Λειαίνουν τις γωνίες

«Μετά βαΐων και κλάδων» ανακοινώθηκε χτες η περίφημη «αμυντική συμφωνία» Γαλλίας - Ελλάδας, η οποία εκτός από όλα τα άλλα περιλαμβάνει και ένα γενναίο εξοπλιστικό πακέτο, που θα πληρώσει μέχρι δεκάρας ο ελληνικός λαός στη γαλλική πολεμική βιομηχανία. Για να λειάνει τέτοιες γωνίες και να στηρίξει τη συμφωνία, που προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της επικίνδυνης ιμπεριαλιστικής εμπλοκής, η κυβέρνηση και τα επιτελεία της έχουν ξεκινήσει μια προπαγανδιστική επίθεση για την «αναγκαιότητα» και τα «οφέλη» από την ελληνογαλλική συμφωνία.

Λένε μεταξύ άλλων ότι οι γαλλικές φρεγάτες, τις οποίες θα προμηθευτεί το Πολεμικό Ναυτικό, μεταβάλλουν τον συσχετισμό στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο σε βάρος της Τουρκίας και ότι έτσι ενισχύεται η άμυνα της χώρας. Λένε ψέματα. Τα εξοπλιστικά προγράμματα όλων των κυβερνήσεων, και της σημερινής, δεν καθορίζονται με βάση τις ανάγκες της άμυνας και της προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά κυρίως από τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και τον ρόλο που αναλαμβάνουν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις σε αυτόν.

Η ελληνική αστική τάξη έχει βλέψεις να πρωταγωνιστήσει στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ανταγωνιστικά προς την Τουρκία, και αυτό προϋποθέτει ισχυρό Πολεμικό Ναυτικό. Γι' αυτό ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο μέρος των πολεμικών πλοίων δεν περιπολεί στα ελληνικά νησιά, αλλά στις ανοιχτές θάλασσες της Μεσογείου, συμμετέχοντας στις δεκάδες ΝΑΤΟικές αποστολές από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τις ακτές της Βόρειας Αφρικής.

Αυτόν τον ρόλο του ΝΑΤΟικού «χωροφύλακα» στην περιοχή θέλει να ενισχύσει η ελληνική κυβέρνηση, βάζοντας τις Ενοπλες Δυνάμεις και τον λαό πιο βαθιά στη δίνη των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε την «αμυντική συμφωνία» ως το πρώτο βήμα για τον ευρωστρατό, αποκαλύπτοντας ότι το εξοπλιστικό πρόγραμμα που τη συνοδεύει έχει «προστιθέμενη γεωπολιτική αξία» και ελάχιστα έχει να κάνει με την άμυνα της χώρας.

Λένε ακόμα ότι η συμφωνία με τη Γαλλία, μετά την αντίστοιχη για τα «Rafale», σηματοδοτεί την «απεξάρτηση» από την αμερικανική πολεμική βιομηχανία και τη στροφή στην ευρωπαϊκή, ενισχύοντας τον ρόλο της ΕΕ, άρα και της Ελλάδας, στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής συμμαχίας. Και εδώ το πράγμα «μυρίζει»...

Πρώτα απ' όλα, καμία διαφορά δεν κάνει για τον λαό ποιο μονοπώλιο θα καταβροχθίσει το 2% του ελληνικού ΑΕΠ, πάνω από 4 δισ. τον χρόνο, όσα ξοδεύει δηλαδή το ελληνικό κράτος για εξοπλισμούς, με βάση τις νόρμες του ΝΑΤΟ. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι αυτά τα λεφτά δεν γίνονται σχολεία, δάσκαλοι, νοσοκομεία, γιατροί, νοσηλευτές, δωρεάν φάρμακα, αλλά όπλα για τις ανάγκες του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού.

Πέρα απ' αυτό, όμως, είναι τουλάχιστον πρόκληση να ακούγονται τέτοια πράγματα δυο βδομάδες πριν την υπογραφή της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις Βάσεις, που προβλέπει την επέκταση του στρατιωτικού αποτυπώματος των ΗΠΑ στη χώρα μας, με την αξιοποίηση κι άλλων στρατιωτικών και πολιτικών εγκαταστάσεων, όπως το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.

Αλλωστε, όπως ήδη γράφτηκε, η ελληνογαλλική συμφωνία είχε την «έγκριση» και των ΗΠΑ, ως «αντίδωρο» στη χασούρα που υπέστη η γαλλική πολεμική βιομηχανία από την ακύρωση της συμφωνίας για τα υποβρύχια με τους Αυστραλούς. Ετσι «κλείνουν» τις δουλειές τους τα γεράκια του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και μετά στέλνουν τον λογαριασμό στους λαούς.

Ειπώθηκε τέλος ως επιχείρημα ότι η αμυντική συμφωνία τοποθετεί τη Γαλλία στο πλευρό της Ελλάδας, ως έναν αξιόπιστο σύμμαχο, έτοιμο να αναλάβει ακόμα και στρατιωτική δράση σε περίπτωση κλιμάκωσης της έντασης στα Ελληνοτουρκικά. Εδώ γελάνε και οι πέτρες!

Η Γαλλία, όπως και όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι «εταίροι», έχει πρωταγωνιστική ευθύνη για την προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αναπτύσσουν στρατηγικές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με τη γείτονα χώρα, που αποτελεί κλειδί στη διαχείριση του Προσφυγικού, αλλά και στο ξεδίπλωμα του ευρωατλαντικού σχεδιασμού στην Κεντρική Ασία.

Μοιράζονται από κοινού με την ελληνική αστική τάξη τον στόχο της διατλαντικής συνοχής, που είναι μοχλός για την προώθηση επώδυνων διευθετήσεων στην ευρύτερη περιοχή, σε βάρος της ειρήνης, της ασφάλειας, των λαϊκών συμφερόντων. Αυτά είναι που καθορίζουν τις μεταξύ του σχέσεις και τον συσχετισμό, και όχι οι διάφορες διακηρύξεις, που κι όταν γίνονται, εύκολα τις παίρνει ο άνεμος.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν στρατηγική και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε ανακοίνωσή του χαρακτηρίζει «στρατηγικά ορθή επιλογή» τη συμφωνία με τη Γαλλία, αναπαράγοντας ένα προς ένα τα κυβερνητικά επιχειρήματα και ιδιαίτερα αυτό για την «ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία».

Η ελληνογαλλική συμφωνία τίποτα δεν έχει να προσφέρει στον λαό παρά μόνο κινδύνους. Ο λαός μόνος του μπορεί να σωθεί από τις απειλές που τον ζώνουν, παλεύοντας μαζικά για να κλείσουν όλες οι βάσεις, να απεμπλακεί η χώρα από τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και από όλες τις συμμαχίες της αστικής τάξης.