Χωρίς γιατρειά

Έναν «κατακερματισμένο κόσμο» βλέπουν οι ηγέτες κρατών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών που συναντιούνται αυτές τις μέρες στο Νταβός, στη σκιά των προβλέψεων για νέα ύφεση στην οικονομία και κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Οι αντιθέσεις που οξύνονται, ακόμα και μεταξύ «συμμάχων» στο ίδιο στρατόπεδο, ανησυχούν την αστική τάξη και τα επιτελεία της. Όπως και η λαϊκή δυσαρέσκεια για την ενεργειακή φτώχεια, τη μεγάλη και παρατεταμένη ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς.

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν για άλλη μια χρονιά στο Νταβός για τη συγκέντρωση περισσότερου πλούτου σε ακόμα λιγότερα χέρια: Για κάθε ένα δολάριο παραπάνω που κέρδισε ένα άτομο του πληθυσμού της Γης τα προηγούμενα δύο χρόνια, ο κάθε δισεκατομμυριούχος κέρδιζε 1,7 εκατομμύρια, ενώ στο πλουσιότερο 1% του πλανήτη πήγαν τα 2/3 και του νέου πλούτου που παράχθηκε!

Η «ψαλίδα» ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς (με όλη τη σχετικότητα που έχουν αυτές οι έννοιες) αυξήθηκε κατακόρυφα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, που δείχνει ότι δεν πλήρωσαν όλοι και με τον ίδιο τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της διαχείρισης της πανδημίας, όπου ο λαός βρέθηκε απροστάτευτος και εκτεθειμένος.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα καταγράφεται κατακόρυφη αύξηση της απόλυτης φτώχειας, διευρύνοντας το χάσμα ανάμεσα στο πώς θα μπορούσε να ζει ο λαός, με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν να ικανοποιεί τις ανάγκες του, και την άθλια πραγματικότητα που βιώνει.

Ειδικά την τελευταία 10ετία, γνώρισε όλα τα πρόσωπα αυτού του βάρβαρου συστήματος. Πλήρωσε τη βαθιά κρίση της περασμένης δεκαετίας, όπως πλήρωσε και την ανάπτυξη. Γεύτηκε την ίδια πικρή γεύση της «πράσινης» οικονομίας. Περιοριστικές και επεκτατικές συνταγές διαχείρισης δοκιμάστηκαν στην πλάτη του. Η ιμπεριαλιστική ειρήνη εναλλάσσεται με τον πόλεμο. Γνώρισε κυβερνήσεις «νεοφιλελεύθερες», «κεντροαριστερές», «συντηρητικές», «προοδευτικές», μονοκομματικές και συνεργασίας.

Τα στοιχεία όμως είναι αμείλικτα και επιβεβαιώνουν ότι το καπιταλιστικό κέρδος και οι λαϊκές ανάγκες δεν γίνεται να συναντηθούν ποτέ και πουθενά. Οτι αποκλίνουν όσο αυξάνουν τα πρώτα και διευρύνονται οι δυνατότητες να ικανοποιούνται οι δεύτερες.

Να πώς γίνονται «καπνός» οι εξαγγελίες της ΝΔ ότι η «παραγωγή νέου πλούτου» στα πλαίσια της «φιλελεύθερης» αγοράς οδηγεί τάχα σε «ευημερία» και μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, αρκεί ο λαός να βάλει πλάτη στην ανάπτυξη, στα κέρδη δηλαδή των ομίλων.

Να όμως πώς αποδεικνύονται σκέτη κοροϊδία και τα κάλπικα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ για «δικαιοσύνη παντού», στο πλαίσιο αυτής της άγριας αγοράς και των σιδερένιων νόμων του κέρδους. Συνθήματα που στην πραγματικότητα ετοιμάζουν τον λαό να πληρώσει αδιαμαρτύρητα από άλλη τσέπη.

Έτσι αποκαλύπτεται και η φενάκη «συνταγών» που αναθερμαίνονται κάθε χρόνο στο Νταβός, για «έκτακτο φόρο στους πλούσιους», που στρέφουν το βλέμμα στη «χύτρα» της κοινωνικής δυσαρέσκειας και αποδεδειγμένα δεν μπορούν να δώσουν απάντηση στα λαϊκά προβλήματα και τα αδιέξοδα που οξύνονται. Παρεμπιπτόντως, τα λέει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση... μείωσε τη φορολογία στα εταιρικά κέρδη κατά 5% και την ίδια ώρα αύξησε μια σειρά φόρους που πληρώνει ο λαός!

Ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι ότι «οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν για να περιοριστούν οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, όπως οι μειώσεις των επιτοκίων και η ποσοτική χαλάρωση, ενίσχυσαν την αξία των ακινήτων και των μετοχών, των περιουσιακών στοιχείων που συνήθως βρίσκονται στα χέρια των πλουσιότερων». Δηλαδή, η περιβόητη «επεκτατική» πολιτική έβγαλε ξανά κερδισμένα τα μονοπώλια!

Με κανένα «γιατροσόφι» και κανέναν «σωτήρα» δεν γιατρεύεται λοιπόν το σάπιο τους σύστημα. Μόνο ο λαός πρωταγωνιστής στην πάλη για τις δικές του ανάγκες μπορεί να χαράξει δρόμο ελπίδας και προοπτικής, αμφισβητώντας την «κανονικότητα» του κέρδους για τους λίγους από τη μια, της φτώχειας και της εξαθλίωσης για τη μεγάλη πλειοψηφία από την άλλη.

Σ' αυτόν τον αγώνα βρίσκεται μπροστά το ΚΚΕ. Η ενίσχυσή του παντού σημαίνει πιο δυνατός ο λαός, πιο ικανός στην αναμέτρηση με τη βαρβαρότητα, μέχρι να την ανατρέψει!