Εκδήλωση του ΚΚΕ για τις αμβλώσεις

Μαζική και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα ήταν η εκδήλωση των Οργανώσεων Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ  στο Λευκό Πύργο, στη Θεσσαλονίκη, με θέμα «Η αναπαραγωγική υγεία των γυναικών στη σήψη του καπιταλισμού - Μια συζήτηση με αφορμή την απαγόρευση των αμβλώσεων στις ΗΠΑ».

Την κεντρική ομιλία έκανε η Αθανασία Χατζή, μέλος του Γ.Π. Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, υπεύθυνη για το Τμήμα Γυναικών της Επιτροπής Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Ακολούθησαν παρεμβάσεις από την Κατερίνα Τζίκα, μαία στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου και διδακτορική υπότροφο του ΔΙΠΑΕ και την Ειρήνη Καραμήτρου, πρόεδρο του ΣΕΤΗΠ Θεσσαλονίκης, που αναφέρθηκαν στην ανάγκη προστασίας της αναπαραγωγικής υγείας των γυναικών και την προστασία της μητρότητας στους χώρους δουλειάς.

Η Αθανασία Χατζή, ανέδειξε ότι η αντιδραστική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου ανοίγει δρόμο για την απαγόρευση των αμβλώσεων στις ΗΠΑ, αποδεικνύει ότι ο καπιταλισμός στη σήψη του θέτει υπό αμφισβήτηση δικαιώματα αυτονόητα, αδιαπραγμάτευτα και κατακτημένα εδώ και δεκαετίες, όπως το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Τόνισε ότι «η απόφαση συνιστά ξεκάθαρη οπισθοδρόμηση για τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών, σκοταδισμό και επιστροφή στο Μεσαίωνα και σωστά έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων τόσο στις ίδιες τις ΗΠΑ όσο και διεθνώς».

Σχολιάζοντας τις αντιδράσεις που πυροδότησε και στη χώρα μας η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, με τη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ, να σπεύδουν να την καταδικάσουν, ανέφερε ότι «κριτήριο της αλήθειας είναι η πράξη» και ότι «η καταδίκη της κατάπτυστης απόφασης εκ μέρους τους δεν πρέπει να γίνει "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" για τη διαχρονική πολιτική που εφάρμοσαν και που αντιμετωπίζει το δικαίωμα των γυναικών στην αναπαραγωγική υγεία με τη λογική του "κόστους - οφέλους".

Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος υγείας, η μείωση της παροχής υπηρεσιών, η αύξηση πληρωμών και της συμμετοχής των ασφαλισμένων, η διάλυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα Υγείας, η εμπορευματοποίηση του δημόσιου - κρατικού τομέα Υγείας έχουν τη σφραγίδα και όλων των αστικών κομμάτων, αποτελούσαν κατεύθυνση και στρατηγική επιλογή όλων των αστικών κυβερνήσεων, ανεξαρτήτως χρώματος κυβέρνησης.

Το ενδιαφέρον των κομμάτων αυτών εξαντλείται σε διακηρύξεις για το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Γιατί μπορεί στην Ελλάδα η άμβλωση να είναι υπό προϋποθέσεις νόμιμη, ωστόσο πρακτικά είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί άμβλωση στο δημόσιο σύστημα υγείας, με εξαίρεση της περιπτώσεις που επιτάσσουν την διακοπή της κύησης ιατρικοί λόγοι, ενώ δεν καλύπτεται και από κανένα ασφαλιστικό ταμείο. Η πλειοψηφία των αμβλώσεων στη χώρα μας πραγματοποιείται σε ιδιωτικές κλινικές με κόστος από 400 ευρώ έως και 700 ευρώ, ανάλογα με την περίπτωση και την εβδομάδα της κύησης.

Μια ανάλογη κατάσταση επικρατεί σε όλες τις πλευρές της αναπαραγωγικής υγείας των γυναικών από τις απαραίτητες προληπτικές εξετάσεις (μαστογραφίες, τεστ ΠΑΠ κλπ) μέχρι τις διαδικασίες της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Γίνεται κατανοητό πως οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη είτε για να γίνουν είτε για να μην γίνουν μητέρες. Και αυτό δεν το άλλαξε καμία από τις κυβερνήσεις που πέρασαν και δεν πρόκειται να το αλλάξει ούτε και η επόμενη αστική κυβέρνηση, οποία σύνθεση ή πρόσημο και αν έχει».

Αναφερόμενη στο τι είναι αυτό που βαραίνει στην συνείδηση μιας γυναίκας κατά την επιλογή της αν θα γίνει μητέρα ή όχι σημείωσε πως «ο βασικός ανασταλτικός παράγοντας που αναγκάζει μια γυναίκα να καταφύγει στην επιλογή της άμβλωσης δεν είναι άλλος από τους άσχημους όρους ζωής και δουλειάς».

Και πρόσθεσε πως «αυτό που πρέπει να συζητάμε σήμερα, είναι πώς θα εξασφαλιστεί ότι ένα νέο ζευγάρι θα μπορεί να δημιουργήσει οικογένεια, όποτε το αποφασίσει, χωρίς καταναγκασμούς. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η γυναίκα θα μετατραπεί σε "βασίλισσα της κουζίνας", γιατί δεν υπάρχει κρατική, κοινωνική μέριμνα για όσα χρειάζεται η ανατροφή, η ανάπτυξη ενός παιδιού».

Τόνισε ότι «ασπίδα προστασίας» απέναντι στην αντιδραστικοποίηση και την οπισθοδρόμηση είναι η πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματα των γυναικών, για το καθολικό κοινωνικό δικαίωμα της γυναίκας στη δημόσια, δωρεάν, ασφαλή άμβλωση, στην προστασία της αναπαραγωγικής υγείας της. Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της ανισοτιμίας της γυναίκας, σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Η Ειρήνη Καραμήτρου, ανέδειξε πως στον καπιταλισμό η δημιουργία η μη οικογένειας δεν υπαγορεύεται από την ελεύθερη επιλογή του ζευγαριού και παρουσίασε μια σειρά ιδεολογήματα που υπάρχουν στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής, κρυμμένα με τον μανδύα του προοδευτικού, όπως:

«Οτι στις σημερινές συνθήκες μια γυναίκα μπορεί να εξισορροπήσει την οικογένεια με την καριέρα μέσα από μια σειρά τρόπους όπως είναι οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, τα νηπιαγωγεία μέσα στους χώρους δουλειάς ακόμη και μέσω της επέκτασης των ωραρίου των ολοήμερων σχολείων. Στην ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν σαν άλλοθι στην 10ωρη εργασία ότι μια έξτρα μέρα θα μπορεί μια μάνα να βλέπει τα παιδιά της. Πως μπορεί μια μητέρα να περάσει ποιοτικό και δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά της όταν δουλεύει τηλεργασία και είναι από το ένα meeting στο άλλο όταν και την ώρα του διαλείμματος σκέφτεται το πρότζεκτ που έχει να κάνει? Μπορεί η επέκταση του ωραρίου των ολοήμερων σχολείων να εξασφαλίσει την διαπαιδαγώγηση των παιδιών ή θα αποτελέσει απλά ένα ξεφόρτωμα των παιδιών για λίγες παραπάνω ώρες;

Οτι μια γυναίκα έρχεται μπροστά στο δίλημμα καριέρα ή οικογένεια και ότι έχουν βρεθεί μια σειρά τρόποι όπως η κρυοσυντήρηση ωαρίων που μπορούν να επιμηκύνουν το χρονικό διάστημα που μια γυναίκα μπορεί να γίνει μάνα. Μάλιστα από πολλές εταιρίες προτάσσεται αυτή η λύση προκειμένου να ξεζουμίσουν όσο είναι μικρότερες ηλικιακά τις γυναίκες εργαζόμενες και άρα έχουν περισσότερη όρεξη και συχνά μικρότερες απαιτήσεις και έπειτα να τις "επιτρέψουν" να γίνουν μάνες. Δηλαδή η εκάστοτε εταιρία θα καθορίσει πότε μια γυναίκα θα μείνει έγκυος ανάλογα με τον φόρτο εργασίας αφού μέσα από χιλιάδες σεμινάρια , διαλέξεις , workshops θα την έχει πείσει ότι είναι δική της επιλογή η καθυστέρηση της δημιουργίας οικογένειας. Ταυτόχρονα βέβαια δεν διστάζουν να λένε ότι η καλύτερη αντισύλληψη είναι η ανέλιξη σε θέσεις ευθύνης μέσα στην εταιρία... για τέτοιο θράσος μιλάμε!

Οτι η αυτοδιάθεση του σώματος της γυναίκας συνδέεται και με τη θεσμοθέτηση άδειας έμμηνου ρήσης κατά τα πρότυπα της Ισπανίας , απόφαση που υπάγεται στις βέλτιστες ευρωπαικές πρακτικές μαζί με άλλες όπως την ήδη θεσμοθετημένη διευθέτηση του χρόνου εργασίας , την 4ημερη 12ωρη εργασία. Μια άδεια που δεν την πληρώνει η εργοδοσία ενώ δίνεται με ιατρική γνωμάτευση , δηλαδή με την εργαζόμενη να βάζει ξανά το χέρι στην τσέπη για να βρει λεφτά για τον γυναικολόγο που θα της γράφει την γνωμάτευση».

Και σημείωσε ότι «τα παραπάνω "προοδευτικά" βέβαια μέτρα πάνε χέρι- χέρι με μια σειρά παραδοσιακά μέτρα που αφορούν τις εργαζόμενες. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που στα τηλεφωνικά κυρίως κέντρα που η εντατικοποίηση και οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης πάνε σύννεφο έχουν απολυθεί παράνομα έγκυες , έχουν γίνει συζητήσεις με το κάθε hr για το πότε και αν θα μείνει έγκυος μια εργαζόμενη, είναι προϋπόθεση η απόκτηση ή όχι οικογένειας για το αν θα περάσει μια γυναίκα την συνέντευξη για την απόκτηση δουλειάς».

Η Κατερίνα Τζίκα ανέδειξε μεταξύ άλλων ότι «το θέμα της άμβλωσης (ή αλλιώς της τεχνητής έκτρωσης) αποτελεί σημείο σύγκρουσης και αντιπαράθεσης στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Ο διάλογος επικεντρώνεται στο γεγονός ότι η άμβλωση αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα αυτοδιάθεσης της γυναίκας, το οποίο όμως συχνά αμφισβητείται καθώς έρχεται σε σύγκρουση με το δικαίωμα ζωής του εμβρύου. Στις μέρες μας, οι αντιπαραθέσεις γίνονται όλο και πιο έντονες. Η κοινή γνώμη είναι εξίσου διχασμένη αναφορικά με το ζήτημα αυτό, τα αίτια γι' αυτό βρίσκονται όχι μόνο στη σύγκρουση μεταξύ του δικαιώματος ελεύθερης επιλογής κάθε γυναίκας σε ό,τι αφορά στο σώμα της και του δικαιώματος του εμβρύου στη ζωή, αλλά και στις κοινωνικές και θρησκευτικές αντιλήψεις που επικρατούν και αυξάνουν τα ηθικά διλήμματα. Η μία πλευρά υποστηρίζει ότι η μητέρα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο και είναι στη δική της ευχέρεια να αποφασίσει για το μέλλον του παιδιού της. Από την άλλη πλευρά, οι επικριτές της τεχνητής διακοπής της εγκυμοσύνης υπεραμύνονται της ζωής του εμβρύου και υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ζωντανό οργανισμό, του οποίου κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει τη ζωή».

Αναφέρθηκε και στα προβλήματα και ηθικά διλήμματα που δημιουργούνται και από τη νομική θεώρηση του εμβρύου ως "προσώπου", την αναγνώριση σε αυτό της "ανεξαρτησίας" ή "αυτεξoυσίας" ή "αυτoνoμίας", από την αναγνώριση σε αυτό "δικαιωμάτων" και από την "ηθική υπόστασή του. Εξήγησε τη είναι η άμβλωση, τι ισχύει για τις αμβλώσεις τη χώρα μας και παρουσίασε στατιστικά στοιχεία.

Όπως είπε «σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα οι αριθμοί των ετήσιων αμβλώσεων ανέρχονται σε 150.000, αριθμός υπερδιπλάσιος των ετήσιων γεννήσεων, επισημαίνοντας μάλιστα ότι το 25% αυτών αφορά νεαρά κορίτσια, τα οποία βρίσκονται σε ηλικία κάτω των 16 ετών. Ωστόσο, σήμερα, 40 χρόνια αργότερα, η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες με τον υψηλότερο αριθμό αμβλώσεων και τον χαμηλότερο επιπολασμό σύγχρονης αντισύλληψης στην Ευρώπη».

Αναφέρθηκε και στην απουσία κοινωνικού πλαισίου στήριξης στη χώρα μας, τονίζοντας ότι «οι γυναίκες λειτουργούν χωρίς εξειδικευμένη ενημέρωση και καθοδήγηση τόσο πριν την τελική τους απόφαση όσο και μετά από αυτήν και μπορεί η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής να κάνει λόγο για "εξορισμού παροχή δημόσιας φροντίδας υγείας" ωστόσο μαρτυρίες γυναικών διαφωτίζουν ένα καθεστώς που τις ωθεί ολοένα και περισσότερο στην αναζήτηση φροντίδας και στήριξης από ιδιώτες γιατρούς και ειδικούς τόσο για τη διαδικασία της άμβλωσης, όσο και για την κάλυψη και επίλυση των θεμάτων ψυχικής υγείας που ανακύπτουν μετά από αυτή τη διαδικασία ή και προϋπάρχουν αυτής».

Σημείωσε, επίσης, την ανάγκη άμεσων παρεμβάσεων στον χώρο της δημόσιας υγείας, του οικογενειακού προγραμματισμού και της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Όπως είπε «κάνουμε λόγο για πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και δράσεις πρόληψης ωστόσο το τμήμα "Οικογενειακού Προγραμματισμού" σε ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια νοσοκομεία της χώρας μας, τα τελευταία χρόνια έχει θέσει σε αορίστου παύση τη λειτουργία του... η υποστελέχωση των νοσοκομείων και η αδράνεια του κρατικού μηχανισμού ενισχύει τον σκοταδισμό γύρω από τα μείζονα θέματα της σεξουαλικής υγείας και αναπαραγωγής».

Στην διάρκεια της εκδήλωσης έγινε παρέμβαση και από την Καλλιόπη Παναγιώτου μέλος του ΔΣ συλλόγου φοιτητών χημικού του ΑΠΘ σημειώνοντας ότι στις μέρες μας , η πρόληψη , η αντισύλληψη έχει μετατραπεί σε ατομική υπόθεση χωρίς να υπάρχει η κατάλληλη ιατρική φροντίδα από το κράτος. Ειδικά σε πανεπιστημιακά ιδρύματα αλλά και στα σχολεία υπάρχει απουσία εξειδικευμένου προσωπικού , προγραμμάτων , σεμιναρίων ενημέρωσης σχετικά με ζητήματα πρόληψης αλλά και συνολικά, ενημέρωσης γύρω από το κομμάτι της αναπαραγωγικής υγείας των νέων γυναικών ή το κομμάτι των αμβλώσεων. Ακόμη , όσο αφορά την ψυχολογική στήριξη το κέντρο ψυχικής στήριξης των φοιτητών είναι υποστελεχωμένο με ελάχιστους ψυχολόγους και ειδικούς επιστήμονες η οποία καλύπτουν περίπου μόλις 100 επισκέψεις φοιτητών τον μήνα στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα των Βαλκανίων .

Στην διάρκεια της εκδήλωσης έγινε παρέμβαση και από την Καλλιόπη Παναγιώτου μέλος του ΔΣ συλλόγου φοιτητών χημικού του ΑΠΘ σημειώνοντας ότι στις μέρες μας, η πρόληψη, η αντισύλληψη έχει μετατραπεί σε ατομική υπόθεση χωρίς να υπάρχει η κατάλληλη ιατρική φροντίδα από το κράτος.

Ειδικά σε πανεπιστημιακά ιδρύματα αλλά και στα σχολεία υπάρχει απουσία εξειδικευμένου προσωπικού, προγραμμάτων, σεμιναρίων ενημέρωσης σχετικά με ζητήματα πρόληψης αλλά και συνολικά, ενημέρωσης γύρω από το κομμάτι της αναπαραγωγικής υγείας των νέων γυναικών ή το κομμάτι των αμβλώσεων. Ακόμη, όσο αφορά την ψυχολογική στήριξη το κέντρο ψυχικής στήριξης των φοιτητών είναι υποστελεχωμένο με ελάχιστους ψυχολόγους και ειδικούς επιστήμονες η οποία καλύπτουν περίπου μόλις 100 επισκέψεις φοιτητών τον μήνα στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα των Βαλκανίων.