε στην ΕΟΚ το 1973 και αποτέλεσε το 7ο μέλος της, σε περιβάλλον έντονων αντιπαραθέσεων ειδικά με τη Γαλλία, που πρόβαλε δύο φορές «βέτο», το 1961 και το 1967, επί Ντε Γκολ, ο οποίος αποκαλούσε τη Βρετανία «Δούρειο Ιππο των ΗΠΑ εντός της Ευρώπης». Διαχρονικά, ισχυρά τμήματα της βρετανικής αστικής τάξης εξέφραζαν την αντίθεσή τους σε βασικούς άξονες της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Ενώ είχε επικυρώσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις άλλες Συνθήκες, δεν συμμετείχε στην Ευρωζώνη, δεν είχε υπογράψει τη Συμφωνία Σένγκεν και κινείτο στο πλαίσιο ενός ειδικού καθεστώτος. Ετσι, το Brexit δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» αλλά εξέφρασε τα ιδιαίτερα συμφέροντα τμημάτων της βρετανικής αστικής τάξης. Η «επόμενη μέρα» στη Βρετανία μετά το Brexit δείχνει ότι η εξουσία παραμένει στα χέρια της αστικής τάξης και η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα παραμένουν τα θύματα της αντιλαϊκής πολιτικής και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η Βρετανία εξακολουθεί να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της στο ΝΑΤΟ και στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια.
Συμπερασματικά, η εκτίμηση του Κόμματός μας είναι ότι από μόνη της η έξοδος μιας χώρας από το κοινό νόμισμα ή την ίδια την ΕΕ δεν συνιστά προοδευτική λύση, αν δεν συνοδεύεται από τη ριζοσπαστική κοινωνικοπολιτική ρήξη με το σύστημα των μονοπωλίων, την ανατροπή του καπιταλισμού. Συνεπώς η σύγκρουση με την ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση της Ελλάδας από αυτήν την ιμπεριαλιστική ένωση, όπως και το ΝΑΤΟ, συνδέεται με την πάλη για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας και τη δημιουργία διεθνών σχέσεων στην υπηρεσία της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της κοινής πάλης των λαών.
Συμπερασματικά, η εκτίμηση του Κόμματός μας είναι ότι από μόνη της η έξοδος μιας χώρας από το κοινό νόμισμα ή την ίδια την ΕΕ δεν συνιστά προοδευτική λύση, αν δεν συνοδεύεται από τη ριζοσπαστική κοινωνικοπολιτική ρήξη με το σύστημα των μονοπωλίων, την ανατροπή του καπιταλισμού. Συνεπώς η σύγκρουση με την ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση της Ελλάδας από αυτήν την ιμπεριαλιστική ένωση, όπως και το ΝΑΤΟ, συνδέεται με την πάλη για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας και τη δημιουργία διεθνών σχέσεων στην υπηρεσία της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της κοινής πάλης των λαών. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή