Στις 15 Νοεμβρίου 1891 γεννιέται ο Εργουιν Ρόμελ. Γερμανός στρατιωτικός. Ο Ρόμελ πριν το πόλεμο ήταν επικεφαλής της γερμανικής στρατιωτικής ακαδημίας και θεωρούνταν από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του πολέμου. Είχε γράψει σειρά βιβλίων για τη στρατηγική στα βήματα του Κλαούζεβιτς και με στοιχεία προσαρμογής στα σύγχρονα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Έμπειρος στρατιωτικός με συμμετοχή στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο διακρίθηκε από τις πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδιαίτερα στην επίθεση κατά της Γαλλίας (Στην αρχή του πολέμου ήταν επικεφαλής της ασφάλειας του Χίτλερ)
. Στη συνέχεια, ορίστηκε αρχιστράτηγος των γερμανικών δυνάμεων στη Βόρεια Αφρική. Οι επιτυχίες του εκεί του έδωσαν το προσωνύμιο «αλεπού της ερήμου», αφού, χωρίς να διαθέτει πάντα την υπεροπλία, κατόρθωσε να πετύχει αρκετές νίκες κατά των συμμάχων.
Ομως, από τις αρχές του 1943, ο Ρόμελ κατάλαβε ότι ο πόλεμος είχε χαθεί για τη Γερμανία. Ο ίδιος από καθαρά επαγγελματική σκοπιά είχε πειστεί ότι ο πόλεμος δεν μπορούσε να κερδηθεί και ότι ο Χίτλερ όφειλε να διαπραγματευτεί με τους Συμμάχους για τον τερματισμό του.Πήρε, λοιπόν, μέρος στη συνωμοσία ορισμένων ανώτατων αξιωματικών για τη δολοφονία του Χίτλερ μέσα στο στρατηγείο του. Η απόπειρα απέτυχε και ο Χίτλερ υποχρέωσε τον Ρόμελ να αυτοκτονήσει για να αποφύγει τη δημόσια ταπείνωση.
Ο Χίτλερ δεν θεώρησε σκόπιμο, λόγω της δημοφιλίας του, να εμφανισθεί ενώπιον του δικαστηρίου ως εχθρός του και να οδηγηθεί στην αγχόνη. Έτσι, ανέθεσε σε δύο στρατηγούς να του προτείνουν να αυτοκτονήσει με δηλητήριο, με τη διαβεβαίωση ότι το όνομα αυτού και της οικογένειάς του (σύζυγος, γιος και μία εξώγαμη θυγατέρα) θα παρέμενε ακηλίδωτο, εάν απέφευγε να εμφανιστεί στο δικαστήριο.
Στις 14 Οκτωβρίου 1944, ο Έρβιν Ρόμελ ήπιε δηλητήριο, θέτοντας τέλος στη ζωή του. Στην κηδεία του τού απονεμήθηκαν πλήρεις στρατιωτικές τιμές.
Αρχές του '43 τελείωνε το Στάλινγκραντ. Βέβαια ο Πόλεμος κρίθηκε έξι μήνες μετά στο Κουρσκ, άρα, αν ήταν έμπειρος στρατιωτικός όπως λένε, θα ήξερε ότι, αρχές του '43, ακόμη παιζόταν το παιχνίδι, αν όχι για νίκη της Γερμανίας τουλάχιστον για συμβιβασμό του Φασισμού με τους συνεταίρους του "δυτικούς" καπιταλιστές. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν η χειρότερη δυνατή για το παγκόσμιο Προλεταριάτο. Ευτυχώς, που δεν περάσαν τα σχέδια της "αλεπούς". Δεν θα έμπαινε ο Κόκκινος Στρατός στο Βερολίνο, δε θα είχαμε Κομεκόν και Σύμφωνο της Βαρσοβίας, ενώ θα είχαμε ένα ακόμη ισχυρότερο ΝΑΤΟ, και με οπλισμένη Γερμανία, από τότε.
ΑπάντησηΔιαγραφή