Αν είχε περάσει ο νόμος για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη πριν από την πανδημία...

Το ξέσπασμα της πανδημίας πριν από σχεδόν τρία χρόνια ξεφτίλισε και εντέλει έτσι φρέναρε προσωρινά τα σχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη.

Ξεμπρόστιασε τους θιασώτες του ιδιωτικού τομέα της Υγείας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ που ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές τους, τον προσκυνούν και επί των ημερών τους τον πριμοδότησαν και τον γιγάντωσαν), του οποίου η... τεράστια «προσφορά» συνοψίζεται στα εξής αποκαλυπτικά στοιχεία:

Στο πρώτο κύμα της πανδημίας, όπου έγιναν πάνω από 700 εισαγωγές COVID στο ΕΣΥ, ο ιδιωτικός τομέας αρνήθηκε να παραχωρήσει κάποια κλίνη. Στο δεύτερο κύμα, με περίπου 21.734 εισαγωγές στο ΕΣΥ, ο ιδιωτικός τομέας, αφού χρηματοδοτήθηκε αδρά από το κράτος, διέθεσε μόλις 200, ενώ στο τρίτο και φονικότερο κύμα με 50.620 εισαγωγές στο ΕΣΥ, διέθεσε μόλις 278 κλίνες! Στο σύνολο οι κλίνες του ιδιωτικού τομέα έμειναν κατά 95% COVID free!! Γι' αυτήν τη μεγάλη συμβολή οι κλινικάρχες χρηματοδοτήθηκαν από την κυβέρνηση με 60 εκατομμύρια ευρώ! Και σε όλα αυτά μπορεί κάποιος να συνυπολογίσει την τεράστια κερδοσκοπία από τα διαγνωστικά τεστ (που στο πρώτο κύμα έφτανε τα 350 ευρώ ανά τεστ) αλλά και την εκτόξευση των κερδών των ιδιωτικών θεραπευτηρίων από τη γιγάντωση της μη COVID νοσηρότητας που δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί από τα δημόσια νοσοκομεία αφού αυτά είχαν μετατραπεί σε «μιας νόσου».

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη έρχεται να γιγαντώσει περισσότερο τα κέρδη του παρασιτικού ιδιωτικού τομέα της Υγείας αφού καταργεί την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία και στέλνει τους ασθενείς έτοιμη πελατεία στα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας.

Τι θα συνέβαινε αν ίσχυε αυτό το τερατούργημα πριν από την εκδήλωση της πανδημίας;

• Τα 3 χρόνια της πανδημίας προσφέρουν πολύτιμα συμπεράσματα από τις χώρες που αυτά τα μέτρα είχαν προχωρήσει. Ποιος έχει ξεχάσει ότι τα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας κατέρρευσαν ένα ένα; Είχαν το εξής κοινό: Ενισχυμένο ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα Υγείας και δημόσιο τομέα με ενισχυμένα εμπορευματικά και επιχειρηματικά χαρακτηριστικά. Αυτό το μείγμα που προωθεί και η στρατηγική για το «νέο ΕΣΥ», μέρος της οποίας είναι και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Τι θα συνέβαινε αν τα νοσοκομεία ήταν σαν και αυτό της Σαντορίνης που από το 2016 εγκαινιάστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας (ΑΕΜΥ) και επίσημα λειτουργεί ως αυτοχρηματοδοτούμενη μονάδα; Ποιος θα πλήρωνε για να έχει έσοδα το νοσοκομείο; Μήπως οι εκατομμύρια ασθενείς με COVID-19;
• Σε τι κατάσταση θα ήταν τα υποχρηματοδοτούμενα και υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία αν είχε καταργηθεί από πριν η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση, και αν οι γιατροί του δημόσιου τομέα είχαν δικαίωμα να ασκούν ιδιωτικό έργο και στα νοσοκομεία δούλευαν ιδιώτες με σχέση μερικής απασχόλησης; Την περίοδο της πανδημίας υπήρχαν γιατροί που δούλευαν 15 - 20 ώρες το 24ωρο για να καλυφθούν οι ανάγκες των ασθενών. Ειδικά στα επαρχιακά αλλά και στα νοσοκομεία της Αττικής, παθολόγοι και πνευμονολόγοι έκαναν υπεράριθμες εφημερίες στα τμήματα COVID, υπερέβαλαν εαυτόν με αυτοθυσία. Θα μπορούσε να γίνει αυτό αν τα απογεύματα έπρεπε να δουλέψουν στο ιατρείο τους; Αν έπρεπε να φύγουν άρον άρον από τις κλινικές για να κάνουν τη βάρδιά τους στην ιδιωτική κλινική με την οποία συνεργάζονταν; Πόσοι γιατροί θα ζητούσαν να μην εκτεθούν σε ασθενείς με COVID, για να μπορέσουν να εργαστούν παράλληλα στον ιδιωτικό τομέα που στο μεγαλύτερο ποσοστό του έμεινε COVID free; Υπάρχει άλλωστε η εμπειρία από το απαράδεκτο μέτρο της επιστράτευσης («επίταξης») των αυτοαπασχολούμενων γιατρών από την κυβέρνηση. Το μέτρο δεν βοήθησε σε καμία περίπτωση να καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες που υπήρχαν εκείνη την περίοδο, αφού γιατροί που ασκούσαν έργο στην πρωτοβάθμια περίθαλψη εντάχθηκαν περιστασιακά στη δουλειά κλινικών και τμημάτων στα οποία δεν μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά γιατί δεν γνώριζαν τη λειτουργία τους. Αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν μπορεί να συνδυαστεί η δουλειά στο δημόσιο νοσοκομείο με το ιδιωτικό έργο, τουλάχιστον όχι χωρίς το ένα να είναι εις βάρος του άλλου.
• Την περίοδο της πανδημίας, οι χειρουργικές επεμβάσεις στα δημόσια νοσοκομεία μειώθηκαν κατακόρυφα. Χειρουργικές αίθουσες έκλεισαν και μετατράπηκαν σε πρόχειρες «μονάδες εντατικής θεραπείας» με μόνο κριτήριο την ύπαρξη αναπνευστήρων, ενώ το προσωπικό των χειρουργείων μετακινήθηκε σε τμήματα COVID. Η μείωση των χειρουργικών επεμβάσεων στο ΕΣΥ για το πρώτο εξάμηνο του 2021 άγγιξε τις 98.000. Οι λίστες των χειρουργείων εκτοξεύτηκαν, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΚΑΤ, που μετά το τρίτο κύμα της πανδημίας είχε 16.000 ασθενείς στην αναμονή. Τα ίδια και χειρότερα στο Παίδων «Αγία Σοφία». Είναι κατανοητό πως κάποιοι από αυτούς τους ασθενείς αναγκάστηκαν να στραφούν στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος γιγάντωσε και με αυτόν τον τρόπο τα κέρδη του. Πόσο περισσότεροι ασθενείς θα είχαν στραφεί στις ιδιωτικές κλινικές, αν οι χειρουργοί των δημόσιων νοσοκομείων είχαν τη δυνατότητα να κάνουν επεμβάσεις εκεί και πόσο θα μάτωνε παραπάνω η τσέπη τους; Πόσοι θα παρακινούνταν να πληρώσουν για να τους χειρουργήσει άμεσα ο γιατρός τους και όχι στο απώτερο μέλλον και μάλιστα σε μια περίοδο που ήταν αδιευκρίνιστο για πόσο θα διαρκέσει η αναστολή των χειρουργείων; Πόσοι, ακόμα και από αυτούς τους ελάχιστους, δεν θα είχαν χειρουργηθεί ούτε κατά την περίοδο της πανδημίας;
• Οι νοσοκομειακοί γιατροί στην πανδημία έδωσαν μία τεράστια μάχη για την υγεία και τη ζωή του λαού. Μπήκαν με αυτοθυσία σ' αυτόν τον αγώνα, δουλεύοντας αμέτρητες ώρες, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και την υγεία τους για τους ασθενείς μας. Τώρα η κυβέρνηση έχει το θράσος να μας ζητάει να δούμε αυτούς τους ασθενείς ως πελάτες. Μας αντιμετωπίζει σαν κοράκια που είμαστε διατεθειμένοι να πλουτίσουμε από τον πόνο και την ανάγκη των αρρώστων. Θεωρεί ότι οι νοσοκομειακοί γιατροί είναι πρόθυμοι να λεηλατήσουν οικονομικά τον λαό, τους εργαζόμενους που έρχονται στα δημόσια νοσοκομεία. Ετσι θα βελτιωθεί το εισόδημά μας... Αυτό το θεωρούμε μεγάλη προσβολή! Οι γιατροί που συνειδητά επιλέξαμε να στελεχώσουμε το δημόσιο σύστημα Υγείας έχουμε μάθει να κοιτάμε τον ασθενή στα μάτια και όχι στην τσέπη. Απαιτούμε από την κυβέρνηση που τόσο κόπτεται για το εισόδημά μας να προχωρήσει σε αυξήσεις μισθών, να εφαρμόσει άμεσα τις τελεσίδικες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Αρείου Πάγου για επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2012, να φροντίσει να επαναφέρει τον 13ο και τον 14ο μισθό, να προσλάβει μόνιμο προσωπικό.

Για εμάς η Υγεία πρέπει να είναι αγαθό και όχι ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Γι' αυτό και το νομοσχέδιο έχει απορριφθεί.

 Της Μαίρης Αγρογιάννη γενικής γραμματέα της ΕΙΝΑΠ