Η μάχη τώρα ξεκινάει!

Εννιά μέρες μάχη να σώσουν ό,τι ήταν δυνατόν να σωθεί από την πύρινη λαίλαπα. Ζωές, σπίτια, περιουσίες, ένα έστω δέντρο. Ο λαός της βόρειας Εύβοιας αναμετρήθηκε με την καταστροφή μόνος του, χωρίς ουσιαστική βοήθεια, με τον κρατικό μηχανισμό να αποκαλύπτει όλη του τη γύμνια και την επιλεκτική «ανικανότητα», όταν πρόκειται για τις δικές του ανάγκες. Ο αγώνας για να ζήσουν στον τόπο τους τώρα ξεκινάει!

Χρόνος δεν υπάρχει ούτε για να μετρήσουν τις πληγές τους. Στα δικά τους χέρια βρίσκεται τώρα ο αγώνας για όλα όσα είναι ανάγκη να γίνουν.

Για αντιπλημμυρικά έργα που έπρεπε να έχουν ξεκινήσει χτες. Τα χωριά τους πνίγονταν τον καιρό που το παρθένο δάσος συγκρατούσε τόνους νερού, η καταστροφή του ξέρουν καλά τι σημαίνει για τον συνήθως βαρύ χειμώνα στη βόρεια Εύβοια.

Για αποζημιώσεις στο 100% για όσους είδαν το βιος τους να χάνεται. Για εξασφάλιση εισοδήματος για όσους ζούσαν απ' το δάσος και πλέον τα έχασαν όλα. Για αποκατάσταση των ζημιών και μέτρα επαναφοράς του πευκοδάσους.

Για να μη βρουν χώρο τα κοράκια να κερδοσκοπήσουν πάνω στη γη, «μαρκάροντας» τα καμένα για τα επιχειρηματικά τους σχέδια, με την υπόθαλψη του κράτους και όλων των κυβερνήσεων, που είναι οι ηθικοί αυτουργοί και αυτής της τραγωδίας.

Το μαζικότατο συλλαλητήριο το περασμένο Σάββατο στον κόμβο της Στροφυλιάς έδειξε τον μόνο δρόμο που μπορεί να γεννήσει ελπίδα: Τον δρόμο του οργανωμένου αγώνα!

Κι αυτόν το δρόμο προσπαθούν να κλείσουν με εμπόδια, ταξίματα, απειλές και «συστάσεις» όσοι βλέπουν την καταστροφή σαν ευκαιρία να αυγατίσουν τα κέρδη τους, επικαλούμενοι γι' αυτόν το σκοπό και τη «συναίνεση» για την «επόμενη μέρα» απ' όλα τα κόμματα που στηρίζουν το στόχο της «πράσινης» ανάκαμψης.

Κυκλοφορούν ήδη ανάμεσά τους, προσπαθούν με ψιθύρους και κάλπικες υποσχέσεις να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο απ' την επιτακτική τούτη την ώρα ανάγκη του αποφασιστικού, αταλάντευτου αγώνα.

Ο λαός της βόρειας Εύβοιας όμως ξέρει και δεν δείχνει εμπιστοσύνη στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.

Εχει πια εμπειρία. Ξέρει πόσο άργησαν οι αποζημιώσεις σε πληγέντες άλλων καταστροφών και πως όταν τελικά δόθηκαν ήταν κουτσουρεμένες. Βλέπει ήδη το πώς κατεστραμμένα ολοσχερώς σπίτια ή επιχειρήσεις βαφτίζονται «κίτρινα».

Είδε ήδη στα χωριά να σουλατσάρουν άνθρωποι εργολάβων για «αυτοψία» των πεδίων κερδοφορίας που άνοιξε γι' αυτούς η πυρκαγιά.

Κοιτάζει τους ρετσινάδες που ξέρουν το δάσος σαν την τσέπη τους να κάθονται με σταυρωμένα χέρια, ενώ θα μπορούσαν ήδη να έχουν πιάσει δουλειά.

Ξέρει πως η απασχόληση αν υπάρξει δεν θα είναι για όλους, αλλά για λίγους, με γλίσχρα μεροκάματα και ημερομηνία λήξης. Θυμάται ότι η Μάνδρα πνίγηκε γιατί αναγκαία αντιπλημμυρικά δεν προχώρησαν ποτέ, αφού δεν κρίνονται επιλέξιμα ως έργα για να απορροφήσουν ευρωενωσιακά κονδύλια.

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό! Κι αυτό το έδειξαν οι κάτοικοι της βόρειας Εύβοιας με τη μάχη ενάντια στις φλόγες. Αλλά και με τη μεγάλη συμμετοχή τους στη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα στα πυρόπληκτα χωριά, με τη μαζικότατη παρουσία τους στο συγκλονιστικό συλλαλητήριο το περασμένο Σάββατο.

Ο λαός της περιοχής προχωρά αποφασιστικά, στηριζόμενος στις δυνάμεις του, αλλά και με την αλληλεγγύη απ' όλη τη χώρα, που εκφράστηκε έμπρακτα απ' την πρώτη στιγμή της καταστροφής.

Η μάχη τώρα αρχίζει! Κι ο αγώνας τους για να ζήσουν στον τόπο τους είναι αγώνας όλων!