Οποια και αν είναι η επόμενη κυβέρνηση, θα συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Πού το στηρίζουμε αυτό;

Ο λαός χρειάζεται ένα πιο δυνατό ΚΚΕ απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση, γιατί όποια κι αν είναι αυτή, θα είναι από χέρι αντιλαϊκή, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη σημερινή και όλες τις προηγούμενες.

Οι ανάγκες του κεφαλαίου για διαρκώς μεγαλύτερα κέρδη, πιο «αποδοτικές» επενδύσεις, φτηνότερη εργατική δύναμη και αύξηση της παραγωγικότητας είναι τα «βάθρα» της πολιτικής των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων.

Ολα αυτά όμως συγκρούονται με τις ανάγκες του λαού να δουλεύει και να ζει με αξιοπρέπεια, να απολαμβάνει καλούς μισθούς και σύγχρονους όρους εργασίας. Να μη σκέφτεται τι θα απογίνει αν αρρωστήσει, επειδή δεν έχει λεφτά να πληρώσει. Να μη φοβάται μην πνιγεί σε μια νεροποντή, επειδή το κράτος δεν προστατεύει τη ζωή και την περιουσία του.

Ακόμα και η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ομολογεί ότι «δεν έχουμε καμία σοβαρή διαφορά μεταξύ μας, κυρίως σε τέτοια σοβαρά ζητήματα»! Και ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Γεωργιάδης, λέει ότι «Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ συμφωνούν στα μείζονα. (...) Αρα αυτή η ευρύτερη συναίνεση έχει επιτευχθεί ήδη».

Κι αυτό ακριβώς αποτυπώνουν:

-- Η συμφωνία τους στο Ταμείο Ανάκαμψης, που έχουν ψηφίσει από κοινού και αποτελεί πραγματικό «υπερμνημόνιο» για τον λαό. Προβλέπει «χρήμα με σέσουλα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που θα πληρώσει ο λαός με νέες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, «πράσινα» χαράτσια και περικοπές στις κρατικές δαπάνες, ως «προαπαιτούμενα» για την εκταμίευση των δόσεων.

-- Οι δεσμεύσεις τους απέναντι στα μνημόνια των μνημονίων της ΕΕ - όπως είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας - και τις συστάσεις του ΟΟΣΑ, για να διασφαλιστεί ο «εθνικός» στόχος της «επενδυτικής βαθμίδας» για το κεφάλαιο. Τα ματωμένα πλεονάσματα, η δημοσιονομική πειθαρχία και ο δημοσιονομικός χώρος, που προβλέπουν αυτά τα υπερμνημόνια, είναι θηλιά στον λαιμό του λαού και οριοθετούν τις λεγόμενες «αντοχές της οικονομίας».

-- Η ταύτισή τους στον στόχο της «πράσινης» ανάπτυξης και στην «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, που έχει οδηγήσει σε εκτόξευση της ενεργειακής φτώχειας, σε χιλιάδες απολύσεις στον κλάδο, αλλά και σε μεγάλες καταστροφές στο περιβάλλον. Οπως με την πρόσφατη Οδηγία της ΕΕ, που ψήφισαν όλοι μαζί στο Ευρωκοινοβούλιο και προβλέπει «ειδικές οικονομικές ζώνες» για τις ΑΠΕ παντού.

-- Η προσήλωσή τους στην εφαρμογή και επέκταση εμβληματικών αντιλαϊκών νόμων, είτε τους ψήφισαν από κοινού είτε τους ψηφίζουν και τους εφαρμόζουν εναλλάξ, για να θωρακίζονται η κερδοφορία των ομίλων και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Τέτοιοι είναι, για παράδειγμα, ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου στα Εργασιακά, ο νόμος Κατρούγκαλου στο Ασφαλιστικό και άλλοι.

-- Η συμφωνία τους στην ακόμα βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και αλλού, με βάση τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και «απογείωσε» η ΝΔ, μετατρέποντας όλη τη χώρα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο.

Αυτά είναι που διαμορφώνουν τις ράγες πάνω στις οποίες θα συνεχίσει να τρέχει το τρένο της όποιας επόμενης κυβέρνησης, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο μηχανοδηγός. Οι ανάγκες του κεφαλαίου και οι σιδερένιοι νόμοι του κέρδους καθορίζουν τον «προορισμό» και την «πορεία».

Γι' αυτό, από θέση αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 50% και το ΠΑΣΟΚ το 70% των νομοσχεδίων της ΝΔ, ενώ όλοι μαζί απορρίπτουν τις προτάσεις του ΚΚΕ για μέτρα ανακούφισης στους εργαζόμενους.

Γι' αυτό οι υποτιθέμενες «διαχωριστικές γραμμές» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ είναι «πουκάμισο αδειανό» και αφορούν το από ποια τσέπη θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Γι' αυτό η αντιπαράθεση και ο σκυλοκαβγάς τους γίνεται για το ποιος υποκλέπτει καλύτερα, ποιος διαπλέκεται περισσότερο με τους επιχειρηματίες, ενώ για στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου δεν ανοίγει ρουθούνι.

Αυτό λοιπόν που κρίνεται στις ερχόμενες εκλογές, δεν είναι το ποιος θα εφαρμόσει το «κοινό τους πρόγραμμα», αλλά το πόσο αδύναμη θα είναι η επόμενη κυβέρνηση και πιο δυνατός ο λαός, για να βάζει εμπόδια, να κερδίζει «ανάσες», να οργανώνει από καλύτερες θέσεις τη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους.

Με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ στο πλευρό του, ο λαός μπορεί να ελπίζει, μπορεί να τα καταφέρει!