Το έγκλημα στην Ταραρά (Κούβα)

 Στις ΗΠΑ, ο νόμος 89–732 ‚γνωστός και ως Cuban Adjustment Act (CAA) είχε πλέον εγκριθεί στις 2 Νοεμβρίου του 1966. Σκοπός των ΗΠΑ ήταν να ενθαρρύνουν τους Κουβανούς να εγκαταλείψουν τη χώρα υπό την ψευδαίσθηση του αμερικανικού ονείρου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αφενός εμπόδιζαν την νόμιμη μετανάστευση των Κουβανών πολιτών και αφετέρου ενθάρρυναν την παράνομη είσοδο των Κουβανών στην επικράτεια της, προκειμένου να δημιουργήσουν στην κοινή γνώμη την εικόνα ανθρωπιστικής κρίσης στην Κούβα. Μέσω του οικονομικού αποκλεισμού δημιουργήθηκαν συνθήκες για να ενθαρρύνουν την μετανάστευση και να εκθέσουν τους Κουβανούς μετανάστες ως απόδειξη της αποτυχίας του οικονομικού-κοινωνικού μοντέλου της Κούβας.

Ο νόμος αυτός πριν ακόμα γίνει επίσημος νόμος των ΗΠΑ, προκάλεσε ήδη από το 1965, τρείς μεγάλες μεταναστευτικές ροές:

•  Camarioca το 1965
• Mariel το 1980
• Η λεγόμενη “κρίση σχεδίας” στη Mariel το 1994

Κατά την τρίτη μεταναστευτική ροή έλαβε χώρα ένα από τα πιο βίαια εγκλήματα που διαπράχθηκαν ποτέ στην Κούβα.

Ήταν νύχτα, Ιανουάριος του 1992. Το γυαλί στην πόρτα εισόδου του φυλακίου ήταν διάσπαρτο στο πάτωμα, μέσα στο δωμάτιο ήταν μια γραφομηχανή, μια τηλεόραση, ένα ραδιόφωνο και ένα γραφείο πάνω στο οποίο υπήρχε ένα πτώμα. Στο πάτωμα του δωματίου υπήρχαν κάλυκες από Kalashnikov και πιστόλια Makarov, στα δεξιά της πόρτας υπήρχε ένα πτώμα δεμένο με σχοινί λίγα εκατοστά δίπλα στα αριστερά ήταν ένα άλλο πτώμα νεαρού άνδρα.

Αρχικά τα ονόματα τους δεν αποκαλύφθηκαν, μερικές ώρες αργότερα όλη η χώρα έμαθε ότι στις 9 Ιανουαρίου 1992, ο Yuri Gómez Reinoso (Guanabacoa,05/10/1972), λοχίας της Εθνικής Επαναστατικής Αστυνομίας, ο Orosmán Dueñas Valero (Cienfuegos, 09/06/1971), στρατιώτης της Συνοριακής Φρουράς και ο Rafael Guevara Borges ( Santiago de Cuba, 23/10/1962 ), ένας τοπικός φρουρός ασφαλείας, πέθαναν την ώρα του καθήκοντος.

Τα θύματα και το αποτυχημένο σχέδιο

Επτά άνδρες μπαίνουν στο λούνα παρκ της Ταραρά στις 8 Ιανουαρίου. Στόχος τους είναι να φτάσουν στην Ναυτική Βάση για να κλέψουν ένα από τα σκάφη και να ταξιδέψουν στο Μαϊάμι. Όταν μπήκαν στο πάρκο προκάλεσαν υλικές ζημιές και έκλεψαν έναν ανεμιστήρα και κάποια ανταλλακτικά μοτοσικλετών, ωστόσο η παρουσία στρατιωτών της συνοριοφυλακής τους έκανε να υποχωρήσουν με σκοπό να επιστρέψουν την επόμενη νύχτα.

Την αυγή της 9ης Ιανουαρίου, πιστεύοντας ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά, επιχείρησαν για δεύτερη φορά. Ένας άνδρας με σκούρα επιδερμίδα, ύψους 1,65μ, μπήκε στο δωμάτιο χωρίς να προκαλέσει την υποψία κανενός. Ήταν ο Luis Miguel Almeida Pérez οποίος είχε εργαστεί σε εκείνες τις εγκαταστάσεις έως τον Δεκέμβριο του 1991 και στην συνέχεια εκδιώχθηκε καθώς είχε κακοποιήσει αρκετές γυναίκες.

Οι Yuri Gómez, Orosmán Dueñas and Rafael Guevara γνώριζαν την ιστορία του. Εκτός από μία μικρή λεπτομέρεια, αυτή τη φορά ο Almeida είχε χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του για να παραβιάσει την ασφάλεια και να εισβάλει στο φυλάκιο, έτσι ενώ άρχισε να συνομιλεί με τους τρεις στρατιώτες , οι συνεργοί του τους αιφνιδίασαν, τους επιτέθηκαν, τους χτύπησαν, τους έδεσαν και τους πήραν τα όπλα.

Αριστερά: Rafael Guevara Borges, μαχαιρωμένος στο στομάχι, Κέντρο: Orosmán Dueñas Valero, μαχαιρωμένος στο πάνω μέρος της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. σπονδυλικής στήλης. Δεξιά: Yuri Gómez Reinoso, εννέα πληγές από σφαίρες στο σώμα και στο κεφάλι του.

Ωστόσο, όταν έφτασαν στο σκάφος , τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή, καθώς βρέθηκαν προ εκπλήξεως διότι οι φύλακες είχαν εφαρμόσει πιο δραστικά μέτρα, είχαν αφαιρέσει τις μπαταρίες και κάποια κομμάτια του κινητήρα των σκαφών, για να είναι δυσκολότερη η κλοπή των σκαφών.

Η ομάδα του Almeida δεν είχε προβλέψει τα επιπλέον μέτρα που είχε λάβει η ακτοφυλακή, δεδομένου ότι δεν μπόρεσαν να φύγουν γύρισαν πίσω στο φυλάκιο ώστε να μην αφήσουν μάρτυρες, έτσι επέστρεψαν και δολοφόνησαν τους τρεις στρατιώτες. Στο άκουσμα των πυροβολισμών, ο λοχίας Rolando Pérez Quintosa έτρεξε να πάει στον τόπο του εγκλήματος, μόλις πλησίασε τον πυροβόλησαν τέσσερις φορές, έφυγαν πιστεύοντας ότι είναι νεκρός. Όμως οι δολοφόνοι δεν μπορούσαν να φύγουν από τη χώρα, όπως ήταν η αρχική τους πρόθεση.

Ο Quintosa είχε αναγνωρίσει έναν από τους δράστες: « ο βιαστής ήταν σε αυτήν την ομάδα» είπε σε έναν αστυνομικό πριν χάσει τις αισθήσεις του καθώς τον μετέφεραν με ασθενοφόρο στο Ναυτικό Νοσοκομείο.

Αμέσως η φωτογραφία του Almeida εμφανίστηκε στην τηλεόραση, αιφνιδιάζοντας τους δολοφόνους που δεν γνώριζαν ότι κάποιο από τα θύματα ζούσε ακόμα.

Η συντονισμένη δράση της αστυνομίας και του λαού πέτυχε την ταχεία σύλληψη των εγκληματιών και αργότερα δικάστηκαν από τα επαναστατικά δικαστήρια.

«Είχαμε λίγο νερό γιατί το ταξίδι θα ήταν σύντομο, όπως στις ταινίες», είπε μια από τις γυναίκες που αποτελούσαν την εγκληματική ομάδα. Θα ακολουθούσαν το «αμερικάνικο όνειρο» με την ελπίδα να κάνουν χρήση του Νόμου Προσαρμογής Κουβανών (CAA).

Από εκείνη τη στιγμή ο Pérez Quintosa έγινε ένα παράδειγμα αντίστασης για τον κουβανικό λαό.

Ενώ ο Pérez Quintosa ήταν σε κρίσιμη κατάσταση, χρειάστηκε ένα φαρμακευτικό προϊών που παράγετε μόνο στις ΗΠΑ για την καταπολέμηση μολύνσεων. Ωστόσο οι ΗΠΑ αρνήθηκαν λέγοντας ¨ εάν πρόκειται για έναν Κουβανό ασθενή, όχι¨. Τελικά το φάρμακο έφτασε μέσω τρίτης χώρας, ήταν όμως πλέον αργά, καθώς η μόλυνση είχε προχωρήσει σε όλα τα ζωτικά του όργανα.

Στις 16 Φεβρουαρίου 1992, Rolando Pérez Quintosa πέθανε. Στην κηδεία του, ο Φιντέλ είπε: «όταν έρχεστε να θάψετε ένα αγαπημένο σας πρόσωπο, την ιστορία της ζωής του. Περιορίζομαι να πω ότι ο Rolando είναι η ιστορία της υπέροχης νεολαίας μας, είναι η ιστορία της Επανάστασης μας».

 Αλέξιος Ν. Κοτανίδης