«Αναμμένος δαυλός» η διάσπαση της πρόληψης από την κατάσβεση

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΑΠΟ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Ανυπεράσπιστα τα δάση, εξαιτίας της πολιτικής εμπορευματοποίησης της γης, της κρατικής υποχρηματοδότησης και της διαχείρισης με όρους «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο

Με τα δάση και τα σπίτια που κάηκαν αυτή τη βδομάδα στην Αττική, στην Εύβοια, στην Ηλεία και σε άλλες περιοχές, να καπνίζουν ακόμα, η κυβέρνηση θριαμβολογεί προκλητικά για την «ετοιμότητα» και την «άμεση ανταπόκριση» του κρατικού μηχανισμού, προσπαθώντας να οικειοποιηθεί ακόμα και την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία με την οποία χιλιάδες πυροσβέστες, με πενιχρά μέσα, δίνουν όλες αυτές τις μέρες τη μάχη με τις φλόγες.

Το έργο βέβαια το έχουμε ξαναδεί. Οπως σε κάθε αντιπυρική περίοδο, έτσι και φέτος, το κράτος, η Πολιτική Προστασία, η κυβέρνηση, διαφημίζουν τον «αγώνα» που κάνουν για την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών, για την ενοικίαση ακριβών εναέριων μέσων, αντιπαρατίθεται με τα άλλα αστικά κόμματα για το πόσο έγκαιρα κατασβέστηκε μια πυρκαγιά, πόσα μέσα, επίγεια και εναέρια, πόσο προσωπικό διατέθηκαν.

Οπως κάθε χρονιά, έτσι και φέτος, για τις βιβλικές καταστροφές του περιβάλλοντος και τα εκατοντάδες καμένα σπίτια, για την καταστροφή της περιουσίας του λαού, φταίνε τα «ακραία καιρικά φαινόμενα», η κλιματική αλλαγή. Στη χειρότερη περίπτωση, ένοχος είναι ο τρόπος διαχείρισης του συμβάντος, ή τα επιχειρησιακά όργανα.

Πέρα από όλες τις άλλες σημαντικές πλευρές του ζητήματος, που οδηγούν κάθε χρόνο στο να μετράμε μεγάλες απώλειες σε δάση, περιουσίες, ακόμα και ζωές, ένα κομβικό σημείο για τις δασικές πυρκαγιές είναι η διάσπαση της πρόληψης από την κατάσβεση, με καταστροφικά αποτελέσματα.

Για την Ιστορία, η μεταφορά της δασοπυρόσβεσης στην Πυροσβεστική πραγματοποιήθηκε το 1998, από την τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, για «δημοσιονομικούς λόγους» κατά δήλωση του τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη. Οι συνέπειες αυτού του νέου σχεδιασμού δεν άργησαν να φανούν: Την αμέσως επόμενη αντιπυρική περίοδο κάηκαν 929.010 στρέμματα δασικών εκτάσεων και 5 πυροσβέστες.

Αυτή η πολιτική, που εφαρμόζεται απαρέγκλιτα από όλες τις κυβερνήσεις, έχει αφήσει τα δάση χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς διαχείριση και τη Δασική Υπηρεσία άδεια από προσωπικό, χωρίς μέσα, υποδομές, χωρίς δυνατότητα να μελετά και να εκτελεί δασοτεχνικά έργα.

Ετσι, αντί η βασική προσέγγιση στη διαφύλαξη των δασών να είναι η αντιπυρική προστασία, με προτεραιότητα στην πρόληψη και στην έγκαιρη, επίγεια πρόσβαση στο σημείο των περιστατικών, σήμερα κυριαρχεί η «αναμονή της πυρκαγιάς» και η αντιμετώπισή της είτε από τον δρόμο, είτε από τον αέρα.

Η αντιπυρική προστασία έχει ως περιεχόμενο την πρόληψη, την προκαταστολή και τη δασοπυρόσβεση. Θα μπορούσε να αποβεί σωτήρια για τα δάση αν ήταν αναπόσπαστο τμήμα της οργανωμένης, επιστημονικά σχεδιασμένης, ολοκληρωμένης διαχείρισης και προστασίας των δασών, πράγμα που δεν συμβαίνει και δεν μπορεί να συμβεί σε ένα σύστημα που υπολογίζει τα πάντα - άρα και τα δάση - με όρους «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, σε βάρος της προστασίας τους και της αξιοποίησής τους για τις ανάγκες του λαού.

Διαλυμένη η Δασική Υπηρεσία

Το ορθά διαχειριζόμενο δάσος, με σωστή και ολοκληρωμένη εκτίμηση των παραγωγικών του δυνατοτήτων και εφαρμογή των αρχών της αειφορίας, είναι πολύ πιο προστατευμένο απέναντι σε πυρκαγιές, ενώ παράγει και περισσότερα υλικά και άυλα αγαθά (ξυλεία, θηράματα, νερό, καρπούς, αναψυχή κ.λπ.).

Μια τέτοια επιστημονική διαχείριση προβλέπει καθαρισμούς, αντιπυρικές μελέτες, δασοτεχνικά έργα, συντήρηση και βελτίωση του δασικού οδικού δικτύου, ρητίνευση, σχεδιασμένες υλοτομίες, βελτίωση υποδομών, διαχείριση των υδάτων, δίκτυα υδατοδεξαμενών - πυροσβεστικών κρουνών, ειδικές παρεμβάσεις στη σύνθεση της βλάστησης κ.λπ., με βάση τα σχέδια διαχείρισης και βέβαια με την αναγκαία χρηματοδότηση.

Ετσι θα προστατεύονταν σε επιστημονική βάση, ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες, τα δασικά συμπλέγματα. Ετσι θα συγκρατούνταν ο ορεινός και ημιορεινός πληθυσμός στις εστίες του, ενώ η προστασία των δασών θα πρόσφερε παράλληλα προστασία και στα πεδινά, από πλημμυρικά φαινόμενα και προσχώσεις.

Πώς θα γίνει αυτό όμως όταν η γη αντιμετωπίζεται ως χρυσοτόκο εμπόρευμα και ως πεδίο επενδύσεων για τα κέρδη; Οταν οι δημοσιονομικοί κόφτες περιορίζουν στο ελάχιστο τα κονδύλια για τη δασοπροστασία, προκειμένου να μη στερηθεί το κεφάλαιο περισσότερες απαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις;

Είναι χαρακτηριστικό ότι για την προστασία του 65% του εδάφους της χώρας, που είναι δάση, διατίθεται μόνο το 0,04% του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ από τα συνολικά 17,7 εκατομμύρια ευρώ που ζητούσαν φέτος τα Δασαρχεία όλης της χώρας για έργα αντιπυρικής θωράκισης, η κυβέρνηση πίστωσε μόλις 1,7 εκατομμύρια ευρώ.

Την ίδια στιγμή η Δασική Υπηρεσία, η κατ' εξοχήν αρμόδια υπηρεσία, παραμένει υποχρηματοδοτούμενη, υποστελεχωμένη και αποκομμένη από το αντικείμενό της, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Διαχείριση στα περισσότερα δασικά συμπλέγματα της χώρας δεν υπάρχει, οι Δασικές Υπηρεσίες βρίσκονται σε τραγική κατάσταση και η κρατική χρηματοδότηση δεν επαρκεί για να υλοποιηθούν ούτε τα απολύτως απαραίτητα έργα, όπως η διάνοιξη και συντήρηση αντιπυρικών ζωνών και δασικών δρόμων.

Υπονόμευση της προστασίας των δασών

Η άκρη του νήματος οδηγεί στα κερδοσκοπικά παιχνίδια με τη γη, που την αφήνουν ανυπεράσπιστη απέναντι στη βουλιμία των μονοπωλιακών ομίλων. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις «επενέβησαν» ακόμα και στο Σύνταγμα, με στόχο τον αποχαρακτηρισμό δασών. Τέτοια παραδείγματα είναι η μετονομασία δασικών εκτάσεων σε «χορτολιβαδικές», «βοσκοτόπους», «οικιστικές πυκνώσεις» κ.ά. που έγιναν από διαφορετικές κυβερνήσεις.

Ο στόχος είναι κοινός: Η διάθεση αυτών των εκτάσεων σε επιχειρήσεις κατασκευαστικές, τουριστικές, ξενοδοχειακές και βέβαια στα μονοπώλια της «πράσινης Ενέργειας». Αυτή η πολιτική είναι που ανάβει τελικά το δαδί, σ' αυτήν πρέπει να επικεντρώσει τα πυρά του ο λαός για να σώσει τα δάση, το περιβάλλον, την ίδια τη ζωή του.

Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ για τις νέες καταστροφικές δασικές πυρκαγιές είναι τεράστιες. Επιβεβαιώνουν πλήρως τις προειδοποιήσεις, και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι:

Οσο τα δάση και η γη αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα και κυριαρχεί η λογική του κόστους - οφέλους.

Οσο δεν γίνεται ολοκληρωμένη διαχείριση των δασών, όσο συνεχίζεται ο διαχωρισμός της πρόληψης από την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών.

Οσο συνεχίζεται η ανύπαρκτη ουσιαστικά πρόληψη από την αποψιλωμένη από επιστημονικό προσωπικό, μέσα και με μηδενική χρηματοδότηση Δασική Υπηρεσία.

Οσο μεγαλώνουν οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού και μέσων και στην αναγκαία οργάνωση των επίγειων δυνάμεων από την Πυροσβεστική Υπηρεσία, πολιτική που χαρακτηρίζει τη σημερινή αλλά και την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Τόσο οι καταστροφές δασών και λαϊκών περιουσιών θα γίνεται «καθημερινή συνήθεια».

Το ΚΚΕ αποκαλύπτει ότι είναι ίδιος ο ένοχος, ίδιος ο αντίπαλος που καταστρέφει δάση, περιουσίες, που επιδιώκει την ένταση της εκμετάλλευσης και καταδικάζει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε μισή ζωή.

Η προστασία της ίδιας της ζωής και του περιβάλλοντος είναι υπόθεση της εργατικής τάξης και των κοινωνικών της συμμάχων, από σήμερα μέχρι την εργατική εξουσία που θα εξασφαλίσει την ολοκληρωμένη προστασία του περιβάλλοντος, των δασών, της ίδιας της ζωής του λαού.