Ο κ. Μητσοτάκης ουσιαστικά δεν έκανε τίποτε άλλο από το να εμφανίζει ως σωτήριο “φάρμακο” για τα λαϊκά προβλήματα το ίδιο το “δηλητήριο” που τα προκαλεί, αφού η ανάπτυξη που υπόσχεται δε φέρνει τελικά “μέρισμα για όλους”, αλλά κέρδη για τους λίγους και νέα βάρη στις πλάτες των πολλών.
-Γι’ αυτό και όσα παρουσιάζει ως “ελάφρυνση εργαζομένων και νοικοκυριών” έχουν και με το παραπάνω εξανεμιστεί από το “τσουνάμι” της ακρίβειας, που δεν είναι “ουρανοκατέβατο”, αλλά γέννημα-θρέμμα της κυρίαρχης πολιτικής και της καπιταλιστικής οικονομίας.
-Γι’ αυτό κι αποτελούν κοροϊδία τα κυβερνητικά μέτρα - ελάχιστα κι αυτά - για τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια και τα καύσιμα, όταν είναι η ίδια η πολιτική της απελευθέρωσης της ενέργειας, της απολιγνιτοποίησης και των χαρατσιών, που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις, η οποία οδηγεί σε εκτεταμένη ενεργειακή φτώχεια.
-Γι’ αυτό κι αποτελεί κοροϊδία η εξαγγελία για την “αύξηση του κατώτατου μισθού”, όταν με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί η εργασιακή ζούγκλα, με τον κατώτατο μισθό πολύ πιο κάτω από τα προ δεκαετίας επίπεδα, με γενίκευση της ελαστικής εργασίας και με ένα πλαίσιο υπονόμευσης των συλλογικών διαπραγματεύσεων κι αγώνων, το οποίο διαρκώς ενισχύει η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.
-Αυτή είναι η πολιτική που σήμερα βγάζει στο δρόμο και τους βιοπαλαιστές αγρότες, τους οποίους ο κύριος Μητσοτάκης βαφτίζει προκλητικά «κατ’ επάγγελμα διαδηλωτές».
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν, ξανά και ξανά, ότι οι λύσεις για τα λαϊκά προβλήματα δεν βρίσκονται στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, των δεσμεύσεων της ΕΕ και των πακέτων του Ταμείου Ανάκαμψης που αποτελεί το νέο υπερμνημόνιο για τους λαούς της Ευρώπης.
Μόνο ο λαός με τον αγώνα του μπορεί να επιβάλλει μέτρα ανακούφισης, όπως κατάργηση αντιλαϊκών φόρων και χαρατσιών, ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς κι συντάξεις, στήριξη του δημοσίου συστήματος υγείας κλπ, με στόχο τη ριζική αλλαγή πορείας, την ανάπτυξη με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι το άπληστο κέρδος.
Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚE
....Πολλές από τις διατάξεις του συντάγματος έμειναν στα χαρτιά. Ο Ζαπάτα και ο Βίλλα δολοφονήθηκαν, ο Καράνσα και η κλίκα του τσάκιζε κάθε αγωνιστική δράση των λαϊκών στρωμάτων. Η Μεξικανική επανάσταση, παρά τις παλινδρομήσεις της, αφαίρεσε ένα μέρος της παπαδίστικης και αστοτσιφλικάδικης τάξης. Μετά το 1917 και τη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση, το κίνημα στην Λατινική Αμερική, απέκτησε σαφή χαρακτηριστικά. Ιδρύθηκαν σειρά κομμουνιστικών κομμάτων που εντάχθηκαν στη ΙΙΙ Διεθνή.https://www.kordatos.org/mexikaniiki-epanastasi-1910/.......... Που το 1935 καταργώντας την νικηφόρα γραμμή του ΛΕΝΙΝ και των Μπολσεβίκων κοινωνική συμμαχία Σοσιαλφασισμός πέρασε με τον οπορτουνισμό διαλύθηκε το 1943... και εμπόδισε τους λαούς να διεκδικήσουν την ανατροπή του καπιταλισμού στο τελείωμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τα κατάφεραν οι Κουβανοί με τους ΦΙΝΤΕΛ ΡΑΟΥΛ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ κ.α κόντρα σε αυτή την γραμμή του οπορτουνισμού που το 1953 τους χαρακτήρισε ...τυχοδιώκτες και νίκησαν την 1η Γενάρη του 1959 και οικοδόμησαν Σοσιαλισμό χωρίς καπιταλιστικό κέρδος και δικτατορία του προλεταριάτου. Μέχρι το 2008...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή