Χένρι Μουρ

Στις 30 Ιουλίου 1898 γεννιέται ο Χένρι Μουρ. Αγγλος γλύπτης, από τους μεγαλύτερους του 20ού αιώνα.

Ο εντεκάχρονος Χένρι, γιος μεταλλωρύχου, ήξερε από μικρός ότι ήθελε να γίνει γλύπτης. Στο σχολείο γνώρισε το έργο του αναγεννησιακού καλλιτέχνη Μικελάντζελο κι αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει σαν κι αυτόν. Το 1928 όταν ήταν 30 ετών είχε πραγματοποιήσει ήδη ατομική έκθεση στο Λονδίνο. Μάζευε πέτρες, όστρακα, κόκκαλα και κομμάτια ξύλων που του έδιναν έμπνευση για τις αφηρημένες ανθρώπινες φιγούρες.

Ο Μουρ ήταν γνώστης της Ιστορίας της Τέχνης. Το ενδιαφέρον του προσέλκυε και η γλυπτική γοτθικού ρυθμού. Μελέτησε τη σχέση μεταξύ μητέρας και παιδιού όπως εδώ στο έργο «Αποκαθήλωση» του 1420. Αποτύπωσε την εγγύτητα και τον πόνο της απώλειας στα σχέδια του. Η αγάπη του για το ανθρώπινο σώμα και για τις μορφές έκφρασης τον συνόδευαν σε όλη του τη ζωή.

Στα έργα του, κατάφερε να συνδυάσει ετερόκλητα υλικά, όπως η πέτρα και ο χαλκός και να παρουσιάσει αριστουργήματα, που εκπροσωπούν τις καλύτερες ανθρωπιστικές παραδόσεις στην τέχνη. Πολλά έργα του θεωρούνται ήδη μνημειακά. Μια από τις μεγαλύτερες συλλογές γλυπτών του Μουρ, όπως και σχεδίων, αλλά και υλικών που χρησιμοποιούσε βρίσκεται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Τορόντο του Καναδά. Ορισμένα από τα πιο φημισμένα γλυπτά του βρίσκονται έξω από την έδρα της ΟΥΝΕΣΚΟ, στο Παρίσι (1958), στο Κέντρο Λίνκολν στη Νέα Υόρκη (1965), ενώ με δικά του σχέδια έγινε η ανατολική πτέρυγα του Μουσείου Τέχνης στην Ουάσιγκτον.

 

Ο Χένρι Μουρ πέθανε στην πόλη Χάνταμ της Αγγλίας στις 31 Αυγούστου του 1986.

 

«Το ελληνικό φως είναι, όπως λένε όλοι, κάτι που δεν μπορείς να το φανταστείς προτού το βιώσεις. Στην Αγγλία, το μισό φως, κατά κάποιον τρόπο, απορροφάται μέσα στο αντικείμενο, όμως στην Ελλάδα το αντικείμενο μοιάζει να αναδίδει φως σα να φωτίζεται το ίδιο από μέσα» σχολίαζε ο Χένρι Μουρ, μετά το ταξίδι του στη χώρα μας, το 1951.

Ηρακλής Κακαβάνης

Στις 30 Ιουλίου 1898 γεννιέται ο Χένρι Μουρ. Αγγλος γλύπτης, από τους μεγαλύτερους του 20ού αιώνα.

Ο εντεκάχρονος Χένρι, γιος μεταλλωρύχου, ήξερε από μικρός ότι ήθελε να γίνει γλύπτης. Στο σχολείο γνώρισε το έργο του αναγεννησιακού καλλιτέχνη Μικελάντζελο κι αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει σαν κι αυτόν. Το 1928 όταν ήταν 30 ετών είχε πραγματοποιήσει ήδη ατομική έκθεση στο Λονδίνο. Μάζευε πέτρες, όστρακα, κόκκαλα και κομμάτια ξύλων που του έδιναν έμπνευση για τις αφηρημένες ανθρώπινες φιγούρες.

Ο Μουρ ήταν γνώστης της Ιστορίας της Τέχνης. Το ενδιαφέρον του προσέλκυε και η γλυπτική γοτθικού ρυθμού. Μελέτησε τη σχέση μεταξύ μητέρας και παιδιού όπως εδώ στο έργο «Αποκαθήλωση» του 1420. Αποτύπωσε την εγγύτητα και τον πόνο της απώλειας στα σχέδια του. Η αγάπη του για το ανθρώπινο σώμα και για τις μορφές έκφρασης τον συνόδευαν σε όλη του τη ζωή.

Στα έργα του, κατάφερε να συνδυάσει ετερόκλητα υλικά, όπως η πέτρα και ο χαλκός και να παρουσιάσει αριστουργήματα, που εκπροσωπούν τις καλύτερες ανθρωπιστικές παραδόσεις στην τέχνη. Πολλά έργα του θεωρούνται ήδη μνημειακά. Μια από τις μεγαλύτερες συλλογές γλυπτών του Μουρ, όπως και σχεδίων, αλλά και υλικών που χρησιμοποιούσε βρίσκεται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Τορόντο του Καναδά. Ορισμένα από τα πιο φημισμένα γλυπτά του βρίσκονται έξω από την έδρα της ΟΥΝΕΣΚΟ, στο Παρίσι (1958), στο Κέντρο Λίνκολν στη Νέα Υόρκη (1965), ενώ με δικά του σχέδια έγινε η ανατολική πτέρυγα του Μουσείου Τέχνης στην Ουάσιγκτον.

Ο Χένρι Μουρ πέθανε στην πόλη Χάνταμ της Αγγλίας στις 31 Αυγούστου του 1986.

«Το ελληνικό φως είναι, όπως λένε όλοι, κάτι που δεν μπορείς να το φανταστείς προτού το βιώσεις. Στην Αγγλία, το μισό φως, κατά κάποιον τρόπο, απορροφάται μέσα στο αντικείμενο, όμως στην Ελλάδα το αντικείμενο μοιάζει να αναδίδει φως σα να φωτίζεται το ίδιο από μέσα» σχολίαζε ο Χένρι Μουρ, μετά το ταξίδι του στη χώρα μας, το 1951.