«Κανένας (...) δεν μπορεί να το πετύχει ατομικά (...) κανένα κράτος -
μέλος δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνο του την κρίση αυτή. (...) μόνο
βοηθώντας ο ένας τον άλλον θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς
μας... (Οι πολίτες) θα γνωρίζουν ότι οι κυβερνήσεις τους χρειάστηκε να
λάβουν δύσκολες αποφάσεις για να σώσουν ζωές - ναι. Αλλά θα θυμούνται
επίσης ποιος τους στάθηκε και ποιος όχι» (Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν1).