Ο λαός μας πενθεί τραγουδώντας. Αποχαιρετά τον δικό του Μίκη, τον άνθρωπο που έκανε τραγούδι τις αγωνίες, τους πόθους, τα οράματά του, που έντυσε με νότες τις ιαχές των συλλαλητηρίων και τη βοή της μάχης.
Εξω από τη Μητρόπολη Αθηνών, χιλιάδες λαού για τρεις συνεχόμενες μέρες απέτιαν φόρο τιμής και έκλιναν ευλαβικά το γόνυ μπροστά στη σορό του. Με ένα λουλούδι στο χέρι, με ένα δικό του τραγούδι «τσαλακωμένο» από το λυγμό τον αποχαιρετούσαν, κρατώντας βαθιά φυλαγμένα μέσα τους τα εγερτήρια προτάγματα του έργου του.