Εδώ είμαι, Μεμέτ, αδελφέ μου. Χαράματα με φώναξες,
μόλις ένιωσες τη γη να τρέμει. Από το γείτονα ζητάει βοήθεια ο άνθρωπος την ώρα
του κακού. Σ’ άκουσα, σαν σε όνειρο, μέσα στον ύπνο μου. Πετάχτηκα. Ο γείτονάς
μου κινδυνεύει. Πάγωσα, σαν σε είδα θαμμένο στα ερείπια να παλεύεις για να
σωθείς. Θα σε βοηθήσω. Η θάλασσα, που βρίσκεται ανάμεσά μας, μας ενώνει, δε μας
χωρίζει. Τίποτα δε μας χωρίζει. Το ξέρεις, όπως κι εγώ.
