Τι... μάθαμε στο συνέδριο του ΜέΡΑ25

 Τις ίδιες ξανασερβιρισμένες απάτες στον λαό, από τότε που όπως μάθαμε... έπαιρνε τα μέτρα της τρόικα, ως υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ που έστρωσε τον δρόμο στο τρίτο μνημόνιο, περιλάμβανε η ομιλία του γραμματέα του ΜέΡΑ25 Γ. Βαρουφάκη, με την οποία ολοκληρώθηκε την Κυριακή το 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριο του κόμματος.

Δεν ήταν βέβαια και το μόνο που μάθαμε από την εν λόγω ομιλία που είχε «πολύ νόημα».

-- Μάθαμε ακόμη ότι οι «τροϊκανοί» «προτιμούν να πεθάνουν παρά να ενεργοποιήσουν την πράσινη μετάβαση μέσω της σύμπραξης ΕΤΕπ - ΕΚΤ», υλοποιώντας τη «ριζοσπαστική» πρόταση του ΜέΡΑ25 που προβλέπει «η Ευρώπη να επενδύει τουλάχιστον 500 δισ. κάθε χρόνο στην πράσινη Ενέργεια, στις πράσινες συγκοινωνίες (...) από ομόλογα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων την τιμή των οποίων θα στηρίζει η ΕΚΤ».

Δεν ξέρουμε αν οι «τροϊκανοί» έχουν τάσεις αυτοκτονίας, σίγουρα πάντως θα πεθάνουν από τα γέλια ακούγοντας να βαφτίζεται το Ταμείο Ανάκαμψης που ψήφισαν πριν από μερικούς μήνες και που πίνουν νερό στο όνομά του οι επιχειρηματικοί όμιλοι, μαζί με ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και λοιπούς, ως σχέδιο «πράσινης μετακαπιταλιστικής φεμινιστικής κοινής ευημερίας».

Χρειάζονται βέβαια κάτι τέτοια «φρουφρού κι αρώματα» για να κρύψεις ότι το «όραμα» αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά το νέο «πράσινο» Deal ώστε να ανοίξουν τα νέα πεδία κερδοφορίας, με μπόλικο κρατικό χρήμα και βαρύ λογαριασμό που θα φορτωθεί στους λαούς, με νέα κρατικά δάνεια, αναδιαρθρώσεις, ενεργειακή φτώχεια, «πράσινα» χαράτσια και πανάκριβα «πράσινα» εμπορεύματα.

-- Μάθαμε ακόμα ότι για να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό «πρέπει να πάμε πολύ πέρα από τον Πράσινο Κεϊνσιανισμό, που ναι μεν είναι αναγκαίος, αλλά δεν είναι ικανός να φέρει την ανατροπή. Για αυτό πρέπει να περάσουμε από την αναδιανομή πλεονασμάτων στην αναδιανομή των μέσων παραγωγής».

Οτι το «δικό του» «Green Deal» δεν είναι σαν αυτό των «νεοφιλελεύθερων», σοσιαλδημοκρατών και λοιπών που έχουν σκοπό να θωρακίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το δικό του «Green Deal» θα τον ανατρέψει τον καπιταλισμό, εφαρμόζοντάς τον, και με τους καπιταλιστές να «αναδιανέμουν τα μέσα παραγωγής».

Τι να τα κάνουν άλλωστε; Αφού στην πολιτική οικονομία αλά Βαρουφάκη «για πρώτη φορά το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν έχει ανάγκη την κερδοφορία», επειδή πλέον «θεμελιώνεται σε ψηφιακά φέουδα και μεγάλες ροές κρατικού χρήματος», σαν κι αυτές που προτείνει να γίνουν λίγο μεγαλύτερες με τα «πράσινα» πακέτα.

Δεν είναι βέβαια ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος τέτοιος «ταχυδακτυλουργός» που προσπάθησε να κρύψει τον «λαγό» - την καπιταλιστική κερδοφορία και την ένταση της εκμετάλλευσης, που αποτελούν την καρδιά του εκμεταλλευτικού συστήματος - μέσα στο «καπέλο» επιμέρους πλευρών και φαινομένων που αποσπά από το καπιταλιστικό σύστημα. Τα ίδια «κόλπα» άλλωστε έκανε και προ δεκαετίας με τα περί «καζινοκαπιταλισμού», για να κρύψει τον χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης ως κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου.

-- Δεν είναι να απορεί κανείς που μια τέτοια «ανατροπή» χρειάζεται προτάσεις που «ακούγοντάς τες οι μέσοι μη ριζοσπαστικοποιημένοι πολίτες θα αναλογιστούν: "Κάτσε μισό λεπτό. Αυτό θα μπορούσαν να το κάνουν. Νόμιμο είναι. Τεχνικά γίνεται. Γιατί δεν το κάνουν;" Ετσι ριζοσπαστικοποιούμε τον μέσο πολίτη. Βάζοντας στο μυαλό της, στο μυαλό του την επαναστατική ιδέα ότι ναι, υπάρχει εναλλακτική ακόμα και εντός του σαθρού, παρόντος συστήματος».

Ξέραμε βέβαια ότι έτσι «ριζοσπαστικοποιούν» δυνάμεις όπως το ΜέΡΑ25: Καρφώνοντας πιο βαθιά τις αυταπάτες πως οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού μπορούν να ικανοποιηθούν και χωρίς να χάσει το κεφάλαιο, πολύ περισσότερο με μια άλλη «φιλολαϊκή» διαχείριση της στρατηγικής του κεφαλαίου. Σέρνοντας λαϊκές δυνάμεις να αναζητούν «εναλλακτική» από τοίχο σε τοίχο «εντός του σαθρού, παρόντος συστήματος».

Γι' αυτό και δεν θα μπορούσε να λείπει από το «μενού» και η χιλιομασημένη επίθεση στο ΚΚΕ, ότι «τα παραπέμπει όλα στον σοσιαλισμό» και «μας χαρακτηρίζει αναχώματα του συστήματος επειδή προτείνουμε λύσεις υπέρ των απροστάτευτων, οι οποίες θα μπορούσαν να εφαρμοστούν ακόμα και στο σημερινό πλαίσιο». Κι αυτό μάλιστα με το... ακράδαντο παράδειγμα ότι το ΚΚΕ μιλάει για διαγραφή χρεών και πανωτοκίων των λαϊκών οικογενειών (στον σοσιαλισμό μάλλον) αντί να συντάσσεται με τις «ρεαλιστικές» προτάσεις του ΜέΡΑ25 τα σπίτια των χρεωμένων λαϊκών οικογενειών να ξεπουλιούνται σε δημόσιο αντί για ιδιωτικό fund!

Τελικά, δηλαδή, όσο ζούμε μαθαίνουμε.

Το μόνο που ξέρουμε πάντως είναι ότι πλέον δεν έχουμε 2015: Γνωρίζει κανείς καλά το πώς αυτή η λογική στο όνομα του «ρεαλισμού» εντός των τειχών του συστήματος έφτασε να καλεί τον λαό να διαλέγει μνημόνια, στέλνοντας και χιλιάδες εργαζόμενους στην απογοήτευση και μοιρολατρία - βούτυρο στο ψωμί του συστήματος.

Και αυτή η πείρα χρειάζεται και σήμερα να αξιοποιηθεί, για να αχρηστεύσει ο λαός και τις νέες παγίδες που στήνονται. Οι εργαζόμενοι, κάθε καλοπροαίρετος αγωνιστής που προβληματίζεται και αναζητεί διέξοδο στην πάλη, μπορούν να δουν καλύτερα σήμερα ποια είναι η πολιτική γραμμή που εξασφαλίζει και την κλιμάκωση της αναμέτρησης με την πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου και την προοπτική που πρέπει να έχει, για να χειραφετούνται εργατικές - λαϊκές δυνάμεις από τον καπιταλιστικό «μονόδρομο».