Με το «πρώτο κουδούνι»

Και μόνο το «πρώτο κουδούνι» ήταν αρκετό για να επιβεβαιωθεί ξανά πως το άνοιγμα των σχολείων με τους ίδιους όρους που έκλεισαν και με μόνο επιπλέον μέτρο την ...αυτοδιάγνωση, οδηγεί γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς σε νέα αδιέξοδα, συσσωρεύει στην πλάτη τους νέα προβλήματα, πρόσθετα σε αυτά που έχει ήδη προκαλέσει η πανδημία.

Ο τραγέλαφος με γονείς και εκπαιδευτικούς «να τρέχουν και να μη φτάνουν» με τα self tests, με τα ηλεκτρονικά συστήματα της κυβέρνησης και την πλατφόρμα δήλωσης των αποτελεσμάτων να τους κρατάνε «στο περίμενε» λόγω τεχνικών προβλημάτων, με εκατοντάδες θετικά κρούσματα να αποδεικνύονται στη συνέχεια αρνητικά, αφού πρώτα πολλοί γονείς χρειάστηκε να πληρώσουν από την τσέπη τους για επαναληπτικά self tests, ακόμα και για μοριακά στον ιδιωτικό τομέα, δείχνει «πανηγυρικά» τι σημαίνει τα πάντα να φορτώνονται στην περιβόητη «ατομική ευθύνη».

Αν σε αυτά προστεθεί και η εμπειρία από το «πειραματικό» άνοιγμα των Λυκείων πριν από το Πάσχα, με τα εκατοντάδες κρούσματα, που οδήγησαν δεκάδες τμήματα και σχολεία να κλείνουν, αναδεικνύεται ότι το πολυδιαφημισμένο «νέο εργαλείο», με το οποίο η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα κρατήσει τα σχολεία ασφαλή, δεν αρκεί από μόνο του για να προστατεύσει μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς, όταν δεν υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, με ευθύνη του κράτους.

Οταν η κυβέρνηση θεωρεί «αχρείαστο κόστος» την εξαντλητική ιχνηλάτηση στα σχολεία με ευθύνη του ΕΟΔΥ, που θα περιλαμβάνει συχνά και επαναλαμβανόμενα τεστ από έμπειρο και επαρκές προσωπικό των υγειονομικών μονάδων, όταν ο εμβολιασμός των εκπαιδευτικών κάθε άλλο παρά αποτελεί προτεραιότητα, όταν η κυβέρνηση αρνείται τις προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού καθαριότητας, τις μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών και την αξιοποίηση όλων των πόρων για την αραίωση των τάξεων, όπως διεκδικούν εδώ και πάνω από ένα χρόνο μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί.

Κι όλα αυτά για το απολύτως στοιχειώδες, για το άνοιγμα δηλαδή με όρους ασφάλειας των σχολείων, στα οποία επέστρεψαν με όρεξη και λαχτάρα οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί, αφού ταλαιπωρήθηκαν για μήνες με την τηλεκπαίδευση και τα προβλήματα που τη συνόδευαν.

Και εδώ όμως η κυβέρνηση καμιά επίσημη καταγραφή, καμιά αποτίμηση δεν έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα για τα μεγάλα μορφωτικά κενά και τα ψυχοσωματικά προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί στους μαθητές από το παρατεταμένο κλείσιμο της Εκπαίδευσης. Κανένα σχέδιο δεν έχει παρουσιάσει για την αντιμετώπισή τους, πέρα από τη συζήτηση για να ξεκινήσει μια - δυο βδομάδες νωρίτερα το Σεπτέμβρη η νέα σχολική χρονιά.

Αυτή η νέα χρονιά που θα είναι πολύ πιο δύσκολη, αν δεν σχεδιαστούν και δεν παρθούν από τώρα μέτρα, τόσο για τον επανασχεδιασμό, την κάλυψη και την αφομοίωση της ύλης όσο και για την ολόπλευρη στήριξη των μαθητών.

Δεν νοείται, για παράδειγμα, να μη βρίσκονται όλοι οι απαραίτητοι εκπαιδευτικοί και το υπόλοιπο προσωπικό από την πρώτη μέρα στα σχολεία, με προσλήψεις και τοποθετήσεις που θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες. Δεν νοείται να μην έχουν αντιμετωπιστεί με τον καλύτερο τρόπο προβλήματα υποδομών όπου υπάρχουν, για να καλύψουν το σύνολο των διευρυμένων αναγκών των μαθητών.

Οπως δεν νοείται σήμερα, εν μέσω πανδημίας, η κυβέρνηση να ετοιμάζεται να εφαρμόσει το νέο σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, αυτό που ψήφισε «στα μουλωχτά» με κλειστά σχολεία.

Γιατί μπορεί να «μην είχε χρόνο» να ασχοληθεί με τη θωράκιση των σχολείων, με το πώς θα αντιμετωπιστούν τα τεράστια κενά και τα προβλήματα που γιγαντώθηκαν το προηγούμενο διάστημα, αλλά είχε άπλετο χρόνο να «αξιοποιήσει την κρίση ως ευκαιρία» για να περάσει το ένα πίσω από το άλλο τα νομοσχέδια που ανοίγουν παραπέρα την πόρτα στην επιχειρηματική δράση και στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, να ενισχύσει το σημερινό σχολείο της αδιοριστίας, των περικοπών μαθημάτων για την εξοικονόμηση προσωπικού, των αποσπασματικών δεξιοτήτων.

Αυτό το σχολείο και την πολιτική που το αναπαράγει πρέπει «να βάλουν στο στόχαστρο», με τον αγώνα τους, γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί. Διεκδικώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλειά τους και τη μόρφωση των παιδιών, με γνώμονα το σχολείο των σύγχρονων αναγκών. Κι αυτά είναι υπόθεση του κινήματος των εκπαιδευτικών, των γονιών και των μαθητών, όλου του λαού να τα διεκδικήσουν.