Ίδρυση του Γενικού Στρατηγείου του Ε.Λ.Α.Σ

Με κοινή απόφαση των Κεντρικών Επιτροπών του ΕΑΜ και τουΕΛΑΣ, ιδρύθηκε, στις 2 του Μάη 1943, το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ.  

Το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ αποτελούνταν από τον συνταγματάρχη Στέφανο Σαράφη, στρατιωτικό διοικητή, τον Άρη Βελουχιώτη, καπετάνιο και τον Ανδρέα Τζήμα, αντιπρόσωπο του ΕΑΜ.

«Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα,

το δίκιο και τη λευτεριά,
σ' ακροβουνό και σε κοιλάδα,
πέτα πολέμα με καρδιά. Ω, ΕΛΑΣ!»
(από τον ύμνο του ΕΛΑΣ)

Στις 2 του Μάη 1943, συντελέστηκε ένα γεγονός εξαιρετικής σημασίας για το αντάρτικο κίνημα της Ελλάδας. Ηταν η ίδρυση του Γενικού Στρατηγείου του Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, γεγονός που μετέτρεψε τον ΕΛΑΣ από αντάρτικη δύναμη σε στρατό ικανό ν' απελευθερώσει τη χώρα. Βρισκόμαστε στο μέσο της χιτλερικής κατοχής και το αντάρτικο, με απόλυτα κυρίαρχη δύναμη τον ΕΛΑΣ, είχε ήδη φουντώσει απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας. Χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι κατατάσσονται στην ψυχή του κινήματος.

Η ώρα της απελευθέρωσης φαίνεται πολύ πιο κοντά απ' ό,τι πριν λίγους μήνες. Την ίδια περίοδο, σε παγκόσμιο επίπεδο, η πλάστιγγα γέρνει αποφασιστικά υπέρ των Συμμαχικών Δυνάμεων. Η μεγαλειώδης νίκη του σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ σηματοδοτεί αυτήν ακριβώς την εξέλιξη. Το αίμα που χύθηκε στα ερείπια, δίπλα στο Βόλγα, δεν πήγε χαμένο.

Μεταγγίστηκε στους σκλαβωμένους λαούς όλης της Ευρώπης. Ο Αξονας ηττήθηκε. Και εδώ, στην Ελλάδα, ο αγώνας εντάθηκε, με τους αγωνιστές για τη λευτεριά του λαού να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πάλης.

* * *

Η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ να οργανώσει εκδήλωση - αφιέρωμα, σήμερα, 28 του Σεπτέμβρη, στο Περτούλι, όπου και ήταν η έδρα του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, δείχνει ακριβώς αυτή την τεράστια σημασία που είχε η ίδρυση του Στρατηγείου. Παράλληλα, όμως, αποτελεί και την καλύτερη ευκαιρία να γνωρίσουμε και να τιμήσουμε την ηρωική εποποιία του ελληνικού λαού και του στρατού του, του ΕΛΑΣ, με μπροστάρη το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, του οποίου κύριος αιμοδότης και καθοδηγητής ήταν το ΚΚΕ.

Πώς, όμως, φτάσαμε στην ίδρυση του Γενικού Στρατηγείου; Πώς είχε εξελιχθεί ο αντάρτικος αγώνας μέχρι τότε; Ποιες ήταν οι στρατιωτικές επιτυχίες και ποια ώθηση έδωσε στον αγώνα από την ίδρυσή του κι έπειτα; Ποιες πολιτικές και στρατιωτικές ανάγκες οδήγησαν στη δημιουργία του Στρατηγείου; Στα ερωτήματα αυτά θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στη συνέχεια.

Η ίδρυση του ΕΑΜ

Στις 27 του Σεπτέμβρη 1941, και όταν πια είχαν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια αναμονής κι είχε γίνει φανερό πως τα αστικά πολιτικά κόμματα δεν είχαν καμιά διάθεση να συνεργαστούν για την οργάνωση και ανάπτυξη ενός μεγάλου εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος - αντιθέτως, οι ηγέτες των αστικών κομμάτων είτε συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές, είτε έφυγαν στη Μέση Ανατολή - τα μέχρι εκείνη τη στιγμή συνεργαζόμενα κόμματα προχώρησαν στην ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, του ηρωικού ΕΑΜ. Τα κόμματα που αποτελούσαν το συνασπισμό ήταν το ΚΚΕ, το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας, η Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας και το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας. Το γεγονός αυτό, της ίδρυσης, δηλαδή, του ΕΑΜ, αποτέλεσε τομή για την ιστορία της πατρίδας μας, ακόμη και μέχρι τις μέρες μας.

Το ΕΑΜ συνένωσε στις γραμμές του όλες τις λαϊκές οργανώσεις, είτε αυτές ήταν εθνικοαπελευθερωτικές, είτε επαγγελματικές. Η δημιουργία του Εργατικού ΕΑΜ, που προηγήθηκε της ίδρυσης του ΕΑΜ (η εργατική τάξη πρωτοπόρησε και εδώ), της Πανυπαλληλικής Επιτροπής, κλπ., έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παραπέρα προώθηση του έργου του ΕΑΜ. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού συσπειρώθηκε γύρω απ' το ΕΑΜ στον τιτάνιο αγώνα της απελευθέρωσης της χώρας από τους ιμπεριαλιστές κατακτητές. Οι Οργανώσεις του ΕΑΜ έγιναν σχολείο δημοκρατικής - αγωνιστικής διαπαιδαγώγησης εκατοντάδων χιλιάδων πατριωτών. Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία ο λαός πήρε στα χέρια του την υπόθεση της λευτεριάς και της προκοπής του και εκφράστηκε αυτό με το έπος της Αντίστασης, όπως και στη συνέχεια με τον αντιιμπεριαλιστικό - διεθνιστικό αγώνα του ΔΣΕ, κορυφαία στιγμή της πάλης του λαϊκού επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα.

Το Στρατιωτικό Κέντρο Αντίστασης

Αμέσως μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, με απόφαση και της ηγεσίας του ΚΚΕ, συγκροτήθηκε στις αρχές Οκτώβρη 1941, στην Αθήνα, το Στρατιωτικό Κέντρο Αντίστασης (ΣΚΑ), με επικεφαλής τους κομμουνιστές μόνιμους αξιωματικούς Ν. Παπασταματιάδη και Θ. Μακρίδη. Το ΣΚΑ ανέλαβε να μελετήσει τα προβλήματα, σχετικά με την οργάνωση και τη διεξαγωγή της ένοπλης αντίστασης, καθώς και να συντονίσει όλες τις προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση.

Αξίζει να σταθούμε λίγο περισσότερο στη δημιουργία και στο ρόλο του ΣΚΑ, μιας κι αυτό αποτέλεσε τον πρόδρομο - αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι - του ΕΛΑΣ.

Ηδη η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή του ΕΑΜ, με διάγγελμα στις 10 του Οκτώβρη του 1941, προσανατόλιζε το λαό προς την ένοπλη αντίσταση προβάλλοντας σαν παράδειγμα τις πρώτες σοβαρές εκδηλώσεις ένοπλης πάλης που είχαν σημειωθεί σε Κρήτη, Μακεδονία και Θράκη.

Στο κύριο άρθρο του πρώτου τεύχους της «Λαϊκής Επιθεώρησης», θεωρητικού οργάνου του ΚΚΕ, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του '41, υπογραμμιζόταν: «Πρέπει να βάλουμε γερά οργανωτικά θεμέλια σε όλη την Ελλάδα, να ετοιμάσουμε τα μαχητικά μας τμήματα για την άμεση δράση, για τον παρτιζάνικο πόλεμο, για το πανεθνικό σαμποτάζ του ξένου φασισμού».

Τον Οκτώβρη - Νοέμβρη του 1941, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ έστειλε τον Θανάση Κλάρα (σ.σ.: πρόκειται για τον Αρη Βελουχιώτη) στην περιοχή της Ρούμελης για να μελετήσει την κατάσταση και τις δυνατότητες για την οργάνωση ένοπλου αγώνα. Οταν το Δεκέμβρη ο Θ. Κλάρας επέστρεψε στην Αθήνα, υπέβαλε έκθεση με τις διαπιστώσεις και τις προτάσεις του για την οργάνωση αντάρτικου κινήματος στη Ρούμελη. Η έκθεση εγκρίθηκε από την ΚΕ του ΚΚΕ.
Να σημειωθεί πως, στο μεταξύ, σε διάφορες περιοχές της χώρας, είχαν ήδη εμφανιστεί ένοπλες ομάδες. Για παράδειγμα, το Δεκέμβρη του '41, στον Παρνασσό, εμφανίστηκε 10μελής ένοπλη αντάρτικη ομάδα μ' επικεφαλής καταδιωκόμενους κομμουνιστές του χωριού Χρισσό Αμφισσας. Στην περιοχή της Αρτας, ιδρύθηκε η μυστική στρατιωτική οργάνωση «ΕΛΛΑΣ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» από νέους αξιωματικούς.

Αντάρτες του ΕΛΑΣ σε διάταξη ενέδρας

Η αναδιοργάνωση του ΕΛΑΣ

Οταν το Γενικό Στρατηγείο άρχισε να λειτουργεί κανονικά, κατέβαλε συστηματική εργασία για την όσο το δυνατόν καλύτερη οργάνωση του ΕΛΑΣ. Το ΓΣ συμπλήρωσε τις διοικήσεις των τμημάτων του ΕΛΑΣ σ' όλη την κλίμακα της ιεραρχίας, συγκρότησε - όπως ήδη σημειώσαμε - Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, που άρχισε να λειτουργεί από την 1 Αυγούστου του 1943. Διέταξε να συγκροτηθούν Σχολές Υπαξιωματικών στα Γενικά Αρχηγεία ή Στρατηγεία του ΕΛΑΣ των διαφόρων περιοχών.

Επίσης, συγκροτήθηκαν Τμήμα Μηχανικού, Τμήμα Διαβιβάσεων, Υπηρεσία Επιμελητείας, Υγειονομική Υπηρεσία. Καθόρισε την εισφορά των κατοίκων για τη διατροφή του Λαϊκού Στρατού. Προχώρησε στη συγκρότηση τακτικών στρατοδικείων, καθώς και στη συμπλήρωση του τηλεφωνικού δικτύου και του δικτύου ασυρμάτων.

Το ΓΣ συγκρότησε επίσης Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, που συνήλθε στα τέλη του Ιούλη 1943, στην έδρα του και πήρε απόφαση να συγκροτηθεί ο ΕΛΑΣ «κατά το σύστημα του τακτικού στρατού με σύνθεση ελαφρή και ευκίνητη». Κανόνισε τα ζητήματα της διοίκησης σ' όλη την ιεραρχία του ΕΛΑΣ και άλλα ζητήματα και οι αποφάσεις του υποβλήθηκαν αμέσως για έγκριση στην Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ.

Με βάση τις προτάσεις του Γενικού Στρατηγείου και του Στρατιωτικού Συμβουλίου, η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε στις 16 Ιούνη 1943 την παρακάτω διαταγή για την αναδιοργάνωση του ΕΛΑΣ:

«ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΪΚΟΣ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ (Ε.Λ.Α.Σ.)
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΓΡΑΦΕΙΑ Ι, ΙΙ, ΙΙΙ
Αριθ. Πρωτ. 2.

ΔΙΑΤΑΓΗ
Ι. Αι δυνατές και πιθανές εξελίξεις των πολεμικών επιχειρήσεων στα θέατρα πολέμου δίδουν στην Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ τη δυνατότητα να επιζητήσει την ανάληψη στο κοντινό μέλλον (Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος) επιθετικών ενεργειών με περιορισμένο αντικειμενικό σκοπό προς σημεία κατεχόμενα από τις ένοπλες δυνάμεις του κατακτητή μόνιμες μεν, αλλά με περιορισμένες σχετικά δυνάμεις.
ΙΙ. Είναι λοιπόν ύστερα απ' αυτό απαραίτητο:
Α΄ Η διοικητική που υπάρχει σήμερα διάρθρωση των ανταρτικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ να προσαρμοστεί, όσον είναι δυνατό ταχύτερα και προσφορότερα, σε εκείνη του τακτικού στρατού, πάνω στην ακόλουθη βάση αντιστοιχίας:
Γενικό Αρχηγείο με Μεραρχία Πεζικού. Συγκρότημα Ευρείας Περιφέρειας με Σύνταγμα Πεζικού. Επαρχιακό Συγκρότημα με Τάγμα Πεζικού. Τοπικό Συγκρότημα με Λόχο Πεζικού. Αντάρτικη Ομάδα με Διμοιρία Πεζικού...».

Με βάση τη διαταγή αυτή το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ εξέδωσε την υπ' αριθ. 43 (4/8/1943) Διαταγή του, με την οποία καθόριζε ότι από τις 21 Αυγούστου 1943 τα τμήματα του ΕΛΑΣ θα έπαιρναν διάρθρωση τακτικού στρατού.

Ετσι, το Στρατηγείο Θεσσαλίας μετονομάστηκε Ι Μεραρχία με τα Συντάγματα 4, 5 και 1/38. Το Γενικό Αρχηγείο Ηπείρου σε VIII Μεραρχία με τα Συντάγματα 85, 15, 3/40 και 24. Το Στρατηγείο Δυτικής Μακεδονίας σε IX Μεραρχία με τα Συντάγματα 27, 28 και 53, με προοπτική η μεραρχία αυτή να προπαρασκευάσει τη συγκρότηση αργότερα και της Χ Μεραρχίας. Το Αρχηγείο Στερεάς σε XIII Μεραρχία με τα Συντάγματα 34, 2/39, 36 και 42. Το Αρχηγείο Πελοποννήσου σε ΙΙΙ Μεραρχία, που υπαγόταν απ' ευθείας στις διαταγές της ΚΕ του ΕΛΑΣ. Οργανώθηκε επίσης, οριστικά, η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ.

Ολες οι μονάδες διοικούνταν από τριμελή επιτροπή: Στρατιωτικό αρχηγό, καπετάνιο και εκπρόσωπο του ΕΑΜ. Με τη διαταγή αυτή καταργούνταν τα ανταρτοδικεία, συγκροτούνταν στις μεραρχίες διευθύνσεις δικαστικού και τακτικά στρατοδικεία και άρχιζε η συστηματική οργάνωση επιμελητείας.

Πορεία ανταρτών του ΕΛΑΣ στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας

Στην Ελεύθερη Ελλάδα

Στην περίοδο Δεκέμβρης 1942 - Μάρτης 1944, χάρη στη διαρκώς εντεινόμενη δράση των ανταρτών, οι ελεύθερες περιοχές επεκτείνονται διαρκώς και σταθεροποιούνται. Η Ελεύθερη Ελλάδα, που άρχιζε από τα ελληνοαλβανικά σύνορα κι έφθανε ως έξω από την Αθήνα, περιλάμβανε ολόκληρη την περιοχή της Πίνδου, τις ορεινές περιοχές του Τυμφρηστού, των Βαρδουσίων, της Οίτης, της Γκιώνας, του Παρνασσού, του Καλλίδρομου, του Ελικώνα και της Πάρνηθας, στη Στερεά. Οι ορεινές αυτές περιφέρειες αποτελούσαν μια συμπαγή, συνεχόμενη ελεύθερη περιοχή. Ελεύθερες περιοχές είχαν επίσης δημιουργηθεί σε Ολυμπο, Κίσσαβο, Πήλιο, Χάσια, στη Θεσσαλία. Σε Νεμέρτσικα, Κασιδιάρη, Μουργκάνα, Σμόλικα, Τύμφη, Ζαγόρια, στην Ηπειρο. Σε Πιέρια και Βέρμιο στην Κεντρική Μακεδονία. Σε Παναχαϊκό, Πάρνωνα, Ταΰγετο, Ζήρεια, Μαίναλο, στην Πελοπόννησο. Σε ορισμένες περιοχές της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης. Στα νησιά Κρήτη, Εύβοια και Σάμο.

Χιλιάδες χωριά, κωμοπόλεις, ακόμη και πόλεις, όπως το Καρπενήσι, η Καρδίτσα, τα Γρεβενά, η Καλαμπάκα, το Μέτσοβο, η Σιάτιστα, το Λιδωρίκι, η Αταλάντη, η Αγιά, η Κόνιτσα, η Δεσκάτη, το Δελβινάκι απαλλάχτηκαν από τους κατακτητές και οι κάτοικοι οργάνωσαν τη ζωή τους σύμφωνα με τις δημοκρατικές αρχές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Το 1943, κατά τους μετριότερους υπολογισμούς, είχε απελευθερωθεί πάνω από το 1/2 του εδάφους της χώρας και ο ΕΛΑΣ είχε υπό τον έλεγχό του αρκετές ακόμα περιοχές, χωρίς όμως να μπορεί να τις κρατάει σταθερά. Ο εχθρός περιορίστηκε κυρίως στις μεγάλες πόλεις και προσπαθούσε να διατηρεί υπό τον έλεγχό του τις βασικές σιδηροδρομικές και οδικές αρτηρίες.

Στα ελεύθερα χωριά και πόλεις οργανωνόταν και αναπτυσσόταν ο εφεδρικός ΕΛΑΣ. Οι μαχητές του εντάσσονταν εθελοντικά σε ειδικά στρατιωτικά τμήματα, παράλληλα με τα τμήματα του μόνιμου ΕΛΑΣ. Ο εφεδρικός ΕΛΑΣ είχε αποστολή να βοηθήσει το μόνιμο ΕΛΑΣ στο μαχητικό έργο, να περιφρουρεί τα χωριά από εχθρικές επιδρομές. Τα τμήματα του εφεδρικού ΕΛΑΣ, παρόλο που διέθεταν λίγα όπλα έπαιρναν μέρος και σε μάχες, δίπλα στο μόνιμο ΕΛΑΣ. Τμήματα, δε, του εφεδρικού ΕΛΑΣ, όχι λίγες φορές, ενήργησαν, ανεξάρτητα από το μόνιμο ΕΛΑΣ, διάφορα σαμποτάζ κι άλλες επιχειρήσεις κατά του εχθρού.

Στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας, οι επιτροπές της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης, της Λαϊκής Δικαιοσύνης και της Λαϊκής Ασφάλειας, επιβλήθηκαν πλέον από το 1943 σαν λαϊκοί, δημοκρατικοί θεσμοί και η καινούρια λαϊκή δημοκρατική εξουσία απλώθηκε ταχύτατα όχι μόνο στις ελεύθερες, αλλά και στις ημικατεχόμενες, σε αρκετές δε περιπτώσεις και στις κατεχόμενες από τον εχθρό περιοχές της χώρας.

Ετσι, στα τέλη Νοέμβρη, αρχές Δεκέμβρη του 1943, το ΓΣ του ΕΛΑΣ πέτυχε να δώσει μια ενιαία μορφή στους θεσμούς της Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης. Τότε, με την υπ' αριθ. 2929/Ι.1943 Διαταγή του Γενικού Στρατηγείου έμπαιναν σε ισχύ από την 1 Γενάρη 1944 σ' όλες τις ελεγχόμενες από τον ΕΛΑΣ περιοχές της χώρας οι «Διατάξεις για την Αυτοδιοίκηση και τη Λαϊκή Δικαιοσύνη», που αποτελούνταν από 146 άρθρα.

Αντί επιλόγου

 Ο ΕΛΑΣ ήταν ένα γνήσιο τέκνο του λαού, ο Λαϊκός Στρατός του, που οι άντρες του αγωνίστηκαν και πολέμησαν με ένα και μοναδικό συμφέρον - την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Κανείς, ποτέ, δεν κατάφερε, παρά τη λασπολογία του μετεμφυλιακού αστικού κράτους, να ξεριζώσει απ' το λαό τα οράματα της ΕΑΜικής εποποιίας, ούτε ν' αμαυρώσει το στρατό του λαού, τον ΕΛΑΣ.

Η δημιουργία και η ανάπτυξη του ΕΛΑΣ απέδειξε, άλλωστε, περίτρανα πως ο λαός μπορεί να έχει το δικό του στρατό. Οι μάχες που έδωσε κατά του ξένου κατακτητή και των ντόπιων συνεργατών του, οι διαρκείς επιτυχίες του, η άριστη οργάνωσή του θα ήταν αδύνατο να επιτευχθούν, αν δεν είχε τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Και η μεγαλύτερη απόδειξη των τόσο στενών δεσμών, που αναπτύχθηκαν και εδραιώθηκαν, σε όλη τη διάρκεια της χιτλερικής και φασιστικής κατοχής, ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τον ελληνικό λαό ήταν στον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, όταν τα τμήματα του Λαϊκού Στρατού, μαζί με τον αθηναϊκό λαό, έγραψαν μια νέα χρυσή σελίδα στους αγώνες του λαού για τη λευτεριά, παρά την ήττα, αυτή τη φορά απέναντι στον αστικό πολιτικό κόσμο και τα στρατιωτικά του τμήματα συγκροτημένα από τους ταγματασφαλίτες και τους δοσίλογους της κατοχής μαζί με τους Βρετανούς συμμάχους του, που λειτούργησαν σαν σε κατεχόμενη πόλη, αν και συνέχιζαν να είναι στον αντιχιτλερικό συνασπισμό.

Αλλά το ταξικό συμφέρον των αστών και των ιμπεριαλιστών ήταν αυτό που πρυτάνευσε. Και απαιτούσε το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος για να εδραιωθεί η μεταπελευθερωτική αστική εξουσία. Το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ δεν είχε σωστή στρατηγική στο ζήτημα της εξουσίας και ηττήθηκε.

Μέσα σ' ένα σύντομο χρονικό είναι ακατόρθωτο να παρουσιαστεί το μεγαλείο της δράσης του Λαϊκού Στρατού. Παρ' όλ' αυτά, διδάσκει πως όταν ο λαός θέλει μπορεί να κάνει ακατόρθωτα πράγματα. Και αυτό το κρατάμε παρακαταθήκη για το σήμερα. Οπως κρατάμε παρακαταθήκη από την ήττα το ζήτημα του τελικού σκοπού, της εξουσίας, της αναγκαιότητας σωστής πρόβλεψης και επεξεργασίας σωστής στρατηγικής.