Κάνουν πως πέφτουν απ' τα σύννεφα

«Ζαλισμένα» εμφανίζονται τα αστικά ΜΜΕ και επιτελεία από τις εξελίξεις στην Ουκρανία, στο έδαφος της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης που οξύνεται ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία. Θυμίζουμε ότι οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί προωθούν εδώ και μια 20ετία τη στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας και το σχέδιο ανάσχεσης της επιρροής της στην Ευρώπη και στη Βαλκανική, κυρίως με την επέκταση του ΝΑΤΟ σε Βαλκάνια - Ανατ. Ευρώπη, αλλά και μέσω της απεξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες.

Αντίστροφά, η ρωσική αστική τάξη προσπαθεί να κατοχυρώσει και να διευρύνει τα συμφέροντά της στην περιοχή της Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας, αξιοποιώντας τη στρατιωτική της ισχύ και τις μεγάλες δυνατότητες να τροφοδοτεί με υδρογονάνθρακες τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης. Η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία αξιοποιεί τις δικές της συμμαχίες στην περιοχή, μεταξύ άλλων με κράτη και εθνότητες που συνυπήρξαν ιστορικά κάτω από τη στέγη της πρώην ΕΣΣΔ, ενώ σήμερα υφίστανται τις συνέπειες της αντεπανάστασης και του σκληρού παζαριού στο ξαναμοίρασμα «σφαιρών επιρροής».

Αυτό είναι συνοπτικά το «τερέν» των ανταγωνισμών, που πληρώνουν πάντα οι λαοί. Τελευταίο επεισόδιο είναι η κλιμάκωση γύρω και μέσα στην Ουκρανία, μια ανάσα από τα ρωσοουκρανικά σύνορα και ενώ σε όλη τη συνοριογραμμή, από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, έχουν αναπτυχθεί και συνεχίζουν να αναπτύσσονται ισχυρές ΝΑΤΟικές δυνάμεις.

* * *

Διάφοροι «πεφτοσυννεφάκηδες», λοιπόν, ανακάλυψαν ξαφνικά ότι «ξαναγυρνάμε στην εποχή των σφαιρών επιρροής, των αλλαγών συνόρων και του αναθεωρητισμού», παρουσιάζοντας το ευρωατλαντικό στρατόπεδο λίγο πολύ ως τον ...θεματοφύλακα της δημοκρατίας, των «δυτικών αξιών» και της «μη αλλαγής συνόρων». Σαν να έπεσαν δηλαδή απ' τον ουρανό οι εξελίξεις στην Ουκρανία, σαν να μην είναι κρίκος στη μακρά αλυσίδα των ανταγωνισμών.

Κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για τις «σφαίρες επιρροής», τις αλλαγές συνόρων, τον «αναθεωρητισμό» στις δεκάδες «ζώνες» σε όλο τον κόσμο όπου ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ συγκρούονται με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κυρίως με τη Ρωσία και την Κίνα. Η Συρία, η Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Μ. Θάλασσα, τα Στενά του Ορμούζ και το Σαχέλ είναι μερικά από τα πιο πρόσφατα. Χώρες διαλύθηκαν, προτεκτοράτα φτιάχτηκαν, σύνορα άλλαξαν, πολλές φορές με την άμεση παρέμβασή τους, πολλαπλασιάζοντας τις ανοιχτές πληγές που οξύνουν εθνικιστικά μίση ανάμεσα σε λαούς.

***

Κάνουν επίσης πως δεν ξέρουν τίποτα για την ελληνική εμπλοκή. Οτι δήθεν δεν άκουσαν τον Αμερικανό πρέσβη, που επαναλαμβάνει μονότονα ότι «ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων επιστρέφει στην περιοχή», χαιρετίζοντας την ενεργότερη ελληνική εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.

Ούτε για τις ελληνικές κυβερνήσεις, που για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων δηλώνουν «παρών» σε όλα αυτά τα μέτωπα, προσφέροντας με υποδομές, στρατιωτικά μέσα και έμψυχο υλικό, με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις έτοιμες να «ξαναματώσουν» πλάι στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς όπως έλεγε προ μηνών ο υπουργός Αμυνας. Οχι βέβαια για την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών, αλλά για τη συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης στη μοιρασιά της «λείας» από το ιμπεριαλιστικό παζάρι.

* * *

Η αλήθεια είναι επομένως ότι η εποχή «των αλλαγών συνόρων και του αναθεωρητισμού» για το ξαναμοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής ούτε εγκαταλείφτηκε ούτε μπορεί ποτέ να εγκαταλειφθεί, μέχρι η πάλη των λαών να το επιβάλει: Είναι η εποχή του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού που σαπίζει και το μόνο που έχει να «προσφέρει» στους λαούς είναι πόλεμοι, επεμβάσεις, προσφυγιά και φτώχεια, για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων.

Μάταια προσπαθούν να κρύψουν ότι ο πόλεμος είναι «νύχι - κρέας» με το σάπιο σύστημά τους, η άλλη όψη της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Τα «θεμέλια» βρίσκονται στα συμφέροντα του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών κρατών, και είναι αγεφύρωτα με τα συμφέροντα των λαών. Γι' αυτό και σε όποιους προσωρινούς συμβιβασμούς κι αν καταλήγουν κάθε φορά οι ιμπεριαλιστές, κάθε άλλο παρά εξαλείφονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί, η ανισομετρία και η αναδιάταξη των συμμαχιών τους.

Μέσα σ' αυτό το ναρκοπέδιο, η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου διαγκωνίζονται για το ποιος προωθεί με μεγαλύτερη συνέπεια την αναβάθμιση της αστικής τάξης στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, βυθίζοντας τον λαό ολοένα και περισσότερο στη δίνη μεγάλων κινδύνων.

Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός ούτε από τις συμφωνίες και τις λυκοφιλίες, ούτε από την ιμπεριαλιστική «ειρήνη και σταθερότητα» που γεννάει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο «όπως τον γιο η μάνα». Το συμφέρον και η ανάγκη για πραγματική ειρήνη και ευημερία βρίσκουν διέξοδο μόνο στην πάλη για απεμπλοκή της Ελλάδας εδώ και τώρα από τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, για να κλείσουν όλες οι βάσεις, ενάντια στις πολιτικές - στρατιωτικές συμμαχίες της αστικής τάξης και στην ίδια την εξουσία της.

Γ. Κ. (αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη» της Τετάρτης 23 Φλεβάρη)

 Ανακοίνωσε κυρώσεις στη Ρωσία και αποστολή επιπλέον στρατευμάτων στην Βαλτική