Από τα «χρυσά κουτάλια» στο «θα ήμασταν χειρότερα αν…»
Με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), πρόδρομο της σημερινής ΕΕ, μια σειρά από φορείς όπως η Βουλή των Ελλήνων, το Υπουργείο Εξωτερικών κ.ά, δημοσίευσαν έναν πρώτο σχεδιασμό δράσεων-εκδηλώσεων με τίτλο «Ελλάδα-ΕΕ: 40 χρόνια πιο δυνατοί μαζί».
Και μόνο να απαντήσεις το τελικά ποιοι έγιναν πιο δυνατοί σε όλοι αυτήν την πορεία, θα απαιτούσε τόμους! Το να παραθέτεις νούμερα και ποσοστά είναι όντως μια μέθοδος που μπορεί να κάνει ένα επιχείρημα πιο πειστικό, ωστόσο δεν μπορεί πάντα να αποτυπώσει ολοκληρωμένα την πραγματικότητα. Είναι σίγουρο πως το επόμενο διάστημα μπροστά στους «εορτασμούς» θα κατακλυστούμε από μια σειρά «ευεργεσίες» της ΕΕ. Είναι ενδεικτικό ότι σε αυτή την πρώτη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σημείωσε πως «τα τελευταία 40 χρόνια αποτελούν τη μακρύτερη περίοδο ειρήνης… Με την ένταξη της χώρας στην Ευρώπη δικαίωσε τις προσδοκίες γενεών… κατοχύρωσε τα σύνορα μας.. απογείωσε την ύπαιθρο, τις υποδομές και τα συστήματα υγείας και παιδείας με κολοσσιαίους πόρους… Η ευρωπαϊκή Ελλάδα πέτυχε τα τελευταία 40 χρόνια όσα δεν πέτυχε στα 160 προηγούμενα χρόνια της νεότερης ιστορίας της».
Έτσι λογικά να μάθουμε πόσα δισεκατομμύρια πήρε η Ελλάδα για την αγροτική παραγωγή, δεν θα μάθουμε όμως ότι το 80% των επιδοτήσεων το λαμβάνει το 20% των δικαιούχων. Θα μάθουμε πόσα δισεκατομμύρια «απορροφήθηκαν» για τη δημιουργία σύγχρονων αυτοκινητόδρομων, αλλά δεν θα μάθουμε πόσα έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια ο λαός στα διόδια. Θα μάθουμε ότι η ΕΕ και η Ελλάδα δεν συμμετέχει σε πολέμους, αλλά δεν θα μάθουμε πόσους χιλιάδες νεκρούς δημιούργησαν οι «φιλανθρωπικές» αποστολές στη Γιουγκοσλαβία.
Για την Υγεία και την Παιδεία η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε ποια «προσφορά» θα διαφημίσουν… Αν κρίνουμε βέβαια ότι η σύγκριση γίνεται από το 1821 και έπειτα όπως λέει ο αντιπρόεδρος, μάλλον θα εννοούν πως στα μαθηματικά αντί για άβακα πλέον μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει κομπιουτεράκι και πως αντί για βότανα, υπάρχει πλέον και το depon…
Φυσικά δεν θα μάθουμε ποτέ από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα της ΕΕ. Υπάρχουν άραγε κάποιοι βαρόνοι του χρήματος από τον Μεσαίωνα που έχουν αφήσει με διαθήκη την περιουσία τους και την «τρώμε» τώρα εμείς; Η μήπως προέρχονται και αυτά από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι των κρατών-μελών και τους τεράστιους φόρους που πληρώνουν;
Θα έχουμε την ευκαιρία και σε επόμενα φύλλα του «Οδηγητή» να αναδείξουμε πλευρές αυτής της πορείας. Το πώς για παράδειγμα έχουν επηρεάσει τη ζωή μας μια σειρά από σταθμούς στην ιστορία της ΕΕ ή το πολύ απλό ζήτημα πως για παράδειγμα η ΕΕ δεν είναι κάποια ήπειρος, αλλά ένας συγκεκριμένος οργανισμός. Με λίγα λόγια αν δεν ήταν η Ελλάδα στην ΕΕ δεν σημαίνει ότι με τη μετακίνηση τεκτονικών πλακών θα βρισκόταν ξαφνικά στην Αμερική!
Σε αυτό το κείμενο θα προσπαθήσουμε όμως να φωτίσουμε το εξής θέμα: Τη δεκαετία του 1980 κυβερνήσεις άλλα και όλα τα αστικά κόμματα έλεγαν στον λαό πως αφού καταφέραμε και μπήκαμε στην ΕΕ θα «τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια». Πλέον όποτε ανοίγει σχετική συζήτηση ακούς το «ναι, αλλά αν δεν ήμασταν στην ΕΕ θα ήταν χειρότερα». Τι έχει κάνει λοιπόν το 74% στην Ελλάδα να τοποθετείται σύμφωνα με μετρήσεις με προβληματισμό απέναντι σε αυτή την Ένωση; Θα παραθέσουμε ορισμένα στοιχεία και δεσμευόμαστε ότι θα επανέλθουμε!
«Η ΕΕ βασίζεται στις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να αναφέρουμε ποιος έχει διατυπώσει την παραπάνω πρόταση. Μπορεί να είναι από ομιλία της Μέρκελ, του Μητσοτάκη, του Τσίπρα οποιουδήποτε τέλος πάντως αναφέρεται στην ΕΕ σαν να είναι η ενσάρκωση των «πανανθρώπινων ιδανικών» που μπορεί να έχει προβλήματα, αλλά θα τα ξεπεράσει αν επιστρέψει στις «ιδρυτικές της αξίες».
Βεβαίως και υπάρχει. Προφανώς και σήμερα οι λαοί στην ΕΕ δεν είναι υποχρεωμένοι αν παράγουν για παράδειγμα 100 κιλά πατάτες, τα 90 να τα δίνουν στον αφέντη τους. Αλλά προφανώς η εξέλιξη της κοινωνίας από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό δεν έγινε επειδή κάποια στιγμή σε μια ωραία αίθουσα, πρωθυπουργοί από 6 χώρες αποφάσισαν να δημιουργήσουν την ΕΟΚ. Το πόσο ελεύθερος είναι κάποιος βρίσκεται σε άμεση σχέση με την ικανότητα που έχει να ικανοποιεί της ανάγκες του. Όμως οι ανάγκες ενός ανθρώπου σήμερα δεν είναι οι ίδιες με εκείνες κάποιου που ζούσε 50 χρόνια πριν. Σήμερα πολλά πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές αλλά τη δεκαετία του 1980 υπολογιστή δεν είχε σχεδόν κανείς.
Ας δούμε λοιπόν ποιες ελευθερίες έχουν οι καπιταλιστές στην ΕΕ και ποιες οι εργαζόμενοι και η νεολαία:
Οι καπιταλιστές στην Ελλάδα που είχαν εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας μετέφεραν την παραγωγή τους σε άλλες χώρες πετώντας στην ανεργία χιλιάδες σε πόλεις της Βόρειας Ελλάδας.
Οι καπιταλιστές μεγάλων αγροτοδιατροφικών επιχειρήσεων της Γερμανίας έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν εποχικά εργαζόμενους από τη Ρουμανία και την Πολωνία με ελάχιστο κόστος ακόμα και την περίοδο της πανδημίας, όταν τα ταξίδια είχαν απαγορευτεί…
Σίγουρα η κοινοβουλευτική δημοκρατία ως μορφή άσκησης εξουσίας δεν είναι ίδιας μορφής με καθεστώτα όπως για παράδειγμα αυτό της Σαουδικής Αραβίας, που η εξουσία μεταβιβάζεται κληρονομικά ανάμεσα σε μέλη της βασιλικής οικογένειας. Δεν μπορεί να εξαντληθεί με την παράθεση μόνο ορισμένων στοιχείων το γιατί το ΚΚΕ χαρακτηρίζει την αστική δημοκρατία ως δικτατορία των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και συνολικά των κεφαλαιοκρατών. Όμως σίγουρα κάποιος θα προβληματιστεί όταν εξ αρχής μάθει πως η ΕΕ και μάλιστα η Ελλάδα –με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- εξήγαγε πολεμικό υλικό στη χώρα της Σαουδικής Αραβίας που μεταξύ άλλων ευθύνεται για τη σφαγή του λαού της Υεμένης!
Όμως, ας δούμε ορισμένα επιπλέον παραδείγματα από τη «δημοκρατία» της ΕΕ:
⇒ Στο 40% των ευρωπαϊκών χωρών δεν επιτρέπεται σε εργαζόμενους να συμμετάσχουν σε σωματεία.
⇒ Στο 68% με μια σειρά νομικές διατάξεις παραβιάζουν το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία.
⇒ Υπερασπιστής του «θεμέλιου λίθου» της ΕΕ από τη δημιουργία της ήταν ο αξιωματικός του χιτλερικού στρατού Βάλτερ Χάλσταϊν που διατέλεσε πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Έτσι μάλλον δεν είναι και τόσο ξένο προς τις «δημοκρατικές ευαισθησίες» της ΕΕ να συνεργάζεται με αυταρχικά καθεστώτα, όπως αυτό του Ερντογάν στην Τουρκία και να στηρίζει φασιστικά παραστρατιωτικά τάγματα στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα σε χώρες μέλη της, όπως η Πολωνία, απαγορεύεται η δράση Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Στο όνομα της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας» (έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πώς αρχικά εξοπλίζονται και εκπαιδεύονται αυτοί οι τρομοκράτες…) η ΕΕ έχει θεσπίσει θεσμούς για την αντιμετώπιση της «ριζοσπαστικοποίησης». Σε άλλο άρθρο αυτού του τεύχους του «Οδηγητή» γράφουμε αναλυτικά για τις πρόσφατες εξελίξεις με τον τρομονόμο στην τέχνη, που σχετίζεται με τα παραπάνω. Αξίζει ωστόσο να θυμίσουμε ότι με αυτή την πρόφαση πριν κάποια χρόνια στο Βέλγιο είχαν υποχρεώσει δασκάλους και καθηγητές να ρουφιανέψουν ποιοι μαθητές και φοιτητές είχαν δείξει δείγματα «ριζοσπαστισμού»!
Ασφαλώς και υπάρχει και κράτος και δίκαιο. Δεν ζούμε σε πρωτόγονες κοινωνίες. Οι θεσμοί αυτοί εξελίχθηκαν σε μια πορεία αιώνων εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας. Βασικό στοιχείο που επέβαλε τη δημιουργία τους είναι πως στην κοινωνία υπάρχουν κοινωνικές τάξεις που δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα, ακριβώς γιατί δεν έχουν όλες οι τάξεις τα «κλειδιά» της οικονομίας στα χέρια τους. Χρειάζονται, λοιπόν, μηχανισμοί που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντα της τάξης που είναι κυρίαρχη, για να μπορεί αποτελεσματικά να ασκεί την εξουσία της. Δεν μπορούμε να εξαντλήσουμε το θέμα του κράτους σε αυτό το κείμενο. Ας δούμε όμως ορισμένα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι το «κράτος δικαίου» δεν λύνει τα προβλήματα όλης της κοινωνίας αλλά προωθεί τελικά τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών.
Το αστικό κράτος για παράδειγμα της Ελλάδας, στο άρθρο 107 του Συντάγματος που έχουν αφήσει «ανέγγιχτο» όλες οι κυβερνήσεις, μαζί με άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις διασφαλίζει ότι ένας εφοπλιστής θα πληρώνει όσο φόρο καταβάλει και ένας μηχανικός στο πλοίο του. Η μεταξύ τους διαφορά είναι ότι όσα κερδίζει ο πρώτος σε μια μέρα ο δεύτερος δεν τα βγάζει ούτε σε 10 χρόνια!
Στα πλαίσια της ΕΕ, τα κράτη μέλη τροφοδοτούν με εκατοντάδες δισεκατομμύρια τις μεγάλες επιχειρήσεις. Για παράδειγμα όλοι έχουμε δει μια πινακίδα σε έναν μεγάλο δρόμο που η σημαία της ΕΕ «κυματίζει» μαζί με νούμερα που σε ζαλίζουν… Σε αυτές τις πινακίδες λοιπόν αναφέρονται και οι κατασκευαστικές εταιρείες που αναλαμβάνουν το έργο. Θα αναρωτηθεί κανείς που είναι το κακό; Πρώτον ότι αυτά τα χρήματα προέρχονται από τη φορολογία των λαών στην ΕΕ και αυτές οι εταιρείες τα παίρνουν σχεδόν «τζάμπα». Δεύτερον ότι έργα που δεν αποδίδουν κέρδος στις εταιρείες (στους δρόμους πληρώνουμε διόδια…) για έναν περίεργο λόγο δεν χρηματοδοτούνται ποτέ! Το 2017 έγινε σεισμός στη Μυτιλήνη. Οι ζημιές ξεπέρασαν τα 54 εκατομμύρια ευρώ. Η «φιλεύσπλαχνη» όμως ΕΕ για να αποκατασταθούν οι βλάβες και να γίνουν έργα αντισεισμικής θωράκισης έδωσε 1,3 εκ. ευρώ. Αυτό συμβαίνει για οποιοδήποτε έργο θα μπορούσε σήμερα να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.
Στο ανθρώπινο είδος ανήκει και ο καπιταλιστής και ο εργάτης. Τώρα βέβαια τι ακριβώς άνθρωπος είναι ο καθένας θέλει μεγάλη συζήτηση. Το ΚΚΕ τον πρώτο τον χαρακτηρίζει ως «κοινωνικό παράσιτο», και τον δεύτερο δημιουργό του πλούτου όλης της κοινωνίας. Το γιατί μπορεί κανείς να το δει με την εμπειρία του πρόσφατου χιονιά. Υπήρχαν κάποιοι εργάτες, οι «εναερίτες», που ανέβαιναν στις κολώνες της ΔΕΗ σε ύψος 10 μέτρων για να διορθώσουν τις βλάβες και κάποιοι μέτοχοι εταιρειών ηλεκτρισμού που δεν ξέρουν τι είναι το βραχυκύκλωμα.
Όμως ας δούμε πάλι κάποια στοιχεία για το ποια δικαιώματα τελικά προστατεύονται στην ΕΕ:
Με δικαστική απόφαση της ΕΕ προστατεύεται το δικαίωμα του εργοδότη να απολύει μια έγκυο γυναίκα αν απλά δεν επικαλεστεί ότι ο λόγος που την απολύει δεν είναι η εγκυμοσύνη! Και έχουν το θράσος, κυβερνήσεις και θεσμοί της ΕΕ, να λένε ότι θα κάνουν τα πάντα για να «υπερασπιστούν» τις γυναίκες.
Όσο για την προστασία των πιο «ευάλωτων» συνανθρώπων μας αξίζει να αναφέρουμε ένα όχι και τόσο γνωστό πρόγραμμα της ΕΕ. Λέγεται «Dying to Work», και δίνει το «δικαίωμα» στους ανθρώπους που έχουν διαγνωστεί με κάποια ανίατη ασθένεια να μπορούν να δουλεύουν ως τον θάνατο! Για τέτοιο «ανθρωπισμό» μιλάμε…
Αυτό είναι, μάλλον, το τελευταίο οχυρό για κάθε υπερασπιστή της ΕΕ, όταν του έχουν τελειώσει όλα τα άλλα επιχειρήματα. Αν είναι, μάλιστα, και λίγο διαβασμένος μπορεί να συμπληρώσει ότι για την ανυπολόγιστη συμβολή της ΕΕ στην ειρήνη, της έχουν δώσει μέχρι και το σχετικό βραβείο Νόμπελ, το 2012.
Η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ έχει πάρει μέρος ούτε σε 1, ούτε σε 2, αλλά σε 9 ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Σομαλία, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Ουκρανία, Μάλι και Συρία, μόνο τα τελευταία 20 χρόνια. Σε πολλούς από αυτούς συνεργάστηκε στενά με τον δολοφονικό μηχανισμό του ΝΑΤΟ και η Ελλάδα είχε άμεση εμπλοκή. Αλλώστε, τα 21 από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ, είναι και μέλη του ΝΑΤΟ.
Για να δούμε, ενδεικτικά, πώς βίωσε την «ειρηνική πολιτική» της ΕΕ ο λαός της Γιουγκοσλαβίας…
Μετά την επαναφορά του καπιταλισμού στα Βαλκάνια, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η ΕΕ ανέλαβε ενεργό δράση, αξιοποιώντας όλα τα μέσα, για το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας σε πολλά μικρά κράτη. Αυτό εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων της, που «έτριβαν τα χέρια τους» για τη νέα αγορά που ανοίγονταν μπροστά τους. Ακολούθησε η επέμβαση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ το 1999, με τη συμβολή όλων των κρατών - μελών της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας.
Για 78 μέρες, η Γιουγκοσλαβία ισοπεδωνόταν με 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν με απεμπλουτισμένο ουράνιο, μια πολύ επικίνδυνη καρκινογόνα ουσία. Πάνω από 3.500 άνθρωποι, ανάμεσά τους και πάνω από 400 παιδιά, σκοτώθηκαν και χιλιάδες τραυματίστηκαν.
Απο τον Οδηγητή
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.odigitis.gr/